Żyjemy w świecie, w którym to co powiedzą o nas inni ma ogromne znaczenie. Każdy z nas chciałby mieć idealną pracę, idealny związek…idealna rodzinę.
A co jeśli mimo stwarzanych pozorów, nasza rzeczywistość nie jest tak perfekcyjna jakbyśmy chcieli. Wtedy najlepiej ukryć te mało „idealne” rzeczy za zamkniętymi drzwiami swojego domu, a na zewnątrz ukazać to co najlepsze. Problemy pojawiają się wtedy kiedy nasz skrupulatnie budowany wizerunek perfekcyjnej rodziny, burzy się jak domek z kart.
Sandellowie to z pozoru rodzina godna naśladowania, rodzina z pozoru idealna. On - cieszący się dobrą opinią pastor, ona- odnosząca sukcesy prawniczka, córka Stella - typowa zbuntowana, szukająca wrażeń nastolatka, ze swoimi młodzieńczymi problemami i trudnym charakterem. Rodzina mieszka w małej miejscowości Lund, gdzie wszyscy się znają.
Gdy ich córka zostaje oskarżona o zamordowanie człowieka na jaw wychodzą fakty od lat zamiatane pod dywan, które utwierdzają tylko w przekonaniu że idealna rodzina to największe kłamstwo. Dla rodziny Sandell to prawdziwy test na to jak silna jest ich rodzina, za wszelką cenę spróbują przetrwać piekło i wyjść z tej walki zwycięsko. Do czego zdolni są rodzice by ochronić swoje dziecko? Czy będą w stanie sprzeniewierzyć się swoim ideałom, kodeksowi moralnemu dla dobra rodziny?
”Zupełnie normalna rodzina” to thriller psychologiczny autorstwa M.T.Edvardsson'a, choć momentami powieść porusza wątki obyczajowe. Przed przeczytaniem spotkałam się z wieloma różnymi opiniami na temat tej książki, co tylko pogłębiło moją ciekawość.
Jej opis głosi że jest ona nieodkładalna i to się zgadza. Wciągnęłam się w tą historię już od pierwszych stron, zaintrygowała mnie. Czyta się ją rewelacyjnie, co nie wiem czy jest zasługą przystępnego języka, czy świetnego i barwnego stylu autora. Zapewne jedno i drugie.
Autor zastosował bardzo ciekawy zabieg, mianowicie historia została opowiedziana z perspektywy każdego z trojga członków rodziny Sandell. Dzięki temu możemy wniknąć w psychikę i motywy działania bohaterów. Dzięki retrospekcjom kawałek po kawałku poznajemy losy rodziny, które doprowadziły ich do tu i teraz, chwilami dane historie nakładają się na siebie, co pozwala spojrzeć na dane sytuacje z różnych punktów widzenia. Jednak co najważniejsze stopniowo w całość układają nam się poszczególne elementy układanki. Bo dopiero po zapoznaniu się z każdą z trzech relacji otrzymujemy całościową i spójną historię, powieść o zbrodni.
Każda z nich jest z pewnością poruszająca, oddaje emocje każdego z bohaterów ich indywidualne spojrzenie na sytuacje i rodzinę. Mi najbardziej podobała się cześć Stelii, która była dla mnie zdecydowanie najbardziej skomplikowaną postacią, jej opowieść rzuciła nowe światło na wiele kwestii. Rodzice w swoich opowieściach niejako próbowali tłumaczyć swoje zachowania i rodzicielskie niedociągnięcia i zaniedbania, Stella zaś była niezwykle autentyczna.
Spotkałam się z opiniami, że największą wadą tej książki jest brak zawrotnego tempa i zwrotów akcji, aczkolwiek jeśli chodzi o mnie zupełnie mi to nie przeszkadzało wprost przeciwnie, bo nie o akcję chodzi w tej książce.
"Zupełnie normalna rodzina" to przede wszystkim świetny pomysł na fabułę, gdzie akcja faktycznie prowadzona jest spokojnym tempem, ale książka ta nie jest typowym thrillerem czy kryminałem, jest raczej thrillerem psychologicznym oraz jak wskazuje okładka powieścią o zbrodni. Nasze morderstwo ma miejsce już na początku, nie odczuwamy strachu że jakiś psychopatyczny morderca grasuje na wolności, nasze jedyne napięcie spowodowane jest tym kto naprawdę zabił i co ukrywa cała reszta. Jest dużo kłamstw i tajemnic, które tylko pogłębiają nasza ciekawość i niepewność.
Samo morderstwo staje się niejako pretekstem do rozważań na temat tego jakie jest uzasadnienie moralne tzw. Białych kłamstw? Czy miłość usprawiedliwia przestępstwa? Czy rodzice nadal kochają dzieci tak samo mimo popełnionych przez nich czynów?
Jak wspomniałam książka ma elementy powieści obyczajowych, doskonale zastały tu opisane skomplikowane relacje i problemy rodzinne, które nierzadko doprowadzają do podejmowania trudnych decyzji o dalekosiężnych skutkach.
Dzięki temu możemy skupić się na tym co najważniejsze czyli na studium psychologicznym każdej z postaci, ale również studium relacji rodzinnych. Trzeba przyznać autorowi że wiedział co robi. Bohaterowie są świetnie wykreowani, wyraziści i prawdziwi. Są na tyle niejednoznaczni, że nasz stosunek do nich zmienia się wraz z akcją. Mimo że książka miała niecałe 500 stron, nie czułam przesytu, chaosu czy nadmiaru.
Autor przez całą książkę wodzi czytelnika za nos, bawi się nim, podsuwa tropy, gdy wydaje się że już wiemy co się stało, nagle na światło dzienne wychodzą nowe fakty. To wszystko prowadzi do zaskakującego zakończenia, które niezwykle mi się spodobało.
Mimo ze głównym wątkiem jest tutaj morderstwo, ksiązka opowiada o sile rodziny, o miłości rodzicielskiej i przyjazni, o kłamstwach i tajemnicach, wyrzeczeniu się własnych zasad i ideałów, dlatego też na długo pozostanie w mojej pamięci. Autor uświadamia nam, że w zaleznosci od sytuacji każdy z nas mimo przekonań, wartości może postąpić wbrew nim. Warto odpowiediec sobie na pytanie czy z rodziną faktycznie wychodzi się dobrze tylko na zdjęciach. Czy jedna rysa na idealnym wizerunku moze doprowadzić do powstania kolejnych?
Podsumowując jest to bardzo udana książka, przesycona emocjami, poruszające wiele istotnych kwestii, zmuszająca do refleksji, którą z pewnością mogę polecić fanom odkrywania „trupów chowających się w szafie”.
Informacje dodatkowe o Zupełnie normalna rodzina:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2019-04-15
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 496
Tytuł oryginału: En helt vanlig familj
Język oryginału: szwedzki
Tłumaczenie: Ewa Wojciechowska
Dodał/a opinię:
kamila9314
