Recenzja książki: Dotyk Crossa

Recenzuje: Aleksandra Pieńkos

Często mówi się, że trylogia Rozpalona jest znacznie lepsza od bestsellerowych powieści E.L. James. Pierwszy tom cyklu, Dotyk Crossa Sylvii Day początkowo irytuje niemal identyczną fabułą i portretami bohaterów. Szybko jednak przynosi dosyć pozytywne zaskoczenie.

Jeśli bowiem czytelnicy przymkną oko na zbliżony schemat fabularnych i sylwetki bohaterów, znajdą w powieści całkiem niezłe opisy scen erotycznych. O wiele bardziej pobudzające i poruszające wyobraźnię niż w przypadku powieści E.L. James. Oczywiście, bywają i fragmenty niezbyt ciekawe, zdania, które nazbyt często się powtarzają (choćby okropne ale jesteś ciasna), jednak mimo wszystko styl Sylvii Day jest bezkonkurencyjnie lepszy od pióra E.L James.

Uwagę zwracają także bohaterowie drugiego planu. Szczególnie - przyjaciel jednego z bohaterów o imieniu Cary, biseksualista. To jedna z najbardziej ciekawych i intrygujących postaci w wydanej ostatnim czasie literaturze popularnej. Choć jego zachowanie w finale pierwszej części cyklu nie jest łatwe do zrozumienia i zaakceptowania, wydaje się postacią najzupełniej wiarygodną i bardzo charakterystyczną. 

Teraz pragnęłam tylko wrócić do domu i ukryć się przed światem, uwolnić od presji i konieczności udawania, że czuję się świetnie, podczas gdy było dokładnie na odwrót.

Kolejną zaletą powieści - zależy to jednak od wrażliwości czytelników - może okazać się brak BDSM. Autorka pokazuje, że "normalne" współżycie seksualne może być dla partnerów cudowne i zapewniać im pełnię rozkoszy. 

Powieść Sylvii Day bez wątpienia jest o wiele lepiej napisana od historii Greya i Any, stworzonej przez E. L. James. Chociaż to nadal propozycja przede wszystkim dla miłośników gatunku i chociaż po lekturze pozostaje niesmak z powodu dosyć wyraźnego fabularnego... hmm - plagiatu?

- Podobasz mi się - Z dłońmi opartymi płasko o ścianę po obu stronach mojej głowy pochylił się i delikatnie pocałował mnie w usta - Ty też mi się podobasz. Ale zdajesz sobie sprawę, że jesteś w pracy, prawda?

- A co to by była za atrakcja być szefem, jeśli nie mógłbym robić, co tylko zechcę?

 - Hmm.