Recenzja książki: Kobiety Romanowów (#3). Piękność z lodu. Kobiety Romanowów, tom 3

Recenzuje: Wiesława Biegańska

"Kamień to nie tylko kamień, to uśpiona opowieść. Metal to nie cenny kruszec i rusztowanie, to rama dla marzeń”.

Trzeci tom fascynującej serii „Kobiety Romanowów” od pierwszych stron wciąga i całkowicie przykuwa uwagę. Śmierć Zygfryda zu Kleinitza zimą 1905 roku była mistyfikacją — jego pogrzeb stał się spektaklem. Sam Kleinitz zuchwały, nieobliczalny i okrutny, precyzją realizuje swoje polityczne plany, szantażuje, manipuluje i bez skrupułów eliminuje kolejnych ludzi. Na dworze Romanowów coraz częściej pojawia się tajemniczy człowiek z Syberii — Grigorij. Kleinitz robi wszystko, by wciągnąć go w swoją niebezpieczną grę. Choroba carewicza skrywana jest w tajemnicy, a życie carskiej rodziny koncentruje się wokół młodziutkiego następcy tronu. W tle nastroje społeczne wyraźnie gęstnieją — nadchodzi to, co nieuniknione…

Kolejny raz dałam się porwać! To opowieść wielowarstwowa, pełna dynamiki — każdy detal, od krajobrazu po myśli bohaterów, buduje namacalny klimat i oddaje realia epoki. Pełna ludzkich dramatów, nasycona historią i szeroką perspektywą. Fabuła została poprowadzona z niezwykłą starannością — przemyślana, dopracowana, misternie spleciona. To literacka podróż do Rosji początku XX wieku, do czasu, gdy na horyzoncie coraz wyraźniej majaczył zmierzch panowania Romanowów. Styl Moniki Raspen zachwyca: barwny, obrazowy, lekki, a jednocześnie naturalny i pełen pasji. Każda strona zdradza ogromną wiedzę i wrażliwość. Bohaterowie — złożeni, autentyczni, pełni sprzeczności — wywołują cały wachlarz emocji. Nie wszyscy budzą sympatię, lecz właśnie to czyni ich prawdziwymi. Obok postaci historycznych pojawiają się bohaterowie wykreowani na potrzeby fabuły — wszyscy idealnie współgrają, tworząc spójną i wiarygodną mozaikę. Szczególnie zaskoczyła mnie i niezmiennie intrygowała postać Grigorija Rasputina w interpretacji Autorki.

To literacka magia — Autorka przenosi nas w czasie, maluje świat pełen kontrastów i emocji. Wyraźnie czuć narastający niepokój i zbliżający się kres panującego rodu. Przepych Petersburga sąsiaduje z nędzą, niesprawiedliwością i skrajnym ubóstwem. Obok bogactwa i pałacowych intryg tli się bunt, rodzi gniew, narasta poczucie krzywdy. Kobiety — niezależnie od pochodzenia i statusu — uwikłane są w sieć konwenansów, zależne od mężczyzn, zmuszone do nieustannej gry o wpływy i przywileje. Kłamstwa, zazdrość, zawiść, walka o pozycję i popularność stają się codziennością. Zakłamanie i gra pozorów przenikają każdy salon, a skrywane sekrety bywają najgroźniejszą bronią. I te warte fortuny klejnoty — jajka Fabergé. Historia po raz kolejny zatacza koło wplatając w nie ludzkie losy. To świat fascynujący, pełen kontrastów i głęboko zatrważający.

Wyśmienita uczta literacka! Napisana z rozmachem i ogromnym kunsztem opowieść o silnych kobietach, konwenansach, skrajnościach oraz atmosferze dusznej od intryg i pozorów. Historia i fikcja splatają się tu w sposób perfekcyjny, a nad całością unosi się cień nadchodzącego końca, którego nie sposób powstrzymać. I jeszcze to wydanie — piękne, dopracowane, cieszące oko. Polecam – czytajcie, dajcie się porwać! Tatiasza i jej książiki :) 

Tagi: Literatura obyczajowo-rodzinna