Ciemna woda

"Ciemna woda" to piata część serii Charlotte Link o "Kate Linville", która od pierwszej strony wciąga w głąb tajemnicy sprzed lat i nie daje się odłożyć na później.
Od lat po książki autorki sięgam w ciemno, lubię jej styl pisania i mam niemal wszystkie jej książki w swojej własnej bibliotece. Czasem wracam do nich tak, jak do Agaty Christie...

Od pierwszych stron czuje się napięcie, prolog zaczyna się od samobójstwa kobiety w styczniu 2008 roku, a później poznajemy makabryczną zbrodnię dokonaną na plaży w szkockiej zatoce kilka miesięcy później. Co może łączyć oba te wydarzenia? Czy kobieta, która wyskoczyła z okna i dwa zamordowane małżeństwa, które biwakowały na plaży mają ze sobą coś wspólnego? Kto i dlaczego dokonał tak okrutnej zbrodni?

" To, co wydarzyło się dzisiaj, przelało czarę. Która w gruncie rzeczy od bardzo dawna była pełna."
"Biwakowanie w Szkocji, nad morzem odbierał jako autentyczną przygodę. Czuł się jak wiking, jak pierwszy osadnik, jak odkrywca."
Morderstwa z Kilbride na zawsze pozostają nierozwiązaną zagadką, nawet nie ustalono żadnych podejrzanych, którzy mogliby być sprawcami.
Po prologu przenosimy się kilkanaście lat później, w 2023 roku sprawa ponownie staje się obiektem zainteresowania.
W tej książce autorka stosuje przeplatanie przeszłości z bieżącymi wydarzeniami, dzięki czemu łatwiej nam zrozumieć i poznać całą historię oraz to co łączy przeszłość z teraźniejszością. Okazuje się, że jedna osoba ocalała ze zbrodni w 2008 roku. To Iris, córka jednego z małżeństw, która do tej pory zmaga się z traumą. W czasie zabójstwa rodziców schowała się po mostem i do tej pory cierpi na lęk przed każdym takim obiektem. Nawet podróżując samochodem, boi się wjechać na most... Jednak ostatnio dziewczyna oprócz tej fobii czuje jakiś nieopisany wewnętrzny lęk, wydaje jej się, że jest przez kogoś obserwowana. Kto może ją śledzić?
Kate podpadła w czasie prowadzenia śledztwa i została wysłana na przymusowy urlop. A Caleb, chociaż jakiś czas temu odszedł z policji zajmuje się pewna sprawą. Prosi tez o pomoc Kate, lecz ona podchodzi do tego początkowo dość sceptycznie. Czuje się samotna i opuszczona przez wszystkich...

"Wolałaby co tydzień kłócić się z partnerem, cierpiącym z powodu jej ciągłych nieobecności, niż wiecznie wracać do pustki i ciszy domu, w którym nikt na nią nie czekał."
"Właśnie dlatego odszedł ze służby. Ta świadomość, że nie każdego uda nam się dopaść. Że nie z każda sprawą się uporamy. Że zawsze jakieś śledztwa nie zostaną zakończone. Że przestępcom zbrodnie ujdą na sucho."
Przypadkiem Iris trafia na Caleba, który postanowił pomóc dziewczynie. Kate podąża ich śladem, bo czuje, że powinna pomóc byłemu partnerowi. Dokąd ich ta sprawa zaprowadzi?
Oboje próbują za wszelką cenę rozwiązać sprawę zabójstwa sprzed lat. Czy uda się ująć sprawców?

Autorka i tym razem ciągle zwodzi i kluczy podkręcając jednocześnie cały czas napięcie, które towarzyszy od początku.
Opisy szkockich krajobrazów są tak realistyczne, że oczami wyobraźni możemy poczuć się jakbyśmy byli na plaży, gdzie dokonano makabrycznej zbrodni...
Zakończenie jak niemal zawsze dość zaskakujące, nieco też smutne, nie dało się zbyt wcześnie go przewidzieć.

Czekam na dalszą cześć tej serii.

Polecam.

Wiecie czym jest gefyrofobia? To lęk przed przekraczaniem mostów i podobno nie jest to tak rzadka przypadłość, ale pierwszy raz usłyszałam o nim w najnowszej powieści Charlotte Link ,,Ciemna woda".

Charlotte Link, mistrzyni thrillera, od lat zachwyca psychologiczną głębią swoich powieści i umiejętnością snucia historii, które niejednokrotnie mrożą krew w żyłach, a jednocześnie poruszają serce. Jej najnowsza książka, ,,Ciemna woda", piąta część cyklu z Kate Linville, tylko potwierdza, że to autorka, która wie, jak zatrzymać nas przy lekturze do późnych godzin nocnych. Mnie zatrzymała, dopóki nie przewróciłam ostatniej strony. I od razu rozwieję Wasze wątpliwości - powieść można z powodzeniem czytać, nie znając wcześniejszych części.

Ta historia porywa od pierwszych stron, które przynoszą echo tragedii sprzed lat. Niejednej tragedii. Samobójstwo kobiety, brutalna napaść podczas biwaku w szkockich zatoczkach i ocalała nastolatka - Iris - która wiele lat później znów czuje, że ktoś czyha na jej życie, to tylko początek sieci powiązań, które autorka splata z niesamowitą precyzją. Choć akcja toczy się niespiesznie, to nie brak w niej nagłych i niespodziewanych zwrotów, potęgujących stale towarzyszące lekturze napięcie.

Gdy wyprawa Iris i jej przyjaciółki do Francji kończy się zaginięciem jednej z kobiet, w sprawę angażuje się były policjant, Caleb Hale. Zmagający się z własnymi demonami mężczyzna prosi o pomoc przyjaciółkę, Kate Linville, świeżo awansowaną komisarz, która niepewnie porusza się w świecie emocji, ale w śledztwie działa z bezbłędną intuicją. I znów przekonujemy się, że w tej nieśmiałej kobiecie kryje się siła i determinacja, które potrafią przebić najgrubszą ścianę tajemnic. I choć jej serce pęka, a samotność zaciska gardło, to nie przestaje szukać prawdy. A my, razem z nią, nie możemy oderwać się od tej historii.

Autorka świetnie radzi sobie z prowadzeniem równoległych wątków, z których każdy dokłada cegiełkę do nieoczywistej układanki, a wszystkie splatają się w spójną, głęboko poruszającą całość. Czytelnik krok po kroku zbliża się do prawdy, która okazuje się dużo bardziej bolesna i zaskakująca, niż można było przypuszczać. Bo w świecie Charlotte Link nic nie jest takie, jak się wydaje.

To nie jest opowieść dla miłośników krwawych fajerwerków, lecz dla tych, którzy lubią stopniowo odkrywać mrok ukryty w ludzkiej psychice. Zanurzycie się w nim krok po kroku, aż pochłonie Was zupełnie, jak ciemna, mętna woda.

Zawsze chętnie sięgam po książki tej autorki i raczej nigdy się nie zawiodłam. Tym razem również było interesująco, aczkolwiek początek wystrzelił jak z petardy, ale w miarę upływu czasu, akcja trochę siadła i właściwie od początku domyśliłam się pewnych rzeczy oraz tego, co się mogło wydarzyć. W moim odczuciu zagadka kryminalna była bardzo czytelna.

Iris Show (wcześniej Millard) jako jedyna ocalała z masakry dwóch rodzin biwakujących nad zatoką w West Kilbride. Mija piętnaście lat. Kobieta otrzymuje anonimowy list o treści: "Jestem już bardzo blisko . Pożałujesz, że żyjesz".  Również nieznany sprawca dwukrotnie poprzecinał jej opony w rowerze. Pewnego razu w autobusie spotyka mężczyznę, który wyraźnie jest do niej wrogo nastawiony. Ale mimo tego, wsiada z nim do auta i daje się odwieźć do domu. Jak to się skończy?

Podczas wakacyjnej wyprawy wanem na Lazurowe Wybrzeże, bez śladu znika towarzysząca Iris w podróży przyjaciółka - Tonia, która poszła poszukać dla nich noclegu w hotelu i drogi omijającej mosty, gdyż Irsis cierpi na rzadką przypadłość - gefyrofobię. Co się z nią stało?

Jednocześnie śledzimy relację sprawców napadu sprzed lat , którzy stopniowo odkrywają karty, ujawniając motywy tej zbrodni oraz brutalne i drastyczne jej szczegóły, więc co wrażliwszy czytelnik może odczuwać silny dyskomfort.

Jak się okaże, masakra z przeszłości odciśnie swoje piętno na bieżących wydarzeniach, a w szczególności zaburzy trajektorię życia Iris, która czuje się zagrożona. Czyżby sprawcy masakry sprzed lat chcieli dopaść ocalałą ofiarę i dokończyć dzieła?

Nad sprawą pracuje dosyć intersująca grupa ludzi, stanowiąca ekipę śledczą. Moją sympatię wzbudziła śledcza Kate (chociaż nie do końca rozumiałam jej decyzje osobiste) oraz jej przełożona Pamela. Do tego dosyć specyficzny były inspektor policji - Caleb Hale, zmagający się z problemem alkoholowym. Jak się okazuje, w przeszłości on i Kate mieli się ku sobie, ale coś im nie wyszło.

W pamięci zapisał mi się cytat mówiący, iż:" Nie ma nic gorszego, niż opłakiwać utraconą okazję,"

Tak mniej więcej do połowy, akcja biegła bardzo dynamicznie. Z czasem zaczęłam się trochę gubić w chronologii bieżących wydarzeń, nie widząc w sumie kto i dlaczego czyha a życie Iris. Siadło też tempo akcji, a finał był dosyć przewidywalny. Nie mniej jednak lekkie i sprawne pióro pisarki dało mi sporo przyjemności z tej lektury i odebrałam ją pozytywnie, przyjemnie spędzając przy niej czas.

Kiedy sięgałam po ,,Ciemną wodę" Charlotte Link, wiedziałam, że czeka mnie mroczna podróż przez szkockie wybrzeża, przeszłość, która nie daje o sobie zapomnieć, i zbrodnie, które nie mieszczą się w głowie. Ale nie sądziłam, że dostanę też opowieść o samotności, lęku i poczuciu winy, które potrafią drążyć człowieka przez całe życie.

To moje pierwsze spotkanie z serią o Kate Linville - i od razu wiem, że nie ostatnie. Autorka tak dobrze poprowadziła fabułę, że bez znajomości wcześniejszych tomów odnalazłam się w tej historii bez trudu. Ale sposób, w jaki tworzy klimat, bohaterów i napięcie, sprawia, że muszę koniecznie nadrobić poprzednie części. Czuję, że omijało mnie coś wyjątkowego.

Charlotte Link ponownie (a dla mnie: po raz pierwszy tak wyraziście) udowadnia, że potrafi budować opowieść nie tylko wokół zbrodni, ale przede wszystkim wokół człowieka. Nie idealnego detektywa i nie bezbłędnej ofiary - ale ludzi z przeszłością, traumą i słabościami.

Historia zaczyna się od brutalnego ataku w 2008 roku - dwóch zamordowanych rodzin i jednej ocalałej dziewczyny, Iris. Po latach koszmar powraca - ktoś ją śledzi, prześladuje, a podczas wakacyjnej podróży znika jej przyjaciółka. I choć fabuła toczy się niespiesznie, to napięcie rośnie z każdą stroną. Autorka prowadzi dwutorową narrację: teraźniejszość i retrospekcje. Zbrodnia, która miała zostać zapomniana, okazuje się kluczem do tego, co dzieje się teraz.

Śledztwo prowadzą Kate Linville i Caleb Hale - i choć nie znałam ich wcześniej, szybko poczułam ich ciężar emocjonalny. Kate to silna, choć zraniona kobieta. Caleb - były inspektor, zmagający się z alkoholizmem - to postać, którą trudno nie polubić. Realni, pogubieni, autentyczni.

Ogromny plus za klimat - chłodne szkockie plaże, małe miasteczka, angielskie prowincje. Link maluje miejsca tak sugestywnie, że czułam wilgoć w powietrzu i szum wiatru. Zakończenie? Typowe dla niej - zaskakujące, otwierające nowe wątpliwości wtedy, gdy sądzisz, że już wszystko wiesz.

Czy były minusy? Tak. Wątek zaginięcia Eve nie do końca mnie przekonał - był nieco z boku głównej historii i miałam wrażenie, że został potraktowany po macoszemu. Miejscami też akcja zwalniała aż za bardzo. Ale... to tylko drobiazgi wobec całości.

Moja ocena: 8,5/10 - za klimat, psychologię postaci i umiejętność zbudowania emocjonalnego napięcia. I za to, że autorka skłoniła mnie do sięgnięcia po resztę serii - a to chyba najlepszy dowód na to, że warto.

Charlotte Link w powieści "Ciemna woda" zabiera nas do Szkocji, na jej zachodnie wybrzeże, gdzie niesprzyjająca pogoda jest najmniejszym z problemów postaci. Bo to tam dochodzi do makabrycznej zbrodni, która ewidentnie będzie miała wpływ na to, co dzieje się aktualnie, 15 lat po jej popełnieniu. Tylko jaki? Jaka jest między nimi zależność? Autorka oddaje głos kilku postaciom, wśród których mamy śledczych, sprawcę i ofiarę. Wracamy wspomnieniami wraz z mordercą do tego, co zrobił, szukamy motywów i konsekwencji. Obserwujemy jak ofiara radzi sobie w życiu, życiu pełnym lęków i fobii, życiu, które tak trudno nawet teraz ułożyć. Mimo tak głębokich traum postacie pozostają ludzkie, bazują na emocjach, które sami potrafimy dobrze zrozumieć, przez co nigdy nie zapominamy o ich człowieczeństwie. A to przecież częsta przypadłość przy zbrodni? Sama zagadka prowadzona jest tempem spokojnym, ale zaskakującym, twisty pojawiają się w różnych momentach lektury, niektóre satysfakcjonują bardziej, inne mniej. Samo rozwiązanie wzbudzi na pewno różne emocje. Warstwa psychologiczna jednak jest bez zarzutu, i to zarówno w tej zwyczajnej odsłonie, którą prezentują śledczy, jak i tej, w której bazą jest zbrodnia. Jest to piąty tom serii z Kate Linville, ale bez problemu można czytać go jak powieść osobną.