Wdowa

Każdemu z pewnością chociaż raz w życiu zdarzyło się, że miał ochotę rzucić książką o ścianę. Też tak ostatnio miałam. I bynajmniej nie dlatego, że trafiłam na rzecz złą. Wręcz przeciwnie, ,,Wdowa" pióra Fiony Barton to powieść dobra, wciągająca, napisana sprawie i nieźle wydana (choć kilka drobiazgów korekta przeoczyła). To powieść, którą mogę z czystym sumieniem polecić na długie, jesienne i zimowe wieczory. Skąd więc zrodziła się we mnie chęć do takich chuligańskich wybryków? Już śpieszę z wyjaśnieniami. ,, Wdowa" to proza psychologiczna. Fiona Barto nie jest co prawda Dostojewskim ani nie Umberto Eco (mimo wszystko mamy do czynienia z powieścią skierowaną do masowego odbiorcy a nie do wybranych intelektualistów ), tym niemniej zaprezentowała nam kawał dobrej, wnikliwej analizy zachowań i postaw bohaterów. Celowo użyłam liczby mnogiej, bo autorka nie skupia się na jednej postaci. Zmieniając narrację pozwala czytelnikowi spojrzeć na historię z różnej perspektywy: detektywa prowadzącego śledztwo, matki ofiary, reporterki żerującej na tragedii i, oczywiście, tytułowej wdowy - żony oskarżonego. Tylko tej ostatniej autorka pozwala przemawiać w pierwszej osobie. To ciekawe ujęcie, bo w literaturze kryminalnej i około kryminalnej pisarze najczęściej skupiają się na postaci mordercy (albo mówiąc ogólniej - przestępcy) i toczącego z nim walkę detektywa. Rzadziej obiektem analizy bywają bliscy ofiary. A co z rodziną przestępcy? Ta najczęściej stanowi tło, a jeśli już się pojawia to głównie w postaci matki przekonanej, że jej syneczek nie mógł nic złego zrobić. Tymczasem u Barton jest inaczej. Jej bohaterka, Jean jako dziewiętnastolatka wyszła za mąż za Glena - swoją pierwszą miłość. Małżeństwo przeżywało wzloty i upadki, aż stanęło przed najcięższą próbą. Glen został oskarżony o porwanie i zamordowanie dwuletniej dziewczynki."Małej, ślicznej blondyneczki". Rozpoczyna się śledztwo. Grzebanie w brudach. Na światło dzienne wychodzą skrzętnie skrywane tajemnice. Jean poznaje drugą twarz męża, a jednak trwa u jego boku. Co czuje? Czy mu ufa, czy naprawdę wierzy w jego niewinność, czy może ukrywa jego zbrodnię w imię lojalności? Jak radzi sobie z niepewnością? Jak dramatyczne przeżycia odbiją się na jej dalszym życiu? Zbrodnia zaburza świat wszystkich, którzy się z nią zetknęli. Dotyka nie tylko ofiary. Dla prowadzącego dochodzenie detektywa staje się obsesją, dla reporterów - nieustającą szansą na ,,super newsa", dla Jean - drogą wiodącą ku szaleństwu. Najsłabiej na tym tle wypada Dawn - matka porwanego dziecka. To postać szablonowa i mało wyrazista. ,,Wdowa" napisana jest poprawnym, ale dość prostym językiem: krótkie zdania, niewyszukane słownictwo, sporo dialogów. Czuć w tym rękę byłej dziennikarki piszącej dla szerokiego odbiorcy (autorka pracowała w kilku brytyjskich gazetach). Paradoksalnie, takie uproszczenie przemówiło do mnie. Powieść nabiera cech autentyzmu. Jakbym czytała dobrze napisany artykuł opowiadający o prawdziwych wydarzeniach. A przecież w beletrystyce o to właśnie chodzi żeby oszukać czytelnika. Skłonić go by na kilka godzin zawiesił niewiarę. Uległam tej iluzji. Zapomniałam, że czytam bajkę dla dorosłych. Zagłębiłam się w mroczny świat bohaterów. Jednym współczułam, innych nienawidziłam, a jeszcze inni wkurzali mnie tak, że miałam ochotę rzucić książką o ścianę. ,,Pirzgnąć" jak mawia się u mnie na wsi. Do kogo skierowana jest ,,Wdowa"? Na okładce książki napisano, że jest to thriller psychologiczny. Nie do końca zgadzam się z tą klasyfikacją. Osobiście określiłabym tę pozycję mianem prozy psychologicznej odrzucając słowo ,,thriller", dodane chyba głównie ze względów marketingowych. Owszem, mamy w powieści i zbrodnię i zagadkę kryminalną, ale stanowią one jedynie kościeć, szkielet na którym osadzono to co najważniejsze - opowieść o ludziach. Jeśli jesteś miłośnikiem sensacji: brawurowych ucieczek, emocjonujących pościgów i strzelaniny to raczej możesz sobie ,,Wdowę" darować. Owszem, coś z tego się znajdzie, ale powiedzmy sobie szczerze - w ilościach szczątkowych. Nawet śledztwo ukazane jest w sposób realistyczny: nie jako porywająca przygoda lecz jako wciągająca ale jednocześnie żmudna i męcząca praca. Jeśli natomiast lubisz powieść obyczajową, spokojną, nieśpieszną, skoncentrowaną na emocjach to ,,Wdowa" bez wątpienia dostarczy ci wielu miłych czytelniczych przeżyć.

Informacje dodatkowe o Wdowa:

Wydawnictwo: Czarna Owca
Data wydania: 2016-08-17
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788380152007
Liczba stron: 456
Dodał/a opinię: nureczka