Wieczność bez ciebie
Bożena Gałczyńska-Szurek

Ukazana opowieść to harmonijne ujęcie jej obyczajowego wymiaru z przedmiotem sensacyjnym. Z pewnością nie jest ani przewidywalna, ani w pełni oczywista, co moim zdaniem stanowi jej atut. Od pierwszej strony pochłonęła mnie ta wielotorowa, pełna tajemnic i nieustannych zwrotów akcji historia. Przeplata ona ze sobą kilka wątków, które ostatecznie w końcowym momencie odnajdują wspólny punkt. Fabuła bez wątpienia jest nie tylko wyrazem dokładnego przemyślenia jej poprowadzenia, ale również ogromnej znajomości faktów historycznych i szeroko pojętej wiedzy autorki na ich temat. Dominujący wątek kryminalny mający na celu wyjaśnienie zarówno dokonanej zbrodni na hrabim Rudolfie, jak i nagłego zaginięcia przyszłej żony Adama jest dobrze poprowadzony. Budzi on zainteresowanie oraz całkowite zaangażowanie, stopniuje napięcie,  skłania do analizy poszczególnych przesłanek, dowodów w sprawie oraz zachowań przesłuchiwanych świadków oraz pozwala z niebywałą skrupulatnością śledzić poczynania śledczych, którzy często mijają się w swych podejrzeniach i przekonaniach, co do przyczyn postępowania winnego. Dzieli ich odmienność zdań, interpretacja faktów oraz wysnuwanie ewentualnych motywów dokonanych przestępstw. Każdy kolejno jawiący się szczegół powoli zapełnia luki w rodzinno-kryminalnej układance, a ta ułożona już w całości wyzwala zaskakujące efekty. 

Zdecydowanym urozmaiceniem aspektu sensacyjnego jest wprowadzenie kwestii rodzinnych sekretów skrywanych przez wiele pokoleń i nigdy tak naprawdę do końca niewyjaśnionych. Okazuje się, że przeszłość uwielbia wracać niespodziewanie wywołując niemałe zamieszanie, przerażenie oraz zakłopotanie. A w co poniektórych rodzi nawet niechęć, nie tyle do jej wspominania i rozmawiania o niej, co do jej całkowitego ujawnienia, tym bardziej, że to może skomplikować życie współczesnych członków rodziny. Jednak przed przeszłością nie da się uciec i w pewnym momencie trzeba się z nią zmierzyć, wyjść jej naprzeciw. Najgorsze, że historia lubi się powtarzać, co jeszcze bardziej utrudnia już przecież zawiłą sytuację rodu. Połączenie zatem tajemniczego morderstwa, zagadkowego i rodzącego dylematy zniknięcia panny młodej, dziwnych konfabulacji rodzinnych, niezbyt profesjonalnych dochodzeniowców obarczających się wzajemnymi pretensjami, a także niejasnego związku Klary i Barbary z arystokratyczną rodziną Sokolskich, tworzy idealnie skomponowaną fabułę. Przyjemną otoczką jest interesująca, pasjonująca i uwzględniająca historyczne ciekawostki podróż po roztoczańskich regionach, a głównie po klimatycznych uliczkach urokliwego Zamościa, będącego tłem toczącej się akcji. A to nie wszystko! Ta niezwykła i frapująca opowieść wzbogacona jest pewnym irracjonalnym, paranormalnym zjawiskiem. To coś nieodgadnionego i niezrozumiałego uprzykrza życie mieszkańców od wielu lat, a niektórych w dodatku nawiedza w snach...

 

Egoistyczne podejście, wymierzanie sprawiedliwości na własną rękę, pałanie nienawiścią i chęcią zemsty, zadanie bólu poprzez ugodzenie w najczulszy emocjonalny punkt drugiego człowieka oraz doprowadzenie do ujawnienia prawdy, ale w niewłaściwy, nieprzemyślany i zapewne niejedyny sposób stało się przewodnim, ale jakże zgubnym kierunkiem postępowania niektórych postaci. Na szczęście jawili się też tacy, których wyróżniały dobroć, wrażliwość, chęć niesienia pomocy i wnikliwego, precyzyjnego dojścia do prawdy, a także zaangażowanie w powierzone zadania i stopniowe dążenie do rozwiązania rodzinnych powiązań. "Wieczność bez ciebie" to zatem skupisko różnorodnych bohaterów: doskonała obserwatorka i analityk ludzkich zachowań Klara, inteligentny i dociekliwy Jorgos, skryta i serdeczna Barbara, nonszalancki hrabia Adam, realista Paweł, młody i zdolny Cyprian, podstępna i zakochana Kamila, wymagający i impulsywny hrabia Rudolf oraz wielu innych. Rozmaitość charakterów postaci dodaje poniekąd smaczku i pikanterii tejże powieści.