Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze

Tyle ich dzieliło. A jednak połączyło ich uczucie. Ich związek trwał krótko, ale był intensywny, pełen czułości i tęsknoty. Oboje byli wybitnymi ludźmi. Pięnie operowali słowem, czego wyrazem są nie tylko przytoczon fragmenty ich korespondencji, ale też ich twórczość. Polecam ten zbiór nie tylko osobom, które są znawcami, wielbicielami pani Agniedszki i pana Jeremiego.

Właśnie skończyłam tę niesamowitą lekturę i aż nie wiem co napisać... Bardzo się wzruszyłam, czułam, że obcuję z czymś niecodziennie pięknym, ale i smutnym. Całe uczucie, jakie ukryło się w tych listach, było mocno niestabilne, było nieuchwytne i ulotne. Kiedy czytamy korespondencję tych dwojga, mamy wrażenie, że już mały drobiazg jest w stanie wszystko zburzyć.
Serce mi się krajało, kiedy w kolejnych listach Agnieszka co chwilę odraczała spotkania z Jeremim. Nie wyobrażam sobie, jak ciężko było połączyć razem dwie tak barwne osobowości.
Zaczęło się delikatnie, rozczulająco (choćby przy każdej wzmiance o uszach), ale później było mi coraz smutniej... I czuję, że jakiś kawałek mnie został nieodwołanie w tej książce na zawsze.

Niezaprzeczalnie piękna książka!