Za cudze grzechy
Hanna Cygler

Rozalia, Joachim i Luiza. To główni bohaterowie tej książki, która rozgrywa się w okresie tak odległm w czasie, choć tak naprawdę całkiem niedawnym.

"Za cudze grzechy" to bowiem kontynuacja innej książki Pani Cygler - "W cudzym domu".

Po przeczytaniu książki z ciekawością zajrzałam w odmęty Internetu, by przekonać się czy moja opinia podobna jest do innych publikacji na jej temat. Jednakże bardzo się zawiodłam.

Okazuje się bowiem, że sama wybijam się ze schematu recenzji, które już powstały na temat "Za cudze grzechy". Mimo to postaram się, by moja obiektywność była akceptowalna.

Książka ma swoje plusy:

1. Odgrywa się w czasach, które minęły, a do których wielu ludzi z chęcią by powróciło. Na myśl o życiu w czasach Marii Skłodowskiej, a co za tym idzie Einsteina, Tesli i im podobnym na rękach pojawia się gęsia skórka. Był to czas rewolucji nie tylko naukowej ale i obyczajowej. Kto nie chciałby tego doświadczyć?

2. W książce wyraźnie uwidacznia się wątek podróży, gdzy Joachim i Luiza wyjeżdżają z Polski, lądują w Paryżu, by następnie wyemigrować do Stanów. Jakież to były czasy, gdy podróżowanie wydawało się tak łatwe, a granice nie sprawiały ludziom aż tak wielkiego problemu jak dziś.

3. Jak każda czytelniczka, spodziewałam się wątku romantycznego, młosnego. I oczywiście książka była nim przesycona.

4. Wielowątkowość książki. Wielu czytelników chłonie historie, które nie są ograniczone do jednej głównej postaci, czy też jednego głównego wątku. I nie można ich za to winić, bowiem im bardziej rozbudowana jest historia, tym więcej odcieni życia nam pokazuje; tym bardziej nas wciąga; tym bardzoej utożsamiamy się z jej bohaterami.

Nie chcę krytykować książki Pani Cygler za bardzo, ale muszę przyznać, że mimo starań zagubiłam się gdzieś między wierszami.

1. Brakowało mi opisów. Opisów w ogóle. Krajobrazy, realia i szczegóły otoczenia wydają mi się bowiem przedstawione lakonicznie i płytko, jakby autorki nie do końca obchodziło to, co dzieje się dookoła bohaterów.

2. Wątek podróży również - w moim osobistym odczuciu - opisany został jak gdyby z "machnięciem ręki", na odczepnego. Tu dorożka, tam pociąg... i nic poza tym.

3. Wątek miłosny odgrywał w fabule główną rolę, co nie jednego czytelnika - miłośnika książek na tle historycznym mogłoby przyprawić o mdłości. Historia zakazanej miłości czy uczucia, które mimo silnych więzów musi być złamane "ze względów bezpieczeństwa" to coś, co pojawiło się już w wielu książkach, jednak nigdzie dotąd nie spotkałam się z całością opowieści, przez którą tak ciężko byłoby mi przebrnąć.

4. Wielowątkowość jest jednym z najcięższych rodzajów pisania. Nie każdy umiejętnie potrafi łączyć ze sobą kilka głównych wątków. Niejednokrotnie pisarze mylą główny WĄTEK z głównym BOHATEREM. I kiedy bohaterów głównych jest kilku to i nawarstwia się kilka wątków głównych. Dla pisarza bowiem każdy główny bohater jest równie ważny i każdemu z nich chciałby poświęcić tyle samo czasu i miejsca w swojej powieści. Problem pojawia się wtedy, kiedy to, co autor uznał za majstersztyk, powoduje skołowanie w głowie czytelnika. Nieumiejętność autora do płynnego przechodzenia od jednego bohatera do drugiego czy z jednego wątku do drugiego, sprawiła książce "Za cudze grzechy" sporo kłopotu. Pani Cygler oddzieliła w książce poszczególne wątki i postacie grubym murem, przez co fabuła, mimo, że w całości całkiem płynna, to pomiędzy rozdziałami człowiek ma prawo czuć się tak, jakby z dużą prędkością uderzał w niewidzialną ścianę.

Dlatego też przyznaję tej pozycji ocenę 6/10.

Informacje dodatkowe o Za cudze grzechy:

Wydawnictwo: Rebis
Data wydania: 2016-03-01
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788378188445
Liczba stron: 376
Dodał/a opinię: Iwona Lustofin