Recenzja książki: Ryba o imieniu Fabian

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Łatwo można sobie wyobrazić, jak źle czuje się dziecko, które rodzice przenoszą do innej klasy: ograniczony kontakt z dotychczasowymi przyjaciółmi oraz niepewność, jak będą wyglądać najbliższe dni nikogo nie napełniają radością. W takiej właśnie sytuacji znalazła się bohaterka książki Ryba o imieniu Fabian. Propozycja Wydawnictwa Zakamarki bez wątpienia spodoba się rówieśniczkom głównej bohaterki, w której dostrzegą pozytywne cechy i zechcą się do niej upodobnić.

Selma ma osiem lat. W poprzedniej klasie nie miała koleżanek ani kolegów. Teraz będzie się uczyć w 2b. Trudny okazał się pierwszy tydzień nauki, niełatwo było wytrzymać z przemądrzałą i zazdrosną Andżeliką. Ale Selma wytrzymała. Najgorsze za nią. Teraz już będzie tylko lepiej. Przynajmniej taką Selma ma nadzieję. I ma rację. Nawiązuje nowe znajomości, uczestniczy w zabawach, bierze aktywny udział w szkolnych zajęciach. I wreszcie nadszedł ten wyjątkowy dzień: na lekcji przyrody trafia do jednej grupy z Fabianem.

Akcja Ryby o imieniu Fabian toczy się wartko. Przyjaźń Selmy i Fabiana coraz bardziej się pogłębia. Coraz więcej czasu spędzają razem. Rozwijając wspólne zainteresowania, wzajemnie się uzupełniają. Nie przejmują się marudzeniem Jima, a żmudne prace związane z przygotowaniem prezentacji o kamieniach jeszcze bardziej ich zbliżają. Nawet ptak Selmy i Kometa – papuga Fabiana – tęsknią za sobą tak bardzo, że mogą im wypaść pióra. No i jeszcze spotkania z poznaną latem na wyspie Sznurówką: ach, jak Selma za nią tęskniła. O tym, jak samotność – krok po kroku – przeradza się w radość z bycia razem czytelnik przekona się, sięgając po publikację Wydawnictwa Zakamarki.

Książka autorstwa Ellen Karlsson to lektura przeznaczona dla uczniów młodszych klas szkoły podstawowej, pełna optymizmu oraz nadziei. Mowa w niej również o rodzinnych relacjach (bo przecież dobrze jest robić coś z mamą, tylko we dwie), wrażliwości, tęsknocie, samotności, przyjaźni, umiejętności współżycia z rówieśnikami i wzajemnej pomocy. Przekaz wzmagają zabawne, czarno-białe ilustracje Evy Lindström. Prosty język przekazu, przejrzysty tekst oraz pozytywne zakończenie sprawiają, że młodzi czytelnicy chętnie sięgną po drugą (z trzech) książkę o wrażliwej Selmie.

Tagi: dla dzieci