Cień twojego uśmiechu
Susan May Warren

„Cień twojego uśmiechu” Susan Mary Warren to powieść obyczajowa, którą czyta się jednym tchem. Na pewno sprzyjają temu szybkie zwroty akcji, życiowe problemy bohaterów oraz wątek kryminalny. Niewątpliwą zaletą jest też nieprzewidywalność zdarzeń. Życiowy dramat Noelle i Eliego pozornie zaczyna się, gdy kobieta traci pamięć w wypadku. Szybko okazuje się jednak, że małżeństwo już wcześniej przeżywało poważny kryzys spowodowany inną rodzinną tragedią. Powolne odkrywanie tej prawdy przez Noelle prowokuje do wynurzeń, wyrzutów sumienia, ale i analizy przeszłości, która nie była doskonała. Ze swoimi problemami zmagają się także synowie Noelle i Elegio oraz zaprzyjaźniona z nimi wdowa i jej dorosła córka. Losy tych dwóch rodzin są ze sobą ściśle powiązane i wciąż się przeplatają. Śledzenie ich burzliwych perypetii jest interesujące i pełne emocji, tym bardziej, że autorka często zaskakuje fabularnymi niespodziankami. Bohaterowie powieści szybko stają się bliscy czytelnikowi – to zwyczajni ludzie, którzy mają chwile słabości, ale starają się naprawiać życiowe błędy, bywają smutni i załamani, ale umieją też cieszyć się z drobnych radości. W życiu niektórych postaci dużą rolę odgrywa wiara. Nie jest to jednak proste i bezkrytyczne przyjmowanie prawd zawartych w Biblii – gdy życie wali się na głowę, zaczyna się wadzenie z Bogiem, zwątpienie, bunt… Bo jak pogodzić miłość do Boga z utratą ukochanego dziecka? W takiej sytuacji nie można nie stawiać pytań i szukać odpowiedzi. Całość napisana jest z wielkim wyczuciem i znajomością ludzkiej duszy. Nie ma w tej książce banałów i prostych rozwiązań. A to w literaturze obyczajowej cenię najbardziej. BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Małżeństwo Noelle i Eliego przeżywa głęboki kryzys. Nie rozmawiają ze sobą, zachowują się jak dwoje współlokatorów, którzy ledwo się znoszą, Eli śpi od ponad roku w osobnym pokoju. Pewnego śnieżnego dnia Noelle ulega wypadkowi i traci pamięć. Nie pamięta dwudziestu pięciu lat małżeństwa, wydaje jej się, że ma dwadzieścia jeden lat i mieszka z rodzicami, podczas gdy w rzeczywistości ma męża-emerytowanego policjanta i jest matką dwóch synów oraz córki. Wypadek spowodował, że straciła siebie, rodzinę i życie, które do tej pory prowadziła. Eli ma nadzieję, że uda się odbudować małżeństwo, bo Noelle nie pamięta wszystkich złych chwil, które wydarzyły się między nimi i traumatycznych przeżyć związanych z ich córką Kelsey. Wszystko zmierza w dobrym kierunku. Niestety Noelle niespodziewanie dowiaduje się o kilku rzeczach z ich życia i już nie jest taka pewna, czy chce do niego wracać. Nie wie, czy to jest życie, które chce pamiętać. ,,Cień twojego uśmiechu" to wzruszająca opowieść o małżeństwie, które zostało boleśnie doświadczone przez los, które podejmuje próbę wybaczenia sobie popełnionych win i stara się odnaleźć w sercu dawne uczucie, które ich połączyło. Susan May Warren ciekawie zestawiła ,,wysłużone" małżeństwo Noelle i Eliego z rodzącym się związkiem uczuciowym pomiędzy ich dwudziestotrzyletnim synem Kyl`em i Emmą. Doskonale widać na przykładzie tych bohaterów, jak rozwija się miłość i jakie przechodzi etapy, a jednocześnie pokazuje, jak ważny jest wzajemny szacunek, zrozumienie, zaufanie i wiara w intencje drugiej osoby. ,,To wrażliwość na tę jedną osobę, której ufasz najbardziej. To mówienie: ,,Oto moje brudne, sponiewierane, zranione serce. Pozwolę ci je zobaczyć i zaufam ci." ,,Cień twojego uśmiechu" to także powieść o stracie, żalu i radzeniu sobie z tęsknotą za ukochaną osobą. Żałoba wyniszcza niewyobrażalnie, sprawia, że wszystko wydaje się szare, smutne, ale każdy musi w jakiś sposób poradzić sobie z nią, by móc dalej żyć. Autorka pokazała życie codzienne ludzi mieszkających na północnym wybrzeżu Minnesoty, gdzie piękno przyrody, śnieg przyprószający iglaste gałęzie sosen, zamarznięte jeziora i piękne widoki z okien kontrastują z trudnymi warunkami życia, zasypanymi drogami, które trzeba odśnieżać przez cały dzień pługami, by dojechać do domku pod lasem. Po przeczytaniu książki Susan May Warren nasuwają się pytania o to, co, jeśli udałoby się zresetować część życia? Czy robilibyśmy to samo, co do tej pory? Czy niektóre fragmenty życia zachowalibyśmy, a niektóre wyrzucili? Jesteście w stanie odpowiedzieć sobie na te pytania? Ja ze swojej strony polecam tę poruszającą historię o trudnej miłości, lęku i nadziei:) http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)