Inne wydania:
Wstrząsająca książka - nie o historii, lecz o pamiętaniu. O anonimowych bohaterach, którzy dzięki temu reportażowi zostaną jakoś ocaleni od zapomnienia, ale także o tym, jak łatwo stracić poczucie człowieczeństwa w obliczu tak wielkiego zagrożenia jakim była wojna i mieszkanie w getcie. Na pewno nie jest to łatwa lektura, nie tylko dlatego, że porusza trudny temat, ale także z powodu chaotyczności wspomnień w niej przywoływanych - z getta przenosimy się do szpitala, w którym Marek Edelman pracuje już po wojnie, by następnie ponownie wrócić do czasów okupacji. Niemniej jednak to książka, którą trzeba przeczytać.
więcej
Informacje dodatkowe o Zdążyć przed Panem Bogiem:
Wydawnictwo: a5
Data wydania: 1997-04-01
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 109
Tytuł oryginału: -
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: -
Ilustracje:-
Dodał/a opinię:
Magdalena Żmuda
POLECANA RECENZJA
ZDĄŻYĆ PRZED PANEM BOGIEM
Hanna Krall to polska dziennikarka i pisarka. Urodzona w 1937 roku w Warszawie w rodzinie żydowskiej Polka, w czasie II wojny światowej straciła wszystkich bliskich. Sama reporterka tylko cudem uniknęła śmierci, ponieważ szczęśliwie została wykradziona z transportu. Pisarskim debiutem Krall jest ziór reportaży z 1976 roku "Na wschód od Arbatu", ale największy rozgłos przyniosła jej tłumaczona na wiele języków książka "Zdążyć przed Panem Bogiem" - zapis rozmowy z Markiem Edelmanem, lekarzem i ostatnim żyjącym przywódcą powstania w getcie warszawskim.Najz...
więcej
Kup książkę Zdążyć przed Panem Bogiem
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
Edelman jest jedynym żyjącym człowiekiem spośród tych, którzy uczestniczyli po stronie powstańców.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Biała Maria
0
Łącząc osobiste zapiski i materiały reporterskie, Hanna Krall rekonstruuje historie nie wyjaśnione lub spuentowane po latach. Mieszają się w nich losy...
To ty jesteś Daniel
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Hannie Krall udało się najtrudniejsze: uszanować tajemnicę i wyrazić ją, znajdując właściwą formę. Z "tematu Holocaustu" uczyniła dramat, który mógłby...
Nie denerwowałem się - pewnie dlatego, że właściwie nic nie mogło się zdarzyć. Nic większego niż śmierć, zawsze chodziło przecież o śmierć, nigdy o życie. Być może tam wcale nie było dramatu. Dramat jest wtedy, kiedy możesz podjąć jakąś decyzję, kiedy coś zależy od ciebie, a tam wszystko było z góry przesądzone. Teraz, w szpitalu, chodzi o życie- i za każdym razem muszę podejmować decyzję. Teraz się denerwuję znacznie bardziej.
Więcej