Recenzja książki: Głód bogów

Recenzuje: Damian Kopeć

Bogowie się budzą

Świat się zmienia. Własne ważne sprawy nabierają innego znaczenia. Mityczna smocza bogini Lik-Rifa zostaje uwolniona z więzienia. Przepełnia ją wściekłość, pragnie krwi, po którą zresztą wyciąga swoje łapy. Coraz więcej i więcej krwi.

W tym zmieniającym się świecie muszą odnaleźć się bohaterowie Sagi o Krwiozaprzysiężonych: Orka, Varg, Elvara. Ich losy mogą się zetknąć. Ich plany niekoniecznie. Każde z nich ma swój cel. Orka szuka syna. Varg szuka zemsty. Elvara musi wypełnić krwioprzysięgę. A zatem poszukiwania, zemsta, walka. Może to być trudne bo Lik-Rifa ma swoje własne cele. Nie wie jednak, że ktoś może ją powstrzymać. Martwy wilczy bóg Ulfrir może zostać wskrzeszony i stawić jej czoła. Tylko czy jest to rozsądne? Starzy bogowie są niebezpieczni dla wszystkich. Przywracanie ich do życia wydaje się tylko pozornie dobrym rozwiązaniem.

Głód bogów – kontynuacja Cienia bogów – to kolejna dawka przemocy i walki w nordyckich klimatach.To dodanie spojrzenia na wydarzenia dwóch postaci: Biórra i Guðvarra, którzy reprezentują w cyklu bohaterów negatywnych. To dobre rozwiązanie, pozwalające lepiej oceniać szerszy kontekst wydarzeń. Rozwijane są wątki i tematy z pierwszej części cyklu: dowiadujemy się więcej o spaczeńcach, vasenidach i innych magicznych istotach, starych bogach. Psychologia postaci jest bardzo prosta i w sumie niezbyt istotna. Liczy się przede wszystkim wartka akcja, jej zwroty i magia, która przesiąknięty jest świat Krwiozaprzysiężonych. Humor w książce nie jest wysokich lotów. Cóż, to fantasy z dużą dawką brutalności, walk, silnymi bohaterami marzącymi o sławie i śmierci na polu bitwy.

Głód bogów zaczyna się krótkim podsumowaniem poprzedniego tomu. Rzecz wielce przydatna, podobnie jak charakterystyka postaci, zawarta na końcu książki. Warto tam zerknąć, gdy się pogubimy. Książka jest ładnie wydana, ma wpasowującą się w atmosferę powieści okładkę.

Tagi: fantastyka