1945. Niemcy przegrywają wojnę, każdy myśli tylko o sobie. Generalny Gubernator Hans Frank ukrywa najcenniejsze łupy, a wraz z nimi bezcenny sekret, który ma zapewnić mu nietykalność po wojnie. Skarb ginie bez śladu w tajemniczych okolicznościach.
1946. Do Polski powracają zrabowane dzieła sztuki z Damą z Gronostajem Leonarda da Vinci na czele. Brakuje Portretu Młodzieńca Rafaela Santi, który od tej pory pozostaje najcenniejszym zaginionym na świecie dziełem sztuki i symbolem grabieży dokonanych w czasie II Wojny Światowej. W Muzeum Czartoryskich w Krakowie od ponad sześćdziesięciu lat na Rafaela czeka pusta rama.
Współcześnie. Doktor Zofia Lorentz, historyk sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, próbująca sprawić, aby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł, zostaje wezwana do kancelarii premiera. Sprawa jest pilna i ściśle tajna. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu namierzone, a ona musi odzyskać je dla Polski. Legalna droga nie wchodzi w grę. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania. Do jej zespołu dołączają cyniczny młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka, specjalnie w tym celu wyciągnięta z więzienia.
Informacje dodatkowe o Bezcenny:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2013-06-26
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 492
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: brak
Kup książkę Bezcenny
Zobacz także
Bezcenny - opinie o książce
Trylogię o Szackim czytałam dawno temu, zachwycając się każdym kolejnym tomem i żałując przy trzecim, że to już koniec.
Długo zwlekałam z czytaniem niekryminalnych powieści Miłoszewskiego. Lubię literaturę przygodową, awanturniczą, lubię czasy wojenne w tle, tajemnice ze świata sztuki też chętnie zgłębiam (patrz powieści Macieja Siembiedy – wielbię!). Niestety tym razem nie zaiskrzyło. Tzn. zaiskrzyło, ale tylko na początku. Autor mnie zaintrygował, zaciekawił, sprawił, że zaczęłam szperać w internecie, szukać obrazów, malarzy, miejsc. Im dalej tym nudniej, mniej ciekawie, nieprawdopodobnie i nieśmiesznie. Za dużo sensacji, służb, agentów i tajemnic odgadywanych przypadkiem. Kompletnie nie przemawia do mnie ten rodzaj poczucia humoru, nie śmieszy, a wywołuje poczucie zażenowania. Choć lubię powieści przygodowe, tym razem jestem na nie.
Czekam z niecierpliwością na kryminał Autora.
Powieść przypomina trochę film z Seanem Connerym oraz Katherine Zeta-Jones. Pisarz oprócz wątku kryminalno-sensacyjnego skupia uwagę na temat malarstwa impresjonistycznego. Pokazuje mechanizmy działania, gromadzenia, konfiskaty, kradzieży i przechowywania dzieł sztuki w czasie wojny oraz jej obecne znaczenie dla kultury. Jak podkreśla sam pisarz, że jeśli zabiera się do pisania, to zawsze przygotowuje się skrupulatnie do powziętego tematu. W tym przypadku widać, że Miłoszewski bardzo dokładnie i rzetelnie analizował gromadzone materiały na temat malarstwa.
Powieść od pierwszych stron zapowiada niesamowity rozmach akcji. Mamy akcję ratowania ludzi w kolejce linowej na Kasprowym Wierchu. A wspinaczki, wybuchy, pościgi są na porządku dziennym . Akcja goni akcję. Czytelnikowi została także zafundowana całkiem spora dawka humoru i sarkazmu odzwierciedlająca obecną sytuację polityczną.
Uśmiałam się w momencie, gdy dr Lorentz zostaje wezwana na dywanik do premiera.
"Proszę się zastanowić, czy nie chciałaby pani pracować w kancelarii. W radzie sekretarza stanu. Limuzyna , służbowy apartament, dodatki, rodzinę tez gdzieś zatrudnimy. Chętnie bym panią poszczuł czasami na opozycje" Łatwo się domyślić kim jest owy premier.. A już wzmianki, że , gdy ekipa Lorentz zmaga się z zagrożeniem własnego życia, to premier, jak co tydzień, prywatnym samolotem leci do żony do Sopotu, to obnaża już wszystko. Ten zabieg, wprowadzenia wątku politycznego jest krokiem zamierzonym. I nie tylko ze względu humorystycznego, ale samego stosunku pisarza do obecnych władz, do ich sposobu kształtowania, dbania i rozwijania poczucia kultury wśród obywateli. Książka ma pewną wadę, która z każdą stroną może stać się walorem tej pozycji. Mam na myśli od samego początku autor wprowadza ogrom bohaterów, które powodują pewien chaos i nieład w fabule. Jest jedno miejsce, które w tej powieści jest szczególnie, wręcz mistycznie opisane. Jest to schronisko na Kalatówkach. Czułam, że jest to miejsce szczególnie bliskie autorowi, gdyż opisał je czule i pieczołowicie. Choć wątek kryminalny wybija się na pierwszy plan, to wiele dzieje się również w sferze psychologiczno-obyczajowej. Bohaterowie czasami zachowują się w sposób młodzieńczy i odbierający od stereotypu dojrzałości. Pisarz w książce zamieścił odniesienia do młodzieżowego stylu np. teksty piosenek Eweliny Lisowskiej, oraz wspomniał o jednym z moich ulubionych pisarzy - Lee Childzie. Książka jest napisana z rozmachem. Na jej podstawie można by nakręcić niezły film akcji, z rozpiętością akcji w przestrzeni i czasie. Choć przypuszczam, że polska filmografia nie jest gotowa na taką ekranizacje, ze względu na wymagane fundusze , by oddać realizm powieści. Widać, że polski kryminał ma się całkiem niezłe i warto go poznać. Nie tylko Skandynawie potrafią pisać. Być może Polacy robią to zdecydowanie lepiej. Czyli w sposób bardzo elokwentny i napisany piękną polszczyzną.
"Bezcenny" jest interesującą książką, idealnie wpasowującą się w trend literatury awanturniczej spopularyzowanej przez Dana Browna.
Doktor Zofia Lorentz, historyczka sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, próbująca sprawić, aby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł, zostaje wezwana do kancelarii premiera. Sprawa jest pilna i ściśle tajna. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu namierzone, a ona musi odzyskać je dla Polski. Legalna droga nie wchodzi w grę. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania. Do jej zespołu dołączają: cyniczny młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka, specjalnie w tym celu wyciągnięta z więzienia.
Każda z postaci jest nietuzinkowa. Zofia jest chłodna i zdystansowana oraz bezwzględna w dążeniu do celu. Posiada też ogromną wiedzę o polskim dziedzictwie kulturalnym. Podobnie zresztą jak i Karol, cyniczny marszand, również dążący do celu po trupach. Dużo kolorytu wprowadza Lisa - wysokiej klasy włamywaczka i złodziejka, która również obraca się w świecie malarstwa. Nad bezpieczeństwem misji ma czuwać człowiek, który zdaje się zupełnie nie przystawać do reszty - Anatol Gmitruk, emerytowany oficer służb specjalnych. Od razu między nimi iskrzy. Negatywnie. Jednak gdy okazuje się, że zostają wplątani w aferę, z którą Indiana Jones by sobie nie poradził, muszą w końcu zacząć współpracować.
Książka zaczyna się z przytupem ale potem robi się nudno. Dużo jest przegadane. Mam wrażenie, że pisarz za bardzo chciał za bardzo pochwalić się nabytą wiedzą. Od połowy jednak akcja tak nabiera tempa, że można by było obdzielić z dwie książki. Mamy tajemnice, intrygi, ukryty skarb, wątek historyczny, strzelaniny, pościgi, no i romans.
Ogólnie bardzo miła odmiana od krwawych kryminałów. Od połowy wciągnęła mnie na maksa. Ci nietuzinkowi poszukiwacze zaginionego obrazu bardzo przypadli mi bardzo do gustu.
Po przeczytaniu "Kwestii Ceny" i ogarnięciu, że jest to drugi tom cyklu, musiałam nadrobić wcześniejszy. Takim sposobem zabrałam się za "Bezcennego". Powieść to mieszanka thrillera, historii, tajemnic i spisków. Dawno temu zaczytywałam się w tym gatunku, ale w moim guście nie zaszły duże zmiany, bo "Bezcenny" bardzo mi się podobał.
Przy okazji opinii drugiego tomu wspominałam, że początek nie był łatwy. Tutaj było podobnie, jednak byłam w tej lepszej sytuacji, bo już trochę oswoiłam się z piórem autora i wiedziałam "czym to się je". Z każdą stroną jednak robiło się łatwiej i ciekawiej. Powieść mocno mnie wciągła, wydarzenia z pozoru niezwiązane, trafiały we właściwe miejsca, a rewelacyjny styl sprawił, że ciężko było się oderwać. Bohaterowie byli wyraziści, dopracowani i zróżnicowani. Opisy miejsc przedstawione zostały bardzo realnie i plastycznie.
Zygmunt Miłoszewski ma talent do wnikliwej analizy otoczenia i to świetnie czuć w jego powieściach. Dzięki temu z lekkiej przygodówki możemy wyciagnąć "więcej" i spędzić przyjemny czas. Polecam.
Książka z pogranicza thrillera, powieści sensacyjnej i kryminału, ale wyjątkowo w bardzo dobrze nam znanych, polskich realiach. Zaginione dzieła sztuki to temat, z którym zetknął się każdy i większość choć raz wyobrażała sobie scenę ich odnalezienia. Zygmunt Miłoszewski ze zwykłym dla siebie kunsztem wprowadza nas w świat, gdzie cenne dzieła sztuki są nierzadko bardziej cenione niż życie.
"Bezcenny" to świetna rozrywka, fascynująca opowieść, spora dawka humor, napięcia i akcji.
https://korcimnieczytanie.blogspot.com/2020/06/dla-kazdego-cos-ciekawego-trzy-krotkie.html
Początek rozkręcał się powoli, ale im dalej tym akcja rozkręcała się coraz lepiej. Czwórka, wybrana przez rząd (antyterrorysta, dr historii sztuki, marszand i złodziejka dzieł) dostają za zadanie odnaleźć bezcenny obraz. I tak szpiegowsko-przygodowa historia, z drugą wojną światową w tle pochłonęła mnie bez reszty
25 listopada 2013 r. prokurator Teodor Szacki zostaje wezwany do zrujnowanego bunkra koło poniemieckiego szpitala miejskiego w Olsztynie. W czasie robót...
Wznowienie drugiej części bestsellerowej trylogii o prokuratorze Szackim. Wiosna 2009 roku, rozczarowany prokurator żegna się z Warszawą i przenosi się...
Przeczytane:2020-08-23,
"Bezcenny" Zygmunt Miłoszewski to pierwszy tom z cyklu " Zofia Lorentz". Książka należy do gatunku kryminału, sensacji, thrillera.
Jest koniec II wojny światowej. Niemcy przegrywają i każdy myśli tylko o sobie.
Rok po wojnie. Do Polski powracają zrabowane dzieła sztuki. Z "Damą z gronostajem" Leonarda da Vinci na czele. Brakuje jednak "Portrety Młodzieńca" Rafaela Santi, który zostaje do tej pory najcenniejszym zaginionym na świecie zabytkiem sztuki i symbolem grabieży dokonanych w czasie II wojny światowej.
Współcześnie doktor Zofia Lorentz, historyk sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych próbująca sprawić żeby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł. Kobietą zostaje wezwana do kancelarii premiera i dostaje zadanie. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu zamierzone, a ona musi je odzyskać. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania a do jej zespołu dołącza trójka osób: młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka.
W miejsce każdej rozwiązanie zagadki natychmiast pojawia się następna.
Książka napisana jest bardzo dobrze i trzyma w napięciu. Zdecydowanie jest godna przeczytania. A ja natychmiast biorę się za następną część.
Zdecydowanie polecam.