W cieniu tańczącej lipy. Maru

Name: W cieniu tańczącej lipy. Maru
Rating: 4 (1 reviews)
ISBN: 978-83-7942-859-5

Alexandra V. Thomas

Ocena: 4 (1 głosów)

opis

Opowieść o dwóch tajemniczych kobietach i rozdartym między nimi dość ciapowatym facecie. Plus ogromna dawka kultury, głównie włoskiej i japońskiej.

Konserwator zabytków Łukasz podczas służbowego pobytu we Włoszech jest świadkiem kłótni małżeńskiej dwojga Japończyków która kończy się spoliczkowaniem żony. Polak staje w obronie kobiety, jej mąż odchodzi jak niepyszny, a między Łukaszem i Mariko szybko rodzi się nić porozumienia która przekształca się w przyjaźń, a z czasem w miłość. Mężczyzna zauważa jednak, że jego wybranka jest obserwowana przez jej dziwnie wyglądających rodaków. Podejrzewa, że zostali oni nasłani przez jej - wkrótce byłego - męża. Aby zapewnić kobiecie ochronę wysyła ją do Paryża i oddaje pod opiekę swej dawnej przyjaciółce, światowej sławy projektantce mody Marcelli. Mimo niewygasłych jeszcze uczuć jakimi kiedyś darzyła Łukasza, kreatorka zgadza się pomóc jego nowej ukochanej, w międzyczasie zbierając informacje zarówno o niej, jak i o jej prześladowcach.

"W cieniu tańczącej lipy. Maru." to dość nietypowa powieść. Niewiele w niej akcji, więcej opisów wewnętrznych rozterek bohaterów, a przede wszystkim historyczno-kulturowego tła. Postacie poznajemy nie na podstawie ich zachowań, lecz przez pryzmat ich stanów psychicznych, a także miejsc i czasów w których przyszło im żyć. Z jednej strony mamy przez to do czynienia z bardzo ciekawymi zabiegami stylistycznymi - dużo jest retrospekcji, akcja toczy się na przemian w teraźniejszości i w przeszłości, postacie często odwołują się do minionych czasów. Mamy tu także piękną, poetycką prozę mówiącą o uczuciach Mariko, Łukasza i Marcelli. Pisząc o nich autorka stosuje niebanalne, barwne porównania, przenośnie i epitety, przez co lektura powieści przypomina obcowanie z wyrafinowanym dziełem sztuki, z jednym z tych o których dyskutują główni bohaterowie. Widać, że Alexandra V. Thomas bardzo przyłożyła się do swej pracy, bowiem cały świat przedstawiony utworu opisany został z ogromną precyzją, z troską o najmniejszy detal (opis jednego ze strojów Mariko zajmuje prawie trzy strony). Jednak to właśnie w tych szczegółach tkwi przysłowiowy diabeł. Podczas lektury tej książki miałam bowiem często, zbyt często, wrażenie, że nie czytam powieści obyczajowej lecz popularnonaukowy przewodnik po kulturze Japonii Włoch, w mniejszym stopniu także Czech i krajów arabskich. Po zamieszczonej na końcu publikacji bibliografii widzę, że przed przystąpieniem do pisania "W cieniu tańczącej lipy..." autorka przeczytała prawie czterdzieści kulturoznawczych pozycji i jak najwięcej ze swojej wiedzy chciała przekazać czytelnikowi swej powieści. Cenie sobie utwory z których poza wymyśloną fabułą otrzymuję także wiedzę na temat historii, zwyczajów panujących w innych krajach, odległych kultur. Z pewnością takie powieści są bardziej wartościowe niż chociażby ckliwe romansidła ograniczające się jedynie do namiętnych dialogów postaci, niemniej odnoszę wrażenie że w tej książce zachwiane zostały proporcje pomiędzy akcją a jej tłem. Często wydawało mi się wręcz, ze losy bohaterów są jedynie pretekstem do opowieści o kulturze krajów z których się oni wywodzili. No chyba że autorce chodziło o taki efekt...

Poza tym wiele wątków tej powieści nie zostało wyjaśnionych - nie wiemy kim w rzeczywistości była Mariko i jej czeskie koleżanki, nie dowiemy się też co właściwie stało się z Marcellą, a ostatnie słowo książki brzmi nieodwołalnie - koniec - zatem autorka nie planuje raczej jej kontynuacji. Pisarka chyba tak bardzo koncentrowała się na wiernym opisie świata przedstawionego, że nie starczyło jej energii na rozwikłanie wymyślonych wcześniej zagadek.

"W cieniu tańczącej lipy. Maru." to książka pełna tajemnic, niedopowiedzeń, kultury i historii. Dla wielbicieli Japonii, Włoch, czy też osób lubiących poznawać tradycje i obyczaje innych krajów powinna stać się pozycją obowiązkową. Czytelników lubiących w książkach przede wszystkim trzymającą w napięciu, wartką akcję może jednak znudzić i zmęczyć.

Recenzja pochodzi z mojego bloga "Świat Powieści": http://swiat-powiesc.blogspot.com/