Czarny manuskrypt
Krzysztof Bochus

Sięgając po tę książkę, poczujesz na karku oddech przestępców, wyuzdanych kobiet, niepokornych duchownych i policjanta, którzy depcze po śladach podejrzanych, 
by rozwiązać mroczną zagadkę. Czy mu się to uda?

Już od pierwszych stron autor serwuje czytelnikom opis brutalnej napaści na młodym mężczyźnie. A to dopiero początek zwiastujący kolejne problemy, z którymi będzie musiał poradzić sobie radca kryminalny z Prezydium Policji w Marienwerder, Christian Abell. Wraz ze swoim pomocnikiem, wachmistrzem Kukulką,  prowadzi nietypowe śledztwo w sprawie zabójstwa brata Gerharda. Zmasakrowane zwłoki duchownego, wiszące na kościelnym dzwonie to niecodzienna sprawa jak na miasteczko, które uchodziło za spokojne. Radca szuka poszlak, które nakierują go na trop mordercy, jednak z dnia na dzień pojawia się zbyt wiele pytań, a zbyt mało odpowiedzi...

Zaskakująca, pełna niespodziewanych zwrotów akcji książka Krzysztofa Bochusa to powieść kryminalna noir połączona z wątkami historycznymi. Sam klimat tamtych czasów, czyli lata 30. XX wieku, został odzwierciedlony w każdym detalu. Widać, że autor poświęcił wiele czasu na zgłębienie wiedzy na temat tamtejszych zwyczajów, strojów, a także budowli i historii miasta Marienwerder. Pisarz nie szczędził długich opisów na temat historycznych obiektów, co osobiście mi nie przeszkadzało, ponieważ lubię zagłębiać się w takie ciekawostki z przeszłości. Problem mogą mieć czytelnicy, którzy wolą zdecydowanie krótsze wzmianki i opisy otoczenia miejsca akcji. Akcja toczy się w umiarkowanym tempie - Czarny manuskrypt nie skupia się na krwawych opisach, w każdym rozdziale, a na śledztwie, podczas którego czytelnik może poczuć się jak naoczny świadek, który towarzyszy Christianowi w jego działaniach. Nie znaczy to jednak, że miłośnicy mocniejszych opisów, nie znajdą tu czegoś dla siebie - zapewniam was, że smaczki też mają swoje miejsce w tej historii. 

Pierwsze skrzypce gra oczywiście główny bohater, Christian Abell. Jak dla mnie to postać, o której ciężko zapomnieć. Jest inteligentny, pomysłowy, uparty, ale i melancholijny. Cechuje go pewna introwertyczność oraz romantyczna natura. Uwielbiam go! Zachwycają mnie również postacie drugoplanowe, jak chociażby Kukulka. Odgrywają ważną rolę w wydarzeniach przedstawionych w powieści. Autor nie szczędzi opisów i na ich temat. 

Obecnie czytam trzeci tom cyklu i niestety już niedługo pożegnam się z zaradnym Christianem Abellem. Na szczęście już niedługo będę mogła się zapoznać z kolejnymi bohaterami wykreowanymi przez Krzysztofa Bochusa. W kwietniu planowana jest premiera jego kolejnej książki pt. Lista Lucyfera. Nie mogę się już doczekać! 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Czarny manuskrypt” Krzysztofa Bochusa to powieść określana jako kryminał noir, którego akcja toczy się w latach trzydziestych na niemieckim Pomorzu – i to chyba właśnie okres, w którym rozgrywa się akcja jest najmocniejszą stroną tej książki. W tym fascynującym czasie dochodzi do niezwykłych zbrodni – ktoś zabija księży z parafii sąsiadującej z zamkiem krzyżackim.

Książka mi się niezbyt podobała, i na pewno nie powaliła mnie na kolana. Dlaczego? Bo mimo że temat jest intrygujący, sama zagadka kryminalna wciąga, to autor ma tendencję do zbytniego rozpisywania się na różne tematy, przez co akcja trochę się rozmywa. Te niekończące się podsumowania policyjne, dyskusje o sztuce, o architekturze, o grzechu, o rodzącym się nazizmie – to wszystko jest ciekawe (oprócz wymienionych analiz policyjnych, które nudziły mnie dość mocno), ale odwraca uwagę od właściwej akcji i u mnie budziło zniecierpliwienie, choć zaznaczam, że interesuję się sztuką i historią, a czasy dwudziestolecia międzywojennego wręcz uwielbiam. Miałam wrażenie, jakby cała ta intryga była tylko po to, żeby Autor mógł nam opowiedzieć o mieście i czasach, które Go fascynują. Zatem nie nazwałabym tego tak naprawdę kryminałem – raczej powieścią historyczną z kryminalną zagadką w tle. Przy czym tło wychodzi tu na pierwszy plan – według mnie ze szkodą dla akcji. Nudziły mnie te wątki poboczne i traciłam przez nie rozeznanie w powieści, a także zainteresowanie nią.

Tym, co mi się nie podobało (wiem, wiem: będę w mniejszości, czytałam pochlebne opinie) był również bohater. Radca Abell wydał mi się wyjątkowo antypatyczny, zarozumiały i jakiś taki… bufonowaty. Nie zapałałam do niego tak gorącym uczuciem, jak wiele blogerek i blogerów, choć nie można mu odmówić inteligencji i bystrego umysłu. Po prostu – nie mój typ. Zresztą prowadzone przez niego śledztwo także nie należy do fascynujących – ciągnie się powoli, nieustannie analizowane są kolejne sprawy i spostrzeżenia, czytelnik musi wysłuchać wielu rozmów, wielu dywagacji i wielu rozważań, które niestety nie są zbyt ciekawe…

Są oczywiście również plusy. Ogromne wrażenie robi wiedza Krzysztofa Bochusa i praca, jaką musiał włożyć w to, aby tak doskonale oddać realia miejsca i epoki – za to należą się wielkie brawa.

Podobało mi się również obserwowanie jak stopniowo rodzi się chyba najniebezpieczniejsza ideologia, z jaką zetknął się świat. Nazizm nie ma tu jeszcze pełni sił, ale już podnosi głowę, już szuka ofiar, już zbiera siły i wskazuje winnych. To fascynujące, a zarazem przerażające.

Komu może spodobać się ta książka? Na pewno bardziej miłośnikom powieści historycznych niż kryminałów. Osobom, które lubią wielowątkowe opowieści, a także szczegółowe informacje na temat obrazów, budowli, architektury. Myślę, że fani powieści Marka Krajewskiego będą zachwyceni. Ja nie byłam – choć nie mogę też powiedzieć, że jakoś strasznie się zanudziłam. Po prostu – nie mój klimat, nie mój styl. Jeśli ktoś ceni sobie właśnie budowanie nastroju, wolno toczące się śledztwo i mnóstwo wątków pobocznych – to świetnie trafił. Dla mnie jest to raczej trochę zmarnowany potencjał, bo zapowiadała się niesamowita i bardzo wciągająca lektura.

Podsumowując: ciekawy czas i miejsce akcji, ciekawy pomysł na intrygę – i znacznie mniej ciekawe rozwinięcie akcji, która gubi się i rozmywa w nadmiarze szczegółów i wątków.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Już od dawna wiedział, że ludźmi kierują potężniejsze instynkty i pragnienia niż potrzeba bycia przyzwoitym. I że dręczenie, okrucieństwo, zadawanie cierpienia innym jest wpisane na stałe w mapę ludzkich zachowań..."

Największym atutem powieści jest klimat bazujący na historii, nakreślony w barwny i przekonujący sposób. Prusy Wschodnie, Kwidzyn (Marienwerder), rok tysiąc dziewięćset trzydziesty, rodzący się nazizm i uwielbienie dla Adolfa Hitlera. Intuicyjnie wyczuwane obawy wobec przyszłości przez żydowskie środowisko rzutują nie tylko na codzienne życie ich przedstawicieli, ale również ukazują nastawienie policji wobec zbrodni z ich udziałem, czy w roli sprawcy czy ofiary. Ale to tylko jeden z wątków detektywistycznych w powieści, frapująco zapleciony, choć zbyt szybko kończący się.

Główne działania Christiana Abella, radcy kryminalnego, koncentrują się na rozwiązaniu zagadki wyjątkowo brutalnych morderstw księży powiązanych z Katedrą Świętego Jana Ewangelisty w Kwidzynie i Zamkiem w Malborku. Podobało mi się to oprowadzanie po sakralnych budowlach, zaglądanie do zakurzonych bibliotek, sekretnych celi, zagadkowych przejść, podziemnych krypt i korytarzy. Przyjemnie przenika się do historycznych faktów, postaci i zdarzeń, które okraszone wyważoną fikcją, sprawnie odwołują się do wyobraźni czytelnika. Tajemnicze bractwo, zaginiony artefakt, intrygujące zachowania, podejrzane gesty, niejasne motywy, zapętlone śledztwo.

I choć brakuje intensywnego napięcia w wątku kryminalnym, wiele elementów jesteśmy w stanie przewidzieć, a główny bohater ukazuje się w mało wyrazistej odsłonie, to jednak interesująco zagłębiamy się w przedstawiony scenariusz zdarzeń, nie brakuje lekkich zwrotów akcji i kolorytu sensacji. Wyjątkowo przyjazny styl narracji, zgrabne połączenie nastroju epoki, historycznych informacji i opisu przebiegu śledztwa, co skłania do sięgnięcia po kolejny tom serii. Ciekawi mnie przeszłość Abella, kilka wzmianek o jego życiu prywatnym zostało ujawnionych, dodano delikatną otoczkę obyczajową, lecz to za mało, aby stworzyć pełen profil postaci i obdarzyć go sympatią.

bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

https://www.facebook.com/domiczyta/ ,,Był przecież w małym trzydziestotysięcznym mieście, sercu przaśnej prowincji, gdzie sławetne Kinder, Kuche, Kirche wyznaczało rytm codziennego życia tutejszych mieszczan. A jednocześnie piętrzyły się przed nim mroczne zbrodnie i tajemnice rodem z berlińskiego pitawala. Występni duchowni i płatny seks, przemoc i zepsucie, sadomasochizm i zaszlachtowane zwłoki... Gdzie tu logika, gdzie tu sens?" - fragment powieści. Kiedy sam autor - Pan Krzysztof Bochus - zwrócił się do mnie z propozycją recenzji jego debiutanckiej książki, nie wahałam się ani chwili i przyjęłam ,,Czarny manuskrypt" z ogromną przyjemnością oraz nie lada oczekiwaniami, bo nie dość że mamy tu do czynienia ze sprawą kryminalną (a w kryminałach zaczytuję się od lat), to fabuła osadzona jest w latach trzydziestych XX wieku (a historia to mój konik). Zaserwowana mi zatem przez autora mieszanka retro mile połechtała moje czytelnicze smaki, obiecując przednią lekturę. A czy oczekiwania okazały się spójne z rzeczywistością? Niech za całą odpowiedź wystarczy wypowiedziane z pełnym przekonaniem krótkie: TAK! Kiedy w połowie sierpnia 1930 roku Europa czuje już powoli oddech nazistowskiej ideologii, pomorski Kwidzyn okazuje się mrocznym miejscem, w którym w brutalny sposób mordowani są kapłani lokalnej parafii. Na pierwszej linii poczynań śledczych staje radca kryminalny Christian Abell - wcześniej z powodzeniem urzędujący w Wolnym Mieście Gdańsk, a po rozwodzie osiadły ponownie w rodzinnym mieście. Dociekliwość, nieustępliwość, żelazna logika oraz doskonała orientacja w szczegółach sprawiają, że Abell bardzo szybko dochodzi do wniosku, że wyjątkowa teatralna oprawa każdej ze zbrodni to jedynie zasłona dymna, mająca na celu wywieść organy ścigania na manowce. Może i początkowo Abellowi ginie trop, ale eliminując kolejnych podejrzanych ostatecznie swoją uwagę kieruje na proboszcza, który nie tylko z ogromnym zaangażowaniem wypełnia swoją kapłańską posługę, ale i ma zapędy do krzewienia nacjonalistycznych haseł, które w Prusach Wschodnich padają na podatny grunt. Kiedy na jaw wychodzi fakt, że pierwszy z zamordowanych księży analizował średniowieczny manuskrypt, istotny z punktu widzenia krzyżackiej misji oczyszczania ziemi z wrogów wiary, śledztwo nabiera tempa, a sam Abell po raz kolejny cudem uchodzi z życiem przy weryfikacji wszystkich odnóg sprawy. Nic nie robi sobie z faktu, iż jego przełożony próbuje ukrócać jego poczynania, niekiedy szorstkie i bezpardonowe, ale inaczej radca kryminalny znający się na swoim fachu działać nie może, a tym bardziej przejmować się tym, że jego śledztwo zacieśnia się coraz bardziej wokół prominentnych postaci Kwidzyna. Sprawca bądź sprawcy muszą być bowiem ukarani bez względu na swój status społeczny czy pełnioną w lokalnej społeczności rolę. Bochus stworzył retro kryminał w najlepszym stylu, do którego niewątpliwie przyzwyczaił mnie na przykład Marek Krajewski. Intrygujący główny bohater, plastyczne opisy oddające charakter minionych czasów, społeczne zepsucie wyzierające niemalże z każdego zaułka pomorskiego miasta, historyczny kontekst, nie tylko w odniesieniu do okresu przedwojennego, ale i epoki średniowiecza i okresu świetności Zakonu Krzyżackiego to elementy, które nie pozwalają przejść obok ,,Czarnego manuskryptu" obojętnie. Mam nadzieję, że autor zdaje sobie sprawę z faktu, że kontynuacja kryminalnych poczynań Abella to po prostu konieczność, bo na jednej powieści z nim w roli głównej skończyć się nie może. Polecam Wam tę pozycję, ponieważ dzięki niej macie okazję przenieść się do miejsc oraz zdarzeń, które do tej pory nie były zdaje się wykorzystywane w literaturze popularnej. Zdecydowanie nie będziecie się przy tej lekturze nudzić. Serdecznie dziękuję twórcy za autorski egzemplarz książki oraz za okazane zaufanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chociaż podejrzanego wytypowałem dość wcześnie, a główny bohater nie zdobył mojej sympatii (przegrywa z kretesem ze swoim wachmistrzem), to książka ma w sobie coś ciekawego. 

Przyjazna narracja (czasami aż przesadnie tłumaczy fakty), niezłe połączenie nastroju epoki, historycznych informacji i opisu śledztwa to bez wątpienia atuty tej książki. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po brutalnym morderstwie dwóch księży na terenie parafii świętego Jana Ewangelisty radca kryminalny, Christian Abell, podejmuje się śledztwa pełnego zagadek i niejasności. Wśród osób podejrzanych znajduje się znany działacz partyjny, który zlecił pobicie syna pewnego bogatego kupca. Christian Abell stara się podążać odpowiednim tropem poszukując odpowiednich wskazówek, które mogłyby doprowadzić do odnalezienia oprawcy. Jak się okazuje parafia ta skrywa pewne mroczne sekrety, o których wiedzą tylko nieliczni. Czy radcy uda się rozwikłać sprawę związaną z morderstwami? Jakie sekrety skrywa parafia świętego Jana Ewangelisty? 

 

"Czarny manuskrypt" jest pierwszą powieścią kryminalną jaka wyszła spod pióra Krzysztofa Bochusa a zarazem moim pierwszym spotkaniem z twórczością autora. Powieść należy również do cyklu o Christianie Abellu. W "Czarnym manuskrypcie" można zapoznać się bliżej nie tylko ze stylem pisarskim ale również z ogromną wiedzą autora. Pierwszy tom odnosi się do czasów przedwojennych na terenie ówczesnych Niemiec gdzie niemiecka partia socjalistyczna rosła w siłę. Ponadto przybliżona została również historia zakonu krzyżackiego, niegdyś wpływowej potęgi. 

 

Tym co wydaje się szczególnie interesujące to żywot pewnej świętej oraz tajemniczy manuskrypt będący w posiadaniu zamordowanego księdza. Pilnie strzeżony manuskrypt wydaje się kluczem do rozwikłania zagadek owych zabójstw. Co więcej możemy przeniknąć zakamarki i wnętrze kwidzyńskiej Katedry Świętego Jana Ewangelisty.  

 

Akcja powieści umiejscowiona w latach trzydziestych XX wieku wydaje się toczyć w odpowiednim tempie. Same lata przedwojenne również wydają się interesujące, gdyż przybliżają nie tylko sytuację polityczną i społeczną Niemiec ale też ukazują ówczesną niemiecką mentalność. Dobrym przykładem jest chociażby postawa proboszcza parafii, który często nawiązuje do dawnej potęgi zakonu krzyżackiego. 

 

O czym w istocie jest powieść? Odpowiedź nie jest taka prosta, gdyż obok historii Niemiec i niemieckiego zakonu krzyżackiego mamy do czynienia z dwoma zagadkowymi morderstwami księży i samobójstwem młodego organisty. Krzysztof Bochus znakomicie połączył te wątki pozostawiając pewien niedosyt. Na plan pierwszy wysuwa się oczywiście postać radcy kryminalnego, którego osoba idealnie wpisuje się w całą sprawę. 

 

Co przemawia za tym aby sięgnąć po tę pozycję? Otóż właśnie między innymi sami bohaterowie oraz umiejscowienie akcji w latach trzydziestych XX wieku tuż przed drugą wojną światową. W "Czarnym manuskrypcie" mamy do czynienia z nietuzinkowymi postaciami oraz niezwykle bogatą scenerią XX wieku. Panny lekkich obyczajów, niebezpieczni fanatycy religijni a także zagorzali nacjonaliści doskonale ukazują ówczesną sytuację polityczną i społeczną. 

 

Czy warto po nią sięgnąć? Jak najbardziej! "Czarny manuskrypt" niewątpliwie zalicza się do interesujących i wciągajacych powieści o niebanalnej fabule. Dwa wyjątkowo brutalne morderstwa i niezbadany żywot pewnej świętej zapewne mogą zainteresować nie tylko same osoby zafascynowane kryminalnym światem. Z kolei sytuacja polityczna panująca w ówczesnych Niemczech staje się coraz bardziej napięta co dobrze widać w powieści. Autor z pasją oddaje obraz oraz klimat panujący na niemieckim terenie. A co więcej sam język jest jasny i przejrzysty co stanowi niemałą zaletę powieści. 

 

Uważam, że powieść ta przeznaczona jest zarówno dla osób zainteresowanych światem kryminalnym jak i historią Niemiec i zakonu krzyżackiego. Serdecznie polecam tę powieść.  

 

Cała opinia na stronie: https://moichksiazekswiat.pl 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubię. Czarny kryminał retro, ale bez epatowania okrucieństwem jak u Krajewskiego, co bardzo doceniam. Główny bohater ciut sztampowy, ale też nie przeszarżowany, dzięki czemu mnie nie irytował, a to już jest pewne osiągnięcie  ;).
Ale tym co przykuło moją uwagę do tej powieści było tło historyczne i pasja, z jaką autor opisuje Kwidzyn lat trzydziestych oraz oddaje klimat społeczny i kulturowy dawnych Prus. Wielokulturowość, rodzące się (bądź nasilające) podziały, nacjonalizmy, pogłębiające się stereotypy narodowościowe tworzą istną pajęczynę, w której odnaleźć się musi radca kryminalny Christian Abell, by ostatecznie rozwikłać zagadkę okrutnych morderstw dwóch księży.
Co prawda domyśliłam się na chwilę przed odsłonięciem kart, kto zabił, ale to w niczym nie umniejszyło mojej frajdy z lektury. Coś mi mówi, że Abell dopiero rozwinie skrzydła jako detektyw, więc na pewno wkrótce wrócę do książek Bochusa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobry kryminał retro! Znakomicie napisany, świetnie się czyta, trzyma w napięciu do ostatnich stron. Jeśli lubicie tajemnice sprzed lat, a nawet sprzed wieków, spiski, tajemnie przejścia podziemne to na pewno lektura dla Was!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)