Recenzja książki: Plac tajemnic 2. Wesołe labirynty 1

Recenzuje: Damian Kopeć

Labirynty na wesoło

Wesołe labirynty - dla których zeszyt numer 1. stanowi tylko początek drugiej serii – to propozycja dla dzieci w wieku od czterech lat wzwyż. Oczywiście zadania tu zawarte mogą rozwiązywać zdolne dzieci młodsze. Na każdej stronie książeczki znajdziemy jeden labirynt do przejścia. Chodzi o to, by z „punktu A” przejść do „punktu B”. Punktami mogą być rycerz i miecz, który musi on odzyskać czy motocyklista i dom, do którego chce on powrócić. Labirynty mają różną formę graficzną: pojedynczych linii czy dwuwymiarowych ścieżek, są jednopoziomowe lub mają wielopoziomowe przecięcia. Mogą zawierać się w kwadratach, kołach czy mniej jednoznacznych figurach. Są kolorowe, urozmaicone, o różnych stopniach trudności. Pomagają ćwiczyć pamięć, rozwijają logiczne myślenie, poprawiają koncentrację. Uczą dziecko dokładności, zwracania uwagi na detale, odkrywania metod rozwiązywania zadań podobnego typu. Myślę, że można je wykorzystać zarówno do pracy z dzieckiem w domu, jak i w większej grupie.

W zeszycie numer dwa pojawiają się również bardziej zróżnicowane zadania – na przykład poszukiwanie dróg z kilku „punktów” do kilku „punktów”, na przykład dopasowujemy danego pieska do jego właściciela lub rozplątujemy smycze, które trzyma w ręce pan Fabian – tak, by dowiedzieć się, na której smyczy prowadzony jest jeden z kilku piesków.

Labirynty są przygotowane w zabawnej konwencji, rysunki wykonane z poczuciem humoru. Zeszyty z serii Wesołe labirynty to dobra propozycja dla przedszkolaków. Wdrożą je do rozwiązywania zadań logicznych, przygotują do wyzwań matematycznych, które są jeszcze przed nimi. Nie wymagają wiedzy i szczególnych umiejętności, raczej spostrzegawczości lub metodycznego podejścia do problemu. Dziecko po poinstruowaniu może rozwiązywać je samodzielnie.