Recenzja książki: Janek i tata. Misja na Kalahari

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Pustynia to nie park miejski. Rozległy teren, brak szaty roślinnej, wahania temperatur oraz niewielka ilość opadów sprawiają, że trudności pustynnego życia są nie do pokonania. W książeczce Ratownicy Świata Janek & tata. Misja na Kalahari na szacunek zasługuje odwaga bohaterów, którzy bez wahania udali się na nieprzychylne człowiekowi tereny.

Przed przedstawicielami prastarego rodu Witeziów stanęło nowe zadanie: muszą wyruszyć z pomocą zagubionej wśród piasków Kalahari Grandzie – córeczce smutnej niedźwiedzicy Lucyny. Mała Granda sama nie trafi do domu: nawet gdyby jej orientacja w terenie była na najwyższym poziomie, bezkres pustyni utrudniałby odnalezienie drogi. Ponieważ herb Witeziów zobowiązuje, Ratownicy Świata przerwali urlop na Grenlandii i – mając zaledwie dwadzieścia cztery godziny czasu – rozpoczęli misję: na ratunek. 

Akcja Misji na Kalahari toczy się szybko. Tak szybko, że Janek i tata nie wiedzą, co dalej robić. Czyżby wszystko, co do tej pory zdziałali, to wciąż za mało? Czy udało się znaleźć wyjście z tej arcytrudnej sytuacji? Odpowiedzi na wszystkie pytania czytelnik odnajdzie w lekturze.

Ewa Nowak skierowała swoją opowieść – kolejną już z cyklu Janek i tata – do dzieci od szóstego roku życia. Zainteresuje je wartka akcja oraz doskonały pomysł na fabułę – w zdarzenia fikcyjne wplecione zostały prawdziwe informacje z zakresu nauk przyrodniczych. Wewnętrzne skrzydełka okładki zdobi herb rodu prasłowiańskich wojowników Witeziów oraz schemat Furonu – używanego przez Tomka i tatę pojazdu ze zbiornikiem na biopaliwo i superpustynnymi oponami. Niewielki format książeczki, średnia ilość tekstu wzbogaconego kolorowymi ilustracjami autorstwa Anny Teodorczyk-Twardowskiej, a także duża czcionka i powiększone odstępy między wierszami stanowią zachętę do samodzielnego czytania.

Publikacja Wydawnictwa Słowne Młode pobudza dziecięcą wyobraźnię, rozwijając tym samym myślenie abstrakcyjne. Warto się nią zainteresować.

Tagi: bóg