Agnieszka i szlachcic

Dziś przychodzę do Was z książką inspirowaną prawdziwą postacią Agnieszki Machówny- siedemnastowiecznej chłopki, która pragnęła zmienić swój status społeczny i wywoła przy tym skandal na niemal całą Europę. Przyznaję, że Gabrysia rozbudziła moją ciekawość i bardzo chcę "poznać" bliżej tę nietuzinkową kobietę.

Z ciekawością podeszłam do tej historii, tym bardziej że jej fabuła została umieszczona w niezwykle dla mnie fascynującym czasie mega ciekawej epoki. Autorka dość wiarygodnie oddała ducha tamtego czasu, jednak w historii bohaterki pozmieniała bieg wydarzeń, o czym informuje na początku książki, dlatego też "Agnieszka i szlachcic" nie jest to powieścią stricte historyczną, ale świetnie pokazująca, jakie ludzie mieli wówczas bolączki, co ich martwiło, czego się obawiali, a co przynosiło chwilową radość. Dodatkowym atutem jest to, że akcja toczy się w malowniczych rejonach szlacheckich dworków, zamków i zwyczajnych wsi, doskonale oddając atmosferę nie tylko tych miejsc, ale i całej epoki, dobitnie podkreślając zależności i różnorodność stanów społecznych, szczególnie uwypuklając kontrasty, przywileje, obyczaje, kulturę i tradycje, jakie panowały wśród szlachty nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie, podkreślając dobitnie ich (mniemanie o sobie) wyższość nad zwykłym chłopstwem. Autorka zadbała o to by emocji, skandali i nagłych zwrotów akcji tu nie zabrakło, akcja płynie dość szybko, naszpikowana jest emocjami od pierwszej do ostatniej strony, nie pozwala odłożyć się na bok, autentycznie fascynuje.

Wydawca dużo zdradza z fabuły w swoim opisie, więc nie będę ponownie streszczać całej historii, bo nie chciałabym zabrać Wam przyjemności z odkrywania pozostałych tajemnic, podpowiem, tylko żebyście przygotowali sobie zapas chusteczek, gwarantuję, że w niektórych momentach będą one bardzo potrzebne. Niektóre fragmenty są niezwykle wzruszające.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie, wątki miłosne (tak, jest ich tu kilka) są świetnie poprowadzone, a intryga ukryta na kartach tej historii to prawdziwy majstersztyk.
Nie brakuje tu tematów do refleksji nad tym, jak ciężkie to były czasy dla kobiet (każdego stanu!), jak były krzywdzone, nie mając prawa do decydowania o sobie, jak ich los zależał od mężczyzny. Ta powieść stawia wiele pytań: do czego jesteśmy zdolni, by osiągnąć swój zamierzony cel, co jesteśmy w stanie poświęcić, by prawda nie wyszła na jaw, czy naprawdę jest tak, że ktoś inny wie lepiej, co jest dla nas dobre? I te pytania są bardzo ważne i na czasie, niezależne od tego, w którym wieku zostały zadane.
W tej historii zdecydowanie nie brakuje trudnych tematów, ale znajdziemy tu również ogrom nadziei, która podnosi na duchu w trudnych chwilach.
Pamiętajcie, że to jest romans, a nie książka historyczna i w moim odczuciu Autorka pokazała Agnieszkę Machnównę w bardziej ludzkiej postaci niż pokazują ją źródła historyczne, ociepliła jej wizerunek, pokazała, że jak każdy człowiek Agnieszka chciała dla siebie tylko lepszego życia, a że wybrała taką, a nie inną drogę? Nie mi oceniać jej postępowanie...

Postaci w tej powieści jest sporo, każda z nich coś wnosi do tej historii i bez niej ta opowieść nie byłaby kompletna, wszystkie one są barwne, obdarzone licznymi pozytywnymi jak i negatywnymi cechami stają się czytelnikowi w jakiś sposób bliskie.
Barwne opisy uruchamiają wyobraźnię i pozwalają poczuć się częścią wszystkich opisywanych wydarzeń.
Pomysł na fabułę w moim odczuciu bardzo fajny. Dopracowany, doskonale poprowadzony, zaskakujący. Naturalnie prowadzone dialogi sprawiły, że przepadłam w tej książce na kilka dobrych godzin.
Książka zapewnia czytelnikowi stały dopływ adrenaliny, ale gwarantuje również sporą dawkę wzruszeń. Zmusza do wielu refleksji i jak na romans przystało, pokazuje, że choć nadzieja umiera, prawdziwa miłość pokona wszystkie przeszkody.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Autorka stworzyła fascynującą, pobudzającą wyobraźnię i wciągającą historię. Umiejętnie buduje i podsyca napięcie w oczekiwaniu na finał całej akcji.

"Jadwiga, a właściwie Agnieszka, jak od zawsze siebie nazywała, spoglądała zza krat klasztoru na lubelski rynek."

Znacie taką postać historyczną jak Agnieszka Machówna?
Przyznam, że mi jej osoba była zupełnie obca, do czasu aż nie natknęłam się na powieść "Agnieszka i szlachcic" Gabrieli Feliksik. Dopiero lektura tej książki uświadomiła mi, jak barwną i kontrowersyjną kobietą ona była. Przyznam, że życiorys tej bohaterki mógłby z powodzeniem stanowić scenariusz na telenowelę. Zawsze wydawało mi się, że fabuła w nich jest mocno naciągana, a tu okazuje się, że podobne rzeczy miały kiedyś miejsce w rzeczywistości. Uwagę zwraca nie tylko ciąg szokujących, jak na te czasy wydarzeń, ale też i zachowanie postaci, mocno wyróżniającej się na tle ówczesnego społeczeństwa.

"Agnieszka i szlachcic" to inspirowana historyczną sylwetką powieść, napisana z potrzeby odczarowania głównej bohaterki. Agnieszka Machówna przez historyków uznawana jest za oszustkę i bigamistkę, kobietę po trupach dążącą do osiągnięcia zamierzonego celu. Urodzona w chłopskiej rodzinie zdobyła zaskakująco dobre, jak na jej pochodzenie, wykształcenie, które rozbudziło w niej chęć sięgania po więcej. Wydana za pijaka i awanturnika, niezadowolona ze swojego położenia, postanowiła zbiec. Udając szlachciankę, podstępem wdarła się do towarzystwa, mamiąc i zwodząc wielu mężczyzn. Za swoje nieobyczajne zachowanie została skazana na śmierć przez ścięcie.

W książce "Agnieszka i szlachcic" poznajemy nieco inne oblicze tej kobiety. Autorka ubarwia jej życiorys, by w jakimś stopniu wytłumaczyć zachowanie chłopki. Zwraca uwagę na niełatwą sytuację bohaterki oraz jej potrzebę bycia kochaną, która od samego początku była nierespektowana. Poprzez zakłamanie rzeczywistości Gabriela Feliksik chce nam pokazać historię, która, choć dramatyczna, stanowi jedną z barwniejszych opowieści z tej epoki. Choć nie pochwalam zachowania Agnieszki, imponuje mi jej niezłomność w dążeniu do osiągnięcia szczęścia. Ta kobieta nie boi się sięgać po więcej, przekonana, że jej się to należy.

Akcja powieści "Agnieszka i szlachcic" osadzona jest w XVII wieku i choć czuć klimat tamtych czasów, to autorka tylko w niewielkim stopniu oddaje tło historyczne. Znacznie bardziej skupia się na ukazaniu historii głównej bohaterki, która stanowi naprawdę dobry materiał na powieść. Pisarka stara się pokazać nam tytułową postać z jak najlepszej strony, mimo ewidentnych przewinień, których się dopuściła. Faktem jest, że jakkolwiek kontrowersyjne nie wydawałoby się jej zachowanie, warto docenić spryt i przebiegłość bohaterki. Kobiety tamtych czasów z reguły nie czyniły tak radykalnych kroków. Co więcej, przywiązywano wówczas dużą wagę do pochodzenia i surowo przestrzegano przynależności stanowej.

Muszę przyznać, że historia Agnieszki Machówny okazała się naprawdę angażująca. Cieszę się, że mogłam poznać tak oryginalną postać kobiecą.

Moja ocena 8/10.

Najpierw poznajemy tytułową Agnieszkę, jako Jadwigę - córkę chłopki i księcia Lubomirskiego. Niestety Jadwiga nie zna swojego ojca, wie tylko, że urodziła ją chłopka. Miała to szczęście, że zabrała ją na wychowanie księżna Lubomirska. Na dworze Jadwiga wychowywała się wśród dzieci Lubomirskich, nawet uczyła się razem z nimi. Oczywiście nie wiedząc, że są przyrodnim rodzeństwem podkochiwała się z wzajemnością w jednym z braci. Jednak los chciał inaczej, nasza bohaterka została wydana za mąż, niestety nieszczęśliwie, potem była ucieczka i zmiana imienia na Agnieszka. I tu miało być tak pięknie, ale niestety los znów zadrwił z naszej młodej i ślicznej kobiety. Po jakimś czasie kobieta przyjęła imię Aleksandra, ale i ono szczęścia jej nie przyniosło. W swoim życiu miała do czynienia z różnymi mężczyznami. Czy to oni przynosili jej pecha? A może w końcu znalazł się taki, który przyniósł jej szczęście? I dlaczego aż tyle ta kobieta musiała tutaj wycierpieć?

Po przeczytaniu tej książki potrzebowałam czasu na przetrawienie tej historii. Wiem i rozumiem, że autorka inspirowała się prawdziwą kobietą czyli właśnie Agnieszką Machówną, która nota bene była rozwiązłą kobietą, tutaj też przewija się kilku panów przez jej łoże, ale z każdym z nich jest dla konkretnego celu. Jakiego? Doczytajcie sami. Zdradzę Wam, że nasza bohaterka została tutaj kilka razy wykorzystana, ale nie że o zbliżenia niechciane tu chodzi. Po prostu komuś miała służyć jako donosiciel, a komuś do innych celów. Więc Gabriela Feliksik nawet chcąc nam odczarować prawdziwą naturę tytułowej Agnieszki to i tak sporo tutaj na nią zwaliła. Tak sobie pomyślałam, taka moja refleksja, że gdyby od początku wiedziała, kto jest jej ojcem, to mogło się jej życie też inaczej potoczyć. Rozumiem, że to inne czasy, że książę miał prawo gwałcić kogo chce i dziećmi z tych uciech się nie przejmował. Ale myślę, że sama nasza bohaterka inaczej pokierowała by swoim życiem. A tak, chcąc żyć na lepszym poziomie, chcąc być uznaną za szlachciankę, a nie za chłopkę, chcąc lepszego po prostu życia dla siebie to nabroiła niejednokrotnie, a potem musiała to odpokutować albo złamanym sercem, albo finansowo, albo też swoją zszarganą dumą. Ogólnie, bardzo zachwyciła mnie ta historia. Agnieszka tutaj od początku lekko nie miała. I w cale nie dziwię się, że zachciało jej się lepszego życia, wychowując się u boku dzieci książęcych. Niemniej było mi jej bardzo szkoda, kiedy jeden z jej kochanków wybrał kapłaństwo zamiast miłości. Zresztą i nie tylko wtedy było mi żal tej kobiety. Ale do końca była bardzo zawzięta w swoich postanowieniach, była też bardzo dumna i inteligentna. Ogólnie była niezwykłą kobietą, na pewno nikomu nie poleciłabym, aby naśladował czy wzorował się na tej bohaterce - co to to nie!!! Jednak w tej książce to ona tutaj gra pierwsze skrzypce, a my jak na widownię przystało, "oglądamy" jej życie, jej wzloty i upadki. I fakt, że tutaj ma takich prawdziwych przyjaciół, to tylko jej pomaga w przetrwaniu ciężkich chwil. A całość pokazuje, że kłamstwo ma krótkie nogi - prędzej czy później i tak wychodzi prawda na światło dzienne.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Lubię poznawać nowych pisarzy, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok powieści Gabrieli - "Agnieszka i szlachcic". Jest to historia inspirowana życiem autentycznej postaci – Agnieszki Machówny, która w XVII wieku wywołała w Polsce ogromny skandal. Szczerze mówiąc ja osobiście wcześniej nie słyszałam o tej powieści, więc dla mnie była to też bardzo ciekawa lekcja historii. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Mi zapoznanie się z losami tytułowej Agnieszki zajęło jeden wieczór i muszę przyznać, że z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam losy głównej bohaterki. Fabuła została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w świetny sposób wykreowani. Jestem pewna, że nawet pomimo dzielących nas lat i okoliczności z powodzeniem moglibyśmy się z nimi utożsamić w niektórych kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Razem z bohaterami przeniosłam się do XVII wieku i uważam, że autorka w świetny sposób oddała realia i klimat tamtego okresu. Pokazała z czym musieli się zmagać ludzie, zarówno pospólstwo jak i szlachta oraz jak traktowane były wtedy kobiety. Widać, że autorka zrobiła naprawdę dogłębny reaserch. Zadbała tutaj o detale co bardzo mi się podobało, wiele elementów mnie zaskoczyło i mocno mną wstrząsnęło. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać Jadwigę (Agnieszkę), mogłam zobaczyć jak od początku wyglądało jej życie, z czym się zmagała, jakie wydarzenia z przeszłości wpłynęły na jej obecne życie, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Nie ukrywam, że czasami miałam mieszane odczucia jeśli chodzi o to co robiła bohaterka, jednak kiedy bardziej zagłębiłam się w jej losy zrozumiałam dlaczego w pewnych momentach zachowywała się tak, a nie inaczej. W tej historii nie brakuje oczywiście intryg, tajemnic oraz całej palety najróżniejszych emocji, które udzielają się podczas lektury Czytelnikowi. Miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści spod pióra autorki. Polecam!

“Chęć lepszego życia pokonała jej strach i niepewność”.

Wciągająca opowieść inspirowana życiem Agnieszki Machówny kobiety, która w XVII wieku wywoła w Polsce skandal.

Jadwiga urodziła się w ubogiej chacie. Po śmierci matki dziewczynką zainteresowała się księżna Helena Lubomirska, która wiedziała, że ojcem dziewczynki jej jest mąż. Jadwiga szybko odnalazła się na dworze księżnej, jest bystra i chłonna wiedzy, uczy się i spędza czas z dziećmi księżnej. Dorasta, nie znając swojego pochodzenia. Kiedy syn książęcej pary zaczyna interesować się młodą dziewczyną, księżna postanawia wydać ją za mąż. Nie patrząc na to, do jakiego życia Jadwiga nawykła, oddaje ją zwykłemu, nieokrzesanemu chłopu. Ten brutalnie traktuje swoją dopiero co poślubioną żonę. Jadwiga nie może tego znieść, postanawia uciec. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka Klara Lubomirska. Po dotarciu do Krakowa postanawia zrobić wszystko by lepiej się jej żyło. Zmienia nazwisko, staje się Agnieszką Machówną, rozkochuje w sobie pewnego pułkownika i ma zamiar popełnić grzech bigamii…

Zaskakująca, przykuwająca uwagę historia. Fabuła ciekawie poprowadzona, przenosi nas do XVII wiecznej Polski. Styl Autorki jest płynny, barwny, a przy tym lekki, pikantny, powodował przyjemność z czytania. Pani Gabriela pisze z pasją, czuć zaangażowanie i wiedzę historyczną. Atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele emocji. Obok postaci autentycznych, znanych nam z kart historii mamy postacie, wykreowane na potrzeby fikcji literackiej. Do Agnieszki poczułam sporą sympatię to zdeterminowana, odważna, silna, młoda kobieta. Pozbawiona możliwości wyboru, bo za nią zdecydowano, zdesperowana posuwa się do czynów, by stać się wolną.

Jadwiga, Agnieszka, Aleksandra kim tak naprawdę była ta kobieta o wielu imionach? Czy to, że chciała godnie żyć, to, że miała odwagę sprzeciwić się wszystkiemu i wszystkim daje komukolwiek prawo do skreślenia jej? Agnieszka przyszła na świat w czasach, gdy kobiety nie miały prawa głosu, we wszystkim były zależne od mężczyzn, miały być posłuszne i uległe. Nasza bohaterka nie chciała takiego życia, chciała żyć po swojemu, na własnych zasadach. Surowe zakazy, nakazy, wszechobecne konwenanse, normy społeczne, obyczaje. Rodzący się bunt, przekraczanie granic, podejmowanie trudnych, ryzykownych decyzji. Determinacja, walka o siebie, wyrzuty sumienia. Bigamia, oszustwo, albo życie w zniewoleniu, poniżeniu. Przeżywane dramaty, popełnione grzechy, namiętności, zdrady, zemsta. Obok zajmująco ukazane tło historyczne, wyraźnie wyczuwalny klimat XVII wieku, podział społeczny. Życie na dworze, intrygi, piękne komnaty, suknie, dostatek.

Poruszająca, zaskakująca, chwilami wstrząsająca historia. Daje do myślenia, czy główną bohaterkę możemy potępić? Ja ją rozumiem. Polecam! Tatiasza i jej książki :) 

Po nagłej śmierci matki, małą Jadwigę do królewskiego dworu zabrała księżna Helena Lubomirska. Chciała ona w ten sposób odpokutować krzywdy, jakie spotkały matkę dziewczynki przez księcia Lubomirskiego. Mała Jadwiga była owocem okropnej sytuacji, jaka wcześniej spotkała jej matkę. 

I tak oto dziewczynka urodzona przez zwykłą chłopkę wychowywała się w rodzinie królewskiej. Pragnęła być taka sama, jak oni. Chciała żyć w bogactwie i cieszyć się pięknymi sukniami, jednak nie było jej to dane... 

Gdy Jadwigą zaczął interesować się syn księżnej, ta szybko wydała dziewczynę za mąż za okrutnego i bezwzględnego człowieka, który w życiu kierował się głównie siłą i przymusem. Jadwiga z raju trafiła prosto do piekła, jednak mimo wszystko się nie poddawała. Kłamstwem i urokiem osobistym próbowała utrzymać swoją pozycję w gronie tych bogatszych. Dzięki pomocy swojej przyjaciółki udało jej się uciec z chłopskiego domu i wyjechać do Krakowa. Tam zmieniła nazwisko i poznała pewnego  szlachcica, którego w sobie rozkochała... 

Agnieszka Machówna - kobieta, która zainspirowała Autorkę do napisania tej historii. Słyszeliście już o takiej postaci? Jeśli nie, to zachęcam Was do przeczytania tej książki, która nakreśla obraz życia kobiety, której przyszło żyć w nieco dziwnych czasach. 

Dziś bogactwo i szacunek ludzie często zdobywają sami poprzez naukę, czy po prostu ciężką pracę własnymi rękami. Kiedyś rodzina, z jakiej się pochodziło świadczyła o pozycji człowieka w społeczeństwie i ciężko było to w jakikolwiek sposób zmienić. A przecież nikt nie jest winny temu, gdzie się urodził, prawda? Jadwiga, czy też Agnieszka wywołała wtedy międzynarodowy skandal swoją postawą. Wtedy była kimś złym, jednak z perspektywy obecnych czasów człowiek inaczej na to wszystko patrzy... 

Historia tutaj przedstawiona skupia się na osobie Jadwigi, która przychodzi na świat w biednej chacie, a jej matka umiera podczas porodu. Dziewczyna została poczęta przez gwałt księcia Lubomirskiego na jej matce, więc księżna postanawia zabrać ją do dworu na wychowanie. 

Życie dziewczyny nie jest usłane różami, jednak nie narzeka, aż do momentu kiedy zostaje wydana za mąż za brutalnego chłopa Bartosza. Pragnie zmienić swoje życie i z pomocą Klary Lubomirskiej ucieka do Krakowa. Tutaj rozpoczyna swoje życie jako Agnieszka ? Mimo świadomości, że popełni bigamię pragnie wyjść za mąż za szlachcica Michała... Ale życie nic jej nie ułatwia, a los co trochę się odmienia...

Czy kobieta w końcu spełni marzenia?

Czy będzie dane jej żyć w spokoju?

Czy przeszłość ją dopadnie?

Książka wciągnęła mnie ogromnie, sposób w jaki przedstawione zostały realia chłopów był bardzo obrazowy. Czułam ogromny smutek w chwilach kiedy główna bohaterka musiała pokonywać trudności. Jej siła i chęć zmiany życia była godna podziwu, mimo że nie zawsze zgodna z prawem- jednak nie oszukujmy się , człowiek w chwilach tak okropnych nie patrzy na to...

Wspaniale czyta się o tak szczerych postaciach, nie bez skazy i popełniających błędy w imię własny marzeń, pragnień czy dobra. Czy jej postępowanie było słuszne , nie mi oceniać jednak zdaje sobie sprawę, że człowiek przyparty do muru jest w stanie przekroczyć wiele granic. Lecz czy nie wszyscy dążymy do szczęścia? ?

,,Świat nie jest sprawiedliwy, każdy walczy o siebie, tak jak potrafi"

Autorka inspirowała się życiem Agnieszki Machówny, polskiej skandalistki XVIIw. Źródła historyczne przedstawiają ją, jako nimfomankę i oszustkę, o niebywałej urodzie. Była również niezwykle inteligentna i charyzmatyczna. Połączenie takich cech, z pewnością nie mogło łączyć się z uległością i pokorą. Mimo to, ma w sobie coś hipnotyzującego, co sprawia, że nie sposób jej nie polubić. Mnie zaintrygowała od pierwszych stron i miałam nadzieję, że w końcu będzie dane jej zaznać upragnionego szczęścia.

Największym grzechem Agnieszki, było to, że urodziła się kobietą. Był to wręcz niebywały czas hipokryzji panującej w społeczeństwie. Mężczyzna, nie podlegał niczyjej ocenie, tymczasem to właśnie kobieta, niejednokrotnie była piętnowana za grzechy, których nie popełniła, będąc tak naprawdę ofiarą. Agnieszka miała świadomość, że to urodzenie decyduje o jej możliwościach. Mimo, iż przyszła na świat w chłopskiej chacie, postawiła sobie za cel, nie być taką jak jej bliscy. Chciała sięgać wyżej, czuć się ważną i docenianą, w głębi serca pragnąc szczerej miłości. Jako wychowanka księżnej Lubomirskiej, zdobyła wykształcenie i wiedzę, którą postanowiła wykorzystać w dążeniu do obranego celu. Momentami można by ją nawet posądzić o pewne manipulacje, chociaż muszę przyznać, że to nie zniechęciło mnie do jej osoby. Wręcz przeciwnie, podziwiam w niej siłę, która na tamte czasy wymagała od niej niemałej odwagi. Prawda jest też taka, że gdyby nie zacofanie i panujące poglądy, jej życie mogłoby wyglądać zupełnie inaczej. Poniekąd myślę, że została zmuszona do takich zachowań ze względu na panujące normy. Nie zmienia to jednak faktu, że szukała ukojenia w ramionach mężczyzn, dość często zakochując się na nowo a obycie i zdobyta wiedza, pozwoliły jej z łatwością udawać szlachciankę.

Autorka zaznaczyła, że chciała odczarować negatywny wizerunek Agnieszki. Myślę, że doskonale się jej to udało, również dzięki lekkości swojego pióra i płynności opisanej historii. Wciągająca od pierwszych linijek, niesamowicie ciekawa i niezapomniana. Wzbogacona o kilka gorących fragmentów, których w jednym momencie było nieco zbyt wiele. Nie rzutuje to w mojej ocenie jakoś szczególnie na odbiór całości. Nie sposób nie wspomnieć o magnetycznej okładce, która od razu przyciąga wzrok. Jest jedną z najpiękniejszych, jakie mam na swojej półce.

Książka, która wzbudzi mnóstwo kontrowersji. "Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem". Czy pragnienie lepszego życia może usprawiedliwiać, liczne oszustwa, kłamstwa, bigamię? Biedna pokrzywdzona dziewczyna, która obiera dziwną, pełną zakrętów ścieżkę do szczęścia, czy raczej bezwzględna polująca na pieniądze kokota?

Gabriela Feliksik swoją najnowszą książkę "Agnieszka i szlachcic" opiera na prawdziwych losach Agnieszki Machówny. Zabiera czytelnika do XVII-wiecznej Polski i przedstawia kulisy skandalu na skalę międzynarodową.

Myślę że niejednokrotnie kartą przetargową była niesamowita uroda głównej bohaterki, która wzbudzała zachwyt i pożądanie płci przeciwnej. Wychowana i wykształcona na dworze nie spodziewała się, że skończy u boku chłopa. Gwałt jakiego od niego doznała i perspektywa dalszego życia sprawiły, że pomimo świadomości kary, jaka może ją czekać, postanawia uciec. Dla swoich marzeń i pragnienia szczęścia jest w stanie ponieść karę śmierci.

To co znajdziecie w tej książce to przedstawiony w lekkim, przyjemnym stylu obraz społeczeństwa i różnice jakie wynikały z urodzenia. Główna bohaterka, której zachowanie i moralność nieraz zadziwią. Burzliwe losy, mnogość intryg. Płomienny romans historyczny, który wciąga od pierwszych stron, a burzliwe losy bohaterki nie pozwalają się od niego oderwać.

*współpraca barterowa Wydawnictwo Replika