Żona oficera

Powieść Żona oficera otwiera cytat z Kochanka Lady Chaterley Davida Herberta Lawrence'a, niezmiernie pasujący do treści książki: Żyjemy w prawdziwie tragicznych czasach, toteż odwracamy się do tragedii plecami. Do najgorszego już doszło, otacza nas morze ruin, a my zbieramy się do wznoszenia przytulnych domów, do snucia prostej drogi ku przyszłości, trzeba co rusz zawracać lub pokonywać jakieś przeszkody. Trzeba nam żyć, nawet gdy spadło niebo. Philippa Gregory jest uznanym historykiem i pisarką. W jej dorobku znajdują się: cykl poświęcony czasom Tudorów Wojna Dwu Róż i saga rodu Laceyów. Mimo iż od dłuższego czasu miałam niesłabnący apetyt na jej książki, jakoś nasze drogi, aż do tej pory, się nie spotkały. Żona oficera jest pierwszą powieścią tej autorki, którą przeczytałam. Jeżeli tak napisane są również książki historyczne, to biorę je wszystkie w ciemno. Zaczynając czytać nie mogłam się opędzić od myśli, że Gregory napisała romans. Ot, ona młoda i śliczna, dobrze wychowana, ale biedna. On, bogaty prawnik z dobrego domu. Obydwoje chcą zapomnieć o niedawno skończonej wojnie. Ona chce zapewnienia bezpieczeństwa, on chciałby wykreślić z pamięci wojenną traumę. Początek mnie nie zachęcił, ale nie poddałam się wiedziona przeczuciem, że to będzie kawał dobrej literatury. Żona oficera to powieść obyczajowa, ale niezwykle interesująca i absorbująca. Naprawdę nie zdawałam sobie sprawy z otaczającego mnie świata. Popłynęłam i dałam się ponieść. Rzadko zdarza się, żebym zachwycała się obyczajówką. Z reguły są dość przewidywalne. Choć w tym przypadku czuć historyczne zacięcie autorki. Sprawnie przenosi czytelnika w lata dwudzieste XX wieku, które po prostu uwielbiam. Gregory napisała powieść wartościową i ważną. Przedstawiła problemy, z którymi musieli się mierzyć ludzie po wojnie. Wnikliwie przedstawieni bohaterowie, są skomplikowani i wywołują całą gamę uczuć i broń Boże nie są kryształowi. Każdy ma szczególny, często niełatwy charakterek i swoje za uszami. Dzięki szczegółowej analizie każdego z nich, ma się na trwałe wyryte pod powiekami ich wyraźne wizerunki. Żonę oficera czyta się zadziwiająco szybko. Powieść została napisana z wielką dbałością o szczegóły, ale zrozumiale i lekko. Autorka rewelacyjnie przedstawiła portrety psychologiczne bohaterów, których niekoniecznie się lubi. Lily często mnie irytowała; Stephen wkurzał; matki Stephenowi nie zazdrościłam. Gdybym miała taką teściową, to chyba bym się załamała. Najsympatyczniejszy z całego towarzystwa wydaje się Charlie, który również został przez wojnę doświadczony. Mogłabym także polubić wiecznie milczącego Boycotta. Jestem pewna, że ta historia spodoba się nie tylko licznym wielbicielom talentu Philippy Gregory. To moje pierwsze randez vous z prozą autorki, ale jestem przekonana, że nie ostatnie. Na półce już czeka na mnie Czarownica. Gorąco polecam. Chcesz przeczytać więcej - http://monweg.blog.onet.pl/2015/07/14/zona-oficera-philippa-gregory/

Informacje dodatkowe o Żona oficera:

Wydawnictwo: Książnica
Data wydania: 2014-09-01
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-245-8144-3
Liczba stron: 504
Dodał/a opinię: Monika Piotrowska-Wegner