Wampir z M-3
Andrzej Pilipiuk

Opinia 9                Zazwyczaj nie przepadam za czytaniem książek w kolejności innej niż daty wydania, a już w szczególności staram się nie mieszać kolejności serii. Jednak tym razem w maliny wpuścił mnie brak jakiejkolwiek przesłanki dotyczącej powiązania między Wampirem z Mo i Wampirem z M-3. O ile na szczęście brak znajomości napisanego wcześniej Wampira z M-3 nie odbierał ani odrobiny przyjemności z czytania późniejszego, powiązanego głównie poprzez występowanie tych samych postaci Wampira z MO, to mam trochę żalu do wydawnictwa, że nie umieściło na okładce żadnej informacji dotyczącej podobieństwa między tymi powieściami.

             Akcja utworu jest mocniej powiązana niż w "drugiej części" tego cyklu i przez to zdecydowanie bardziej przypomina powieść niż zbiór opowiadań. Główny wątek opiera się na pojawieniu nowego wampira - czyli pokochanej przeze mnie w poprzednim (a właściwie późniejszym) tomie Gosi. Typowej nastolatki mającej obsesję na punkcie ciuchów, pragnącej zdobyć chłopaka i cierpiącej z powodu źle ulokowanej, szczenięcej miłości. Dziewczyny, która budzi się w grobie i odkrywa, że nie jest tak martwa, jak być powinna. Tu pojawia się jedno z pierwszych bardzo udanych zagrań Andrzeja Pilipiuka: wampiryzm nie jest przenoszony poprzez ugryzienie, genetykę, ani tajemnicze rytuały, trzeba się z nim urodzić. A to oznacza, że każdy nowy wampir, pełen zdumienia odkrywa, że mimo śmierci ciała, wciąż wegetuje. To bardzo pomysłowe wprowadzenie postaci spowodowało, że już na wejściu książka zyskała u mnie duży plus.              A pozytywnych akcentów było jeszcze wiele. Na przykład, idea bycia wilkołakiem oraz tego, że wilk w pewnym momencie umiera w człowieku, który staje się zwykłym, szarym obywatelem. A także skutek ugryzienia wampira, to znaczy zamiast użycia tradycyjnej możliwości zostania istotą innego gatunku czy śmierci - zsyłanie na ofiarę kilkutygodniowej impotencji. Albo krytyczne spojrzenie na ukazany w Zmierzchu wegetarianizm krwiopijców. Lub znaleziony w starej, wampirzej księdze sposób na zamianę w nietoperze, który w rzeczywistości okazywał się działać inaczej dla każdej osoby i sprawił, że w powieści zaroiło się od robaczków i wiewiórek.

             Również bliskość odczuć i zachowań postaci, w bardzo silny sposób oddziałuje na czytelnika. Sposoby myślenia i skłonności do kombinowania, tak bardzo pasujące do czasów PRL-u, wpisują się w stereotypowe wyobrażenie Polaków o Polakach, czyniąc wampiry niemalże bytami rzeczywistymi, podobnymi do sąsiadów i znajomych. Ze swojskich klimatów, czytelnik ma szansę zagłębić się również w niezrównoważonym bazarze, na którym można kupić dosłownie wszystko.              Ogólnie, Wampir z M-3 jest wartą przeczytania, przezabawną książką łączącą w sobie zamiłowanie autora do absurdu i fantastyki. Polecam zarówno zwolennikom jak i przeciwnikom wampirów.

 

?????????????????????????????????? Będzie niezły ubaw, gdy się przekonasz, że Bóg jednak istnieje ??????????????????????????????????                Wiele osób może się zastanawiać, dlaczego po absolutnie pozytywnej recenzji wystawiam książce zaledwie czwórkę. Dzieje się tak, ponieważ uważam tę ocenę, za komentarz jak najbardziej pozytywny, oznaczający, że książka jest warta przeczytania. Noty wyższe może uzyskać tylko utwór, który mnie zachwycił i spowodował, że nie mogę o nim zapomnieć. Podobnie dzieje się z książkami, które nie mają odnotowanych żadnych wad, a dostają piątkę. Żeby zasłużyć na najwyższe odznaczenie, powieść musi wyryć się słowami na sercu.  

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)