Recenzja książki: Szczęścia można się nauczyć

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Bez względu na wiek – o szczęściu marzy każdy. A recepty na szczęście jak nie było, tak nie ma. Choć nie ma też ogólnie dostępnego pomysłu na to, co robić, by móc cieszyć się szczęśliwym życiem, skutecznych rad udziela Ewa Woydyłło, która w rozmowie z dziennikarką Agnieszką Radomską zapewnia, że Szczęścia można się nauczyć. Zatem… czas na naukę.

Rozpoczynając od refleksji oscylującej wokół szczęścia w ogóle, Ewa Woydyłło przekonuje, jak ważna jest umiejętność akceptacji spraw, na które nie ma się wpływu, ile daje radość nawet z krótkich przyjemności i szukanie plusów w tym, co wydaje się negatywne. Proponuje skupić się na chwili obecnej, odrzucając przykre wspomnienia. Analizuje kwestię ułatwiającego życie optymizmu oraz poczucia szczęścia zakorzenionego w zdrowych relacjach i przyjaźni. Poświęca uwagę miłości, ucząc, jak zbudować trwały związek i jak stworzyć szczęśliwą rodzinę. Zniechęca do porównywania się z innymi. W zaleceniach dotyczących troski o ciało nakazuje zwolnić tempo, unikając czterech najbardziej szkodliwych stanów (nie być głodnym, złym, samotnym ani zmęczonym). Przestrzega również przed krótkotrwałymi chwilami szczęścia, widząc w nich pułapki, w które wpaść łatwo, ale wydostać się z nich jest już niezwykle trudno. Wniosek wynikający z terapeutycznych spostrzeżeń Ewy Woydyłło jest prosty: ważne, żeby człowiek umiał rozpoznać, co sprawia mu przyjemność i daje szczęście.

Dwanaście wypełnionych wartościową treścią rozdziałów publikacji Wydawnictwa Zwierciadło to skłaniające do refleksji psychologiczne rozmowy, w których rzeczowe, rozbudowane, wiele wyjaśniające odpowiedzi Ewy Woydyłło – psycholożki i terapeutki uzależnień z wieloletnim doświadczeniem – zachęcają do pociągającego zmiany działania. Schematyczny układ rozdziałów tworzą: tytuł, podtytuł (poza dwoma rozdziałami), symboliczna grafika, cytat inspirujący, złożona z pytań i odpowiedzi treść zasadnicza oraz zapisane na pomarańczowym tle myśli szczególnie warte zapamiętania. Dominujący w lekturze kolor pomarańczowy, emanując energią, radością, ciepłem i optymizmem, symbolizuje przemianę, szczęście oraz miłość, zachęcając tym samym do podjęcia działań mających na celu wprowadzenie życiowych zmian.

Łatwa do zrozumienia i przyswojenia treść książki Szczęścia można się nauczyć, zapraszając do refleksji nad życiowymi wartościami, stanowi zachętę do pracy nad sobą, co bez wątpienia pogłębi poczucie upragnionego szczęścia.

Tagi: Samodzielne rozwiązywanie problemów i rozwój osobisty