Amor w bibliotece

Do lektury podeszłam z wielkim zainteresowaniem, ponieważ dla osoby zafiksowanej na punkcie czytania, pierwsze skojarzenie ze słowem biblioteka to: regały pełne cudnych książek.

Pięćdziesięcioletnia Agnieszka Czapla wiedzie niezależna, uporządkowane życie w niewielkim Mikołowie. Ciepła, empatyczna pani bibliotekarka, to życzliwy fachowiec, bo praca to jej pasja.
Markus Panienkowski przewodnik turystyczny, pasjonat podróżnik. Pomimo słusznego wieku, nadal prowadzi chaotyczne, beztroskie życie, nie przywiązuje się do miejsc ani ludzi.
Los postanowił z nich zadrwić, a ich przypadkowe spotkanie na górskim szlaku staje się czymś więcej.

Anna Wojtkowska-Witala porusza się w obszarach dobrze jej znanych, na co dzień pracuje, jako bibliotekarka. Źródłem informacji były jej własne doświadczenia zawodowe, dlatego główna bohaterka została obdarzona dużą wyrozumiałością i otwartością, z głęboką wiedzą na temat książek.
Autorka bardzo wnikliwie prezentuje swoich bohaterów. Rozwiewa wątpliwości, obala stereotypy i pokazuje, że prawo do szczęścia mają wszyscy, niezależnie od wieku. Każda pora na miłość jest dobra, bo to ona sprawia, że człowiek jest szczęśliwszy, bo wszyscy potrzebujemy czułości.
Mamy też wątek rodziców bohaterki, którzy po przejściu na emeryturę, nie byli bierni, nie narzekali, nie siedzieli przed telewizorem. Zapisali się na UTW, gdzie aktywnie działali. Uczestniczyli w różnych wypadach, wycieczkach, czy imprezach dla seniorów. Zrozumieli, że nadszedł ich czas i postanowili go wykorzystać jak najlepiej, spełniać marzenia, pogłębiać pasje, czerpiąc z tego radość.

,,Amor w bibliotece'' piękna, romantyczna opowieść napisana lekkim piórem, historia, która wciąga, a losy bohaterki śledzimy z wielkim zainteresowaniem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Może pojawić się niespodziewanie. Zapukać do drzwi Twojego serca. Zaburzyć zastany spokój, wstrząsnąć uporządkowanym życiem.

Tak było w przypadku Agnieszki, bibliotekarki z małego miasteczka. Pojawiła się nagle, a raczej pojawił się on. Amor i miłość. Od tej pory już nic nie było takie samo.

Powieść ta, to przede wszystkim historia o miłości. Nagłej, która przyszła w dojrzałym wieku. Nieco naiwnej, przypominającej to nastoletnie zakochanie. Miłości od pierwszego wejrzenia.

To również opowieść o wartości więzów rodzinnych, o sile wzajemnego wsparcia. O tak ważnych i trudnych tematach jak choroba Alzheimera czy menopauza. Pisarka nie tylko odkrywa tajemnice tych dolegliwości, ale pokazuje zmagania pacjentów z problemami, które wywołują.

Jednak przede wszystkim, to co mnie najbardziej zainteresowało, to powieść o zawodzie bibliotekarki. Na kartach książki poznajmy jak wygląda praca w tym zawodzie, udziale w projektach i innych działaniach, które wchodzą w zakres obowiązków.

Choć jest to niezła cegłówka ( ponad 400). To książkę czyta się szybko i z przyjemnością. Sprawia to zarówno ciekawa fabuła, jak lekki język, którym powieść jest napisana. Nie brak w niej zaskakujących zwrotów akcji, jak i niewielkiej dawki humoru. Chociaż z sama historia miłosna była jakoś dla mnie mało przekonywująca, to jednak poruszone tematy, odkrycie bibliotekarskich sekretów i wyprawa po Mikołowie, w którym akcja się rozgrywa, sprawiły, że książkę przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. I Wam również z czystym sumieniem mogę ją polecić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Amor w bibliotece" to lekka, wciągająca historia, która daje nadzieję, że niezależnie od przeszłości i wieku, każdy ma szansę na nowe uczucie i szczęście. Idealna dla tych, którzy lubią romantyczne opowieści z mądrym przesłaniem.

"Człowiek jest skomplikowany,nieodgadniony i pełen emocji. Niby sam siebie zna najlepiej,ufa sobie całkowicie,a potem okazuje się,że nic bardziej mylnego. W ogóle nie wie o sobie nic,prócz tego, co tu i teraz".

Powieść o Agnieszce i Martinie to ciepła, pełna emocji historia o miłości, która pojawia się niespodziewanie i wywraca życie do góry nogami. 

Agnieszka, rozwódka prowadząca spokojne, uporządkowane życie w Mikołowie, nie szuka wielkich zmian ani uniesień. Praca w bibliotece daje jej satysfakcję, a samotność nie doskwiera – aż do momentu, gdy na górskim szlaku spotyka Martina, wolnego ducha, który zupełnie różni się od niej.

Ich znajomość rozwija się stopniowo, pełna emocjonalnych wzlotów i trudnych rozmów. 

Książka pokazuje, że prawda i szczera rozmowa potrafią rozwiać niedomówienia, a miłość może przyjść w najmniej spodziewanym momencie – i w każdym wieku. Dodatkowym atutem jest tło biblioteczne, które pozwala czytelnikowi podejrzeć codzienność tej pracy i jednocześnie pozbyć się stereotypów na jej temat.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Agnieszka i Martin to 50-latkowie, których los spotyka ze sobą niespodziewanie na górskim szlaku. Ona pracuje w bibliotece w Mikołowie, ma za sobą nieudane małżeństwo, a we Francji dorosłą córkę, Natalię. On- nietypowy przewodnik wycieczek turystycznych. W Mikołowie zjawia się, by pomóc bratu prowadzić centrum fitness. Jego uroda i urok osobisty sprawiają, że w jego życiu było wiele kobiet, jednak z żadną nie stworzył związku. Gdy poznaje Agnieszkę, zakochuje się w niej od pierwszej chwili. Ona też jest nim zauroczona. Okazuje się jednak, że nie jest łatwo zostawić swoje dotychczasowe przyzwyczajenia i lęki i zacząć budować coś nowego. Kibicują im bliscy, którzy chcą, by wreszcie byli szczęśliwi.

 Książka bardzo infantylna. Bohaterowie choć mają po 50 lat, zachowują się jak nastolatkowie. Wielka miłość od pierwszego wejrzenia jest mało wiarygodna, a obrażanie się i wyjazd bez słowa, zamiast rozmowy i wyjaśnienia sytuacji również świadczy o ich niedojrzałości. Okładka także wprowadza w błąd, gdyż zdjęcie przedstawia osoby 20-30 letnie. Myślę, że znalezienie atrakcyjnych osób w adekwatnym wieku nie stanowiłoby problemu, więc nie rozumiem tego zabiegu. Fabuła ma potencjał, gdyby bohaterowie nie byli tak dziecinni, a ich uczucie miało szansę rozwijać się stopniowo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na miłość nigdy nie jest za późno, a ten kto sądzi inaczej najprawdopodobniej nigdy nie był naprawdę zakochany.

 

Agnieszka Czapla ma pięćdziesiąt lat ukończone studia i stałą pracę w mikołowskiej bibliotece.  

Rozwiedziona kobieta przyzwyczaiła się do swojej samotności, choć ona sama określiłaby ją jako niezależność. 

Kobieta uwielbia swoją pracę, a ukojenie znajduje w meandrach bibliotecznych katalogów i baz danych, a tym co cieszy ją najbardziej jest rutyna. 

Właśnie tak Aga trafiła do Wisły- jeździła tam co roku w ramach trzytygodniowego urlopu , choć tym razem z powodu swego stanu zdrowia nie jest w stanie naładować akumulatorów tak jakby sobie tego życzyła.  

Bibliotekarka zabłądziła na szlaku i tak na jej drodze stanął Martin , a właściwie Maecin Panienkowski . 

Wzbudził on w pani Czapli uczucia, których istnienia u siebie nie podejrzewała. 

Mężczyzna przyjechał w góry by pomyśleć o tym jak chce poprowadzić swoje życie, lecz aktualnie przebywa w Mikołowie by pomóc bratu Rafałowi w prowadzeniu siłowni i wydać książkę podróżniczą, bowiem do tej pory pracował jako przewodnik turystyczny. 

Między tymi dwojgiem wyraźnie iskrzy , choć żadne z nich nie chce tego przyznać jedynie z sobie znanych powodów.  

On żyje z dnia na dzień, zobowiązania uznaje za kajdany i chętnie wykorzystuje swój urok osobisty.

Czy teraz ich codzienność się zmieni? Czy dopuszczą do swojej świadomości głos serca? 

Jaką przeszłość skrywa Marcin i czy Agnieszka wesprze go gdy pozna prawdę?

A może oboje są jak nomen omen Czapla i żuraw i gdy jedno jest gotowe zaryzykować, drugie się wycofuje? 

Musicie przekonać się sami natomiast ja mogę powiedzieć, że ta historia miała w sobie coś magnetycznego , gdy już "wgryzłam się' w fabułę nie potrafiłam jej odłożyć, choć niejednolity denerwowało mnie zachowanie głównej bohaterki i podziwiałam determinację jej ukochanego. 

 

Amor w bibliotece to słodko-gorzka opowieść o miłości, która wymyka się schematom i nie zna konwenansów.  

To historia o poszukiwaniu szczęścia i odpowiedzi na pytania co naprawdę jest w życiu najważniejsze.  

Z tego miejsca chciałabym serdecznie podziękować Pani Annie oraz wydawnictwu Lucky za zaufanie i możliwości poznania niesamowitych postaci, które zostaną na dłużej w mojej pamięci ??

  

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Anna Wojtkowska-Witala w swojej książce ,,Amor w bibliotece" zabiera czytelnika w zaskakujący świat uczuć i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Prowadzi go przez meandry pracy bibliotekarza, która wcale nie jest taka łatwa i prosta jak się może na pierwszy rzut oka wydawać. W tej wciągającej, lekkiej i momentami zabawnej historii, autorka udowadnia, że w każdym wieku można odnaleźć uczucie i szczęście. Bez względu na to, jaki bagaż przeszłości niesie się na plecach. Główni bohaterowie powieści - Agnieszka i Martin są tego najlepszym przykładem. Bibliotekarka Agnieszka rozwódka, bardzo ceni sobie spokój, rutynę i pracę w bibliotece. Wydaje się, że nie oczekuje od życia niespodziewanych uniesień. Wszystko zmienia się za sprawą tajemniczego mężczyzny, którego poznaje na górskim szlaku. To nieoczekiwane spotkanie burzy jej uporządkowany świat i otwiera ją na uczucie, które staje się dla niej zupełnym zaskoczeniem. ,,Amor w bibliotece" to powieść, która z ogromną wrażliwością pochyla się nad rozkwitającym uczuciem między dwójką doświadczonych przez życie ludzi. Zarówno Agnieszka jak i Martin, podchodzą do swoich emocji i odczuć z lękiem i obawami. Całej sytuacji nie ułatwia im również bagaż emocjonalny, który uwiera ich od lat. Uczucie, które zaczyna łączyć tych dwoje ludzi, rodzi się stopniowo, pozwala bohaterom na przestrzeń, rozmowy i przemyślenia. Anna Wojtkowska-Witala pisze subtelnie i lekko. W bardzo realistyczny i wiarygodny sposób oddaje emocje targające bohaterami. Z czułością i zrozumieniem snuje nie tylko historię romansu Agnieszki i Martina. Duży nacisk kładzie w powieści również na temat otwierania się na drugiego człowieka, odwagi w podejmowaniu trudnych decyzji, wybaczenia i dążenia do szczęścia. Powieść napisana jest w sposób angażujący i refleksyjny. Głównym przesłaniem jakie kieruje autorka do czytelników powieści jest to, że miłość może dotknąć człowieka niespodziewanie. Tylko od nas samych zależy czy znajdziemy w sobie odwagę aby podążyć wówczas za jej głosem. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)