Recenzja w ramach współpracy.
"Zakazane uczucie" autorstwa Andrzeja F. Paczkowskiego to poruszająca opowieść o miłości, pragnieniu i odkrywaniu własnej tożsamości. Książka przenosi nas w dawne czasy do Anglii oraz na Cejlon, gdzie toczy się historia Chrisa i jego rodziny. Równoległą bohaterką jest Anna oraz jej 17-letni syn Edward. Spotkanie Chrisa i Edwarda, pełne napięcia i nieodpartego przyciągania, staje się kamieniem milowym w życiu obu bohaterów.
Paczkowski z niezwykłą wrażliwością oddaje subtelne niuanse uczucia, które rodzi się między dwojgiem bohaterów. Opisuje nie tylko ich relację, ale także atmosferę panującą w posiadłości rodzinnej. Jego styl jest poetycki, a jednocześnie bardzo osobisty, co sprawia, że czytelnik łatwo utożsamia się z emocjami bohaterów. Nieustannie przewijającym motywem jest też muzyka
"Kto był zdolny do tak głębokich uczuć, by porozumiewać się z pianinem za pomocą dotyku? Z instrumentu płynęła smutna muzyka, opowiadająca jakąś nieznaną Chrisowi historię."
Książka nie tylko podejmuje temat miłości jednopłciowej, ale także eksploruje kwestie związane z tożsamością, akceptacją i ulotnością chwil. W tej opowieści zawarte są uniwersalne prawdy o miłości, która potrafi być zarówno piękna, jak i bolesna.
"-Jeżeli jest coś, o czym chcesz mi powiedzieć... nie musisz się tego wstydzić. Wiedz też, że to, co Usłyszę, zostanie tylko między nami, a także będzie
dla mnie pokarmem, udręczone serce."
To również historia o utracie i wspomnieniach, które na zawsze pozostają w naszych sercach oraz jak wiele znaczą chwile, które wydają się ulotne, a jednocześnie potrafią na zawsze odmienić nasze życie. To emocjonalna podróż, która na długo zostaje w pamięci i skłania do przemyśleń o własnych doświadczeniach i relacjach.
"Ta noc, jak każda inna, kiedy przebywali razem, należała do nicości."
"Zakazane uczucie" to piękna i głęboka powieść, która zachwyca nie tylko tematyką, ale także stylem pisania Andrzeja F. Paczkowskiego. Przesłanie o miłości, tęsknocie i przemijaniu jest ponadczasowe. Gorąco polecam tę książkę każdemu, kto pragnie doświadczyć emocjonalnej głębi literatury.
"Nie ulega wątpliwości, że i grobowce należą do naszego życia, jednakże wolę podziwiać sztukę, niż zimne groby pochłaniające ludzkie kości, a dające w zamian tylko wspomnienia.
- I właśnie o to chodzi. Ludzie mogą zapomnieć, lecz one nie zapomną nigdy."
Klimat utworu jest niezwykle intensywny i emocjonalny. W powieści przewijają się mroczne i romantyczne nastroje, a przyroda dodatkowo podkreśla emocje i wrażenia. Relacje między postaciami są skomplikowane i często pełne konfliktów, co potęguje napięcie. Miłość, wyrachowanie i niepewność przeplatają się, tworząc złożoną fabułę, w której emocje są skrajne.
"Ktoś na górze, dając Chrisowi poznać miłość, postanowił się z nim jednocześnie zabawić i zabrać mu coś, czego nigdy mu tak naprawdę całkowicie nie dał."
Melancholijne i nostalgiczne momenty ukazują, że postaci zmagają się z wewnętrznymi demonami, co sprawia, że czytelnik odczuwa głębokie współczucie dla ich losów. W powieści można odnaleźć elementy romantyzmu i gotyckiego horroru, co czyni ją niezwykle intrygującą i pełną pasji.
Wydawnictwo: WasPos
Data wydania: 2025-02-13
Kategoria: Romans
ISBN:
Liczba stron: 270
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię:
lourdes
„Bo moje siostry” opowiada historię młodego mężczyzny, przekreślonego przez los jeszcze... przed urodzeniem. Przyszedł na świat w ludzkim bagnie...
Opowieść o czasie wojny. O ludziach żydowskiego pochodzenia, którzy pewnego dnia zostają skazani na Oświęcim. Natan, mieszkający w Krakowie, zakochuje...