Mitologią skandynawską i wikingami fascynuję się od dawna. Można powiedzieć, że są to moje najulubieńsze historyczne koniki, do których chętnie wracam. Berserkerzy, majestatyczne drakkary, potężny Odyn - jestem zakochana w tych klimatach! Ta miłość do bezimiennej północy (tak zwał te rejony Tolkien) sprawiła, że nie mogłam odpuścić sobie sagi Roberta Lowa Zaprzysiężeni. Z rumianymi z podekscytowania polikami zabrałam się za lekturę pierwszego tomu i... moje serce wciąż wali w piersi jak oszalałe, choć zakończyłam jego czytanie kilka dni temu!
Głównym bohaterem Skarbu Attyli jest nastoletni Orm, zwany Zabójcą Niedźwiedzia. Genezę tego przydomku wyjaśniają ciekawie przeprowadzone retrospekcje, które stopniowo odsłaniają przed czytelnikiem tajemnice przeszłości młodego wikinga. Autor sukcesywnie przedstawia nam pierwszorzędnego bohatera, prowadząc godną uznania pierwszoosobową narrację. Podczas lektury wielokrotnie odniosłam wrażenie, jakbym czytała prawdziwe (choć delikatnie ubarwione) wspomnienia rzeczywistej postaci, a nie powieść połowicznie fikcyjną (w książce przewijają się faktyczni władcy itp.). Emocje, charakter i zachowania Orma wydają się być doprawdy realistyczne. To bohater niezwykle intrygujący i zachwycający, choć nie wszystkie jego występki są godne podziwu. Niektóre są doprawdy niemoralne i wstrętne, ale... w końcu to wiking.
Zauważyłam, że w dużej mierze ludzie kojarzą wikingów z okrutnymi barbarzyńcami, morskimi najeźdźcami, gwałtami i rabunkami. W pewnym stopniu mają rację, jednak ci skandynawscy wojownicy to coś więcej. Robert Low znakomicie to obrazuje w swojej opowieści, wręcz ożywiając stare wierzenia, podania oraz kulturę wikingów. Autor wskrzesza wspaniałe drakkary, pamięć o skandynawskich bogach oraz nieokiełznanych berserkerów.
Naturalnie, w powieści o wikingach nie brakuje brutalnych aktów i rozlewu krwi. Bohaterowie giną niczym w słynnej sadze Martina, a załoga Zaprzysiężonych stale zmienia skład. Umierają zarówno niewinni, jak i ci, którzy w pełni zasługują na śmierć. W Skarbie Attyli nie ma miejsca na litość, choć niektóre postaci mają spore zadatki na pozytywne charaktery. Lecz czy istnieją dobrzy wikingowie? Ocenę pozostawiam innym.
Ogromnym atutem Zaprzysiężonych jest język, którym autor zgrabnie operuje w powieści. Z początku wydawał mi się miejscami prostacki, a wręcz zabawny, jednak z czasem zrozumiałam, że dla tej sagi jest on wręcz idealny. Ta gwara, te zadziwiająco proste i dobijające porównania, świat opisywany przez Orma... Po prostu majstersztyk. Nie brakuje tutaj także malowniczych opisów, które urzekną bez wątpienia niejednego czytelnika, choć autor nie poświęcił im wiele uwagi. Bardziej skupił się na religii chrześcijańskiej i jej konflikcie z wierzeniami w Odyna...
Najlepsze zostawiłam na koniec, a jest to wykorzystanie podań o Hunie Attyli i jego ogromnym skarbie, czego zresztą nietrudno się domyślić po tytule powieści. Autor wspaniale wplótł go w całość, otaczając mgłą tajemniczości oraz dodając drobne modyfikacje, o których nie wstydzi się w podsumowaniu wspomnieć. Ciekawostką jest także, że możemy doszukać się elementów podań o mitycznym skarbie Sigurda w wagnerowskim cyklu Pierścień Nibelunga oraz we Władcy Pierścieni.
Pierwszy tom sagi Zaprzysiężeni, Skarb Attyli, jest zaprawdę niesamowicie wciągającą i pełną akcji powieścią. Choć nie brakuje w niej licznych nawiązań do historii i kultury, swobodnie można nazwać ją wspaniałą przygodówką, którą polecam fanom wojaży i mocnych wrażeń. Nie mogę doczekać się, aż sięgnę po kolejny tom!
Informacje dodatkowe o Zaprzysiężeni. Skarb Attyli:
Wydawnictwo: Książnica
Data wydania: 2013-04-24
Kategoria: Historyczne
ISBN:
Liczba stron: 320
Dodał/a opinię:
Dizzy
Kup książkę Zaprzysiężeni. Skarb Attyli
Zobacz także
Dołącz do Zaprzysiężonych – dzielnych wojowników, którzy towarzyszą następcy tronu Norwegii w najtrudniejszej z dotychczasowych wypraw...
Sześciu gladiatorów w straceńczej misji, której stawką jest los Cesarstwa Rzymskiego. Ważą się losy Cesarstwa Rzymskiego... Cesarstwo Rzymskie drży w...
