Recenzja książki: Wilcze leże
Recenzuje: Damian Kopeć
Światy Pilipiuka po raz kolejny
Andrzej Pilipiuk pozostaje wierny swoim światom i zasiedlającym je bohaterom. Wraca do nich regularnie. Zasadniczo pozostaje też wierny swoim fanom i ich oczekiwaniom. Owszem, ewoluuje, zmienia akcenty, ale podstawowe cechy jego prozy pozostają takie same. W przypadku opowiadań są to przede wszystkim: niesamowity klimat, mocne osadzenie w historii, melancholia, intrygująca zagadka, delikatny humor. Nie inaczej jest w przypadku Wilczego leża, dziewiątego już tomu cyklu Światy Pilipiuka. Trudno powiedzieć, że jest to zbiór najlepszy, ale z pewnością jeden z wyróżniających się. Trzeba mieć spory talent, by każdym kolejnym opowiadaniem „oczarować” złaknionego słowa pisanego czytelnika. Pilipiuk urzeka swoimi krótkimi historiami - przede wszystkim ich atmosferą, stylem opowiadania i pomysłowością. Sięga po elementy powieści przygodowej, kryminału, fantastyki, horroru. Pełnymi garściami czerpie z historii. Życzliwie patrzy na ludzi - nawet tych których nie zawsze można nazwać porządnymi czy przyzwoitymi. Sięga po rozmaite motywy z literatury i kina, bawi się nimi z wprawą jak doświadczony kocur z kłębkiem wełny.
Dotknięcie nieznanego, nienazwanego. Chwila, gdy z przerażeniem odkrywamy, że otaczająca nas twarda rzeczywistość wcale nie stanowi niewzruszonego monolitu. Że przecinają ją rysy, szczeliny, luki, uchylone drzwi...
Jak należałoby się spodziewać, w większości opowiadań spotkamy znanych i lubianych bohaterów, takich jak Robert Storm i Paweł Skórzewski. Ten pierwszy pojawia się aż w pięciu z nich. W Odległych krainach bada sprawę zaginionego chłopaka, kaleki z ulicy Krowiej. Historia ta potwierdza, że zawsze należy mocno uważać na różnego rodzaju odrzwia - zwłaszcza te skropione krwią. W Lalce spotykamy zaawansowaną pod wieloma względami lalę z sex-shopu, jeszcze tak niedawno uważaną za perwersyjną, a dziś niemal naturalną jak kawa w ziarenkach. I możemy obserwować potyczkę zwykłego obywatela z agentami służb specjalnych. Listy z wysokich gór są przewrotną pieśnią ku czci nowoczesnego zabobonu, czyli uzależniających jak nikotyna prognóz pogody. Opisują uroki ośnieżonych gór i siłę staromodnych zasad, które każą dotrzymywać danego słowa nawet wtedy, gdy nikt nas z tego nie rozlicza. W Cmentarzysku marzeń Robert wyznaje, że bez Warszawy (choć niekoniecznie - jej elit), jej dziejów i zagadek nie istnieje. Wątkiem przyszłościowym jest tu swatanie obieżyświata. Relikwiarz, gdzie swatanie bohatera trwa w najlepsze, kończy jakże charakterystyczne dla postaci Pilipiuka zdanie: Nie ma dowodów. Są znaki...
Doktor Paweł Skórzewski pojawia się w Promieniach X. Żywych rumieńców nabiera tu zdanie: wsi spokojna, wsi wesoła. Wilkołak się tu ukryć zdoła. W opowiadaniu Ci, którzy powinni pozostać wreszcie możemy spotkać lekarza, o którym wszyscy marzą. Jeszcze lepszego i zdolniejszego niż mistrzowie z Leśnej Góry. Cóż, on też jest z Góry.
Wilkołaki pojawiają się jeszcze w tytułowym Wilczym leżu, smutnej historii rozgrywającej się w czasie ostatniej wielkiej wojny światowej. Za to w Samobójstwie na Maślicach uwagę przykuwa egipska mumia. Wniosek z tej historii jest co najmniej jeden: miłość niektórym robi dziwne rzeczy z głową.
Historie zebrane w Wilczym leżu czyta się z przyjemnością. Zawsze możemy liczyć na piękne opisy, ciekawe informacje z historii, intrygujące zagadki, zaskakujące zakończenia. Są one bardzo dobrze przemyślane i z dużą wprawą napisane. Znaczącą rolę odgrywa w nich tajemnica, której rąbka starają się uchylić bohaterowie. Cóż z tego, kiedy za jedną zasłoną pojawia się zawsze następna, a nienazwane kryje się za tym, co można przyszpilić konkretnym słowem? Pilipiuk nie pozwala nam się nudzić, a w plastycznie opowiedzianych historiach przenosi nas w czasie i przestrzeni - tak, jak tylko on potrafi. Bawi, uczy, przestrasza. Zadziwia pomysłowością. Oby jak najdłużej.
Magia, to magia. Parzy, kaleczy, brudzi, zabija ciało i duszę... Wcześniej czy później te siły żądają ofiary.
Kup książkę Wilcze leże
Zobacz także
Komuna ustępuje miejsca krwiożerczemu kapitalizmowi, co jednak wcale nie oznacza, że wszystko nagle układa się świetnie. To był taki dobry plan, co mogło...
Kiedy wrogie armie ścierają się koło twego domu, kiedy Zieloni Mściciele wkraczają do akcji, a potężna klątwa egipska zagraża wszystkim i wszystkiemu,...
