Recenzja książki: Mój tato szczęściarz

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

O wojennych losach bohaterki książki Mój tato szczęściarz Joanny Papuzińskiej czytelnicy mieli okazję przeczytać w kierowanej do najmłodszych odbiorców, mocno autobiograficznej w charakterze opowieści Asiunia. Mój tato szczęściarz to z kolei wspomnienia taty głównej bohaterki, który brał udział w Powstaniu Warszawskim – nie z karabinem w ręku, ale jako żołnierz pomagający i opiekujący się cywilami. Asiunia czas Powstania szczęśliwie spędziła wraz z rodzeństwem w Aninie, dlatego wszystkie związane z nim wydarzenia zna tylko z opowieści taty. Taty-szczęściarza, który mimo licznych urazów, rozpoczętych od postrzału w łokieć, wyszedł z powstańczej zawieruchy cało. Dzięki temu mężczyzna może snuć długą opowieść, spacerując z Asiunią i Tomkiem ulicą Miodową aż do Nowego Świata, dokładnie opisując wędrówkę kanałami, naloty czy wybuchające wokoło bomby.

Opowieść Joanny Papuzińskiej to nie kolejna historia, która dzień po dniu opisuje zmagania i walkę powstańców. To opowieść łamiąca schematy, tak inna od wszystkich historii powstańczych, jak to tylko możliwe. Autorka z charakterystyczną lekkością i przejrzystością tłumaczy, że w niektórych okolicznościach złamana ręka to wielkie szczęście, a stół, który uszkadza rannemu nogi, może być także przedmiotem ratującym życie. Joanna Papuzińska tym samym udowadnia, jak względne są sytuacje, które nas dotykają. Jak to samo wydarzenie – zależnie od czasów i sytuacji – dla jednych ludzi może być szczęśliwe, a dla innych może okazać się kwintesencją pecha.

Mój tato szczęściarz to znakomita lektura dla wszystkich, którzy odwiedzają lub mieszkają w Warszawie. To jedyny w swoim rodzaju przewodnik po wybranym fragmencie miasta, książka, która z ogromnym zaangażowaniem opowiada o wydarzeniach, zazwyczaj sucho i zimno prezentowanych w podręcznikach do historii. Dużo więcej dowiemy się z opowieści Joanny Papuzińskiej niż z suchych danych zamieszczonych w publikacjach historycznych. Jak mocno zapadnie w pamięć historia Powstania, opowiedziana z perspektywy dziecka, któremu ojciec przytaczał związane z tym wydarzeniem historie. Wreszcie – gdy wybierzemy się na spacer ulicami opisanymi na kartach książki, poczujemy, jak bardzo prawdziwa jest opowieść Joanny Papuzińskiej.

Książkę Mój tato szczęściarz – podobnie jak Asiunię – zilustrował Maciej Szymanowicz. Tutaj także rysunki stanowią nieodłączną część opowieści, świetnie oddają jej nastrój – z jednej strony strach i poczucie zagrożenia, z drugiej zaś drobne, zabawne wydarzenia, których uczestnikiem był tytułowy tata. Rysunki przygotowano z wykorzystaniem intensywnych kolorów, ilustracje są bardzo szczegółowe i wykonane naprawdę starannie. Dzięki temu książkę nie tylko czyta się, ale także przegląda z ogromnym zainteresowaniem.

Na ostatnich stronach książki, w posłowiu, znajdziemy przedruki starych zdjęć i dokumentów Stanisława Papuzińskiego z czasów drugiej wojny światowej. Dalej znajdują się przystępne definicje i wytłumaczenie, czym były barykady, „Kubuś", teatrzyk „Kukiełki pod Barykadą" i Harcerska Poczta Polowa. Dodatki te świetnie uzupełniają podjęty w książce temat Powstania Warszawskiego.

Tagi: bóg