Recenzja książki: Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz

Recenzuje: truskawka2

Ideały kobiecej urody przez wieki często się zmieniały. W Chinach przez bardzo długi czas pożądane były malutkie stopy. Najlepiej, jeśli nie miały więcej niż 7 centymetrów, czyli długość... kciuka. Żeby osiągnąć ten ideał, małe dziewczynki musiały przechodzić przez bardzo bolesny proces krepowania stóp. Małe palce zawijano pod podeszwy i okręcano stopy bandażem (cały ciężar ciała miał się opierać na paluchu). Bandaże zakładano tak ciasno, żeby zablokować krążenie i zmuszano dziewczynki do chodzenia. Po jakimś czasie kości pękały i dawało się je ułożyć w pożądany kształt. Wszystkie dziewczynki bardzo cierpiały miesiącami, a co dziesiąta umierała wskutek zakażenia. Po co to wszystko? Oczywiście dla mężczyzn. Malutkie stopy bardzo ich podniecały. Poza tym uważali oni, że nienaturalny chód wzmacnia mięśnie miednicy, co czyni kobiety lepszymi kochankami. Im mniejsze stópki, tym większe szanse na rynku małżeńskim. Właśnie – rynku. Małżeństwa były aranżowane przez swatki, przyszłe panny młode nie miały nic do powiedzenia. Czasem swatki łączyły też dziewczynki urodzone tego samego dnia i o jednej godzinie w związek laotong (takie same). Tak było z naszą bohaterką oraz Kwiatem Śniegu. Rozmawiały nie tylko twarzą w twarz, ale też za pośrednictwem wachlarza. Pisały na nim znaki nu shu – sekretnego pisma kobiet. Każdy znak pisma trzeba było odczytywać w kontekście innych, zdarzały się nieraz pomyłki. Niestety, błędne odczytanie poróżniło przyjaciółki na długo.

Kwiat śniegu i sekretny wachlarz Lisy See to fascynująca, smutna opowieść o trudnym kobiecym losie oraz o meandrach przyjaźni.

dr Kalina Beluch