Córka z Paryża.

,,Córka z Paryża" to powieść, która, niestety nie spełniła moich oczekiwań i pozostawiła mnie z poczuciem rozczarowania. Chociaż na pierwszy rzut oka historia obiecuje wiele, łącząc tajemnice domu dla samotnych matek, świata mody i rodzinnych sekretów, to w rzeczywistości zabrakło w niej głębi i realizmu, które mogłyby uczynić ją fascynującą lekturą.
Akcja toczy się w dwóch planach czasowych - w Paryżu w 1939 roku i współczesnym Londynie, ale mimo to, brakuje w niej wyrazistego klimatu tamtym lat i magii, które mogłyby przyciągnąć czytelnika. Opisy świata mody, choć interesujące dla miłośników tego tematu, także nie wywołały we mnie oczekiwanej fascynacji. Słuchając historii o Evelin, prababki Blake i jednej z najbardziej znanych paryskich kreatorek mody, rywalizującej z Coco Chanel, nie odczuwałam ani pragnienia dotknięcia tkanin, szkiców, sukni czy innych elementów paryskiej mody lat 30 XX wieku, ani wyobrażenia i magii stylu, który do dziś jest wyjątkowy, pełnen subtelności i elegancji, a na co z racji wykształcenia i zamiłowania do mody liczyłam. Przede wszystkim zawiodła mnie słaba kreacja bohaterów. Postaci, zwłaszcza kobiece, w moim poczuciu z każdym kolejnym tomem przedstawione są w coraz bardziej infantylnej i stereotypowej formie. Zachowania bohaterek bywały dla mnie nie do końca zrozumiałe, wiarygodne, ani dobrze uzasadnione. Główne bohaterki były, mimo siły i doświadczenia wynikającego z przeszłości podatne na słabości i naiwność. To cechy ludzkiej natury, lecz w niniejszej fabule nie do końca zagrało.
W przypadku audiobooka emocjonalność narracji i przyjemność ze słuchania niewątpliwie zależą od głosu i sposobu czytania lektora. Tym razem spikerka wybrana do czytania współczesnego wątku nie zachęcała do wczucia się w opowieść. Czytanie tej części przez lektorkę było bardzo rozwlekłe, co zmusiło mnie do zwiększenia prędkości odtwarzania. Niestety, po tej zmianie fragmenty z przeszłości, odtwarzane były zbyt szybko, co potęgowało moje rozczarowanie. Piąty z ośmiu tomów cyklu "Utracone córki" jednak posiada też pewne zalety: poznajemy opowieść o Evelin, czyli historię pierwszej kobiety, która trafiła do domu Hope, a w trakcie lektury także historię jego powstania i urywki losów samej Hope. Wątki związane z przekonaniem mężczyzn, że dla kobiet najważniejsza jest tylko zasobność portfela, czy motyw czerpania korzyści z czyjejś pracy, rzucający światło na nierówności i manipulacje, które niestety nadal funkcjonują w różnych sferach życia, dodają fabule aktualności i nieco ratują niedosyt refleksyjności. Uważam, że kobiety od zawsze były aktywnymi odbiorczyniami prasy kobiecej i modowej, dlatego też zdziwiło mnie to, że Blake, będąca dziennikarką z dostępem do internetu, nie miała pojęcia, kim jest matka kuratora mody o imieniu Henri, który pomagał jej odkryć prawdę o życiu jej utalentowanej prababci. Podsumowując, ,,Córka z Paryża" to książka, która zawiera pewne interesujące elementy, ale brakuje jej głębi, realizmu i autentyczności. Osobiście czuję niedosyt i rozczarowanie, które sprawiają, że ta lektura nie zostanie w mojej pamięci na długo. Możliwe, że to jedna z tych serii, której poszczególnych tomów nie powinno się czytać, w moim przypadku słuchać w wersji audiobooka, odtwarzając je jeden po drugim, ale być może Wam się spodoba, więc niech moja opinia nie zniechęci Was do sięgnięcia po tę książkę.

Kolejne pudełeczko, odnalezione w dawnym domu dla samotnych panien, i kolejna historia - tym razem prowadząca do Paryża. Czy tutaj też doczekamy się romansu?
Bardzo podobała mi się ta odsłona. Mimo obaw przeczytałam jednym tchem - historia osnuta wokół mody i dziennikarstwa przypadła mi do gustu. Cierpliwie czekam na to, gdzie zabierze nas kolejnym razem autorka :)

Tom piąty serii ,,Utracone córki".

Już niedługo zaczniemy rozmyślać o prezentach na Mikołajki i pod choinkę. Jeśli ktoś otrzyma tę serię, myślę, że będzie prze szczęśliwy. Cudowne wydanie, jak zawsze w Wydawnictwie Albatros, i fascynująca treść. Choć każdy tom rozpoczyna się bardzo podobnie, a i dalsze losy bohaterek można uznać za bardzo podobne, nie czujemy znużenia podczas lektury. Pojawia się chęć poznania losów, a także żal jak książka dobiega końca.

Paryż, rok 1939.

Evelin pasjonuje moda, a konkretnie projektowanie ubrań. Jest kobietą, która wie czego chce i wytrwale dąży do określonych przez siebie założeń. Na swojej drodze spotyka mężczyzn, którzy bardzo chcą jej pomóc w spełnianiu marzeń, ale z jakim skutkiem?

Londyn, czasy współczesne.

Blake jest dziennikarką. Kiedy otrzymuje tajemnicze pudełko, które może doprowadzić ją do poznania przeszłości jej przodków, rodzi się też pomysł, żeby swoje śledztwo opisywać. Z pewnością będzie to zajmująca przygoda. Dlaczego nie zaprosić do niej szerszego grona? Dziewczyna wyrusza do Paryża, gdzie poznaje Henry'ego - historyka mody. Odkrywają, że życie prababki Blake było bardzo ciekawe. Kobieta ,,rywalizowała" z Coco Chanel... Dowiadują się również dlaczego została zmuszona do opuszczenia Paryża...

Uwielbiam tę sagę. Jestem bardzo ciekawa kolejnych tomów i przeszłości Hope, założycielki pewnego domu, który pojawia się w każdej części. Mam nadzieję, że Soraya Lane nie zostawi tej zagadki nieodkrytej. Dotychczas o Hope możemy dowiedzieć się z poszczególnych tomów, ale są to zdawkowe informacje. Marzyłaby mi się osobna powieść poświęcona tylko jej. Jeśli takowa będzie, to zapewne dopiero w przyszłym roku.