Czarny szal

"Czarny szal" to zbiór kilkunastu opowiadań, które czytało się całkiem przyjemnie, ale jedynie kilka z nich uznałabym za naprawdę warte uwagi. Są to: "Kapliczka", "Mucha", "Epistoła", "Do motyki!", "Stefano Gioglo, pierwszy i drugi". Pirandello w swoich opowiadaniach krytykuje chciwość, fałsz, rozpustę i inne grzechy kleru, ale także zwraca uwagę na wszechobecne drobiazgi, z których istoty żyjące powinny czerpać radość. Ukazuje ludzką zawiść i jej zgubne skutki. Zapoznaje nas z bohaterami ulegającymi pokusie złorzeczenia bliźniemu i dotkniętymi wynikającym z tego nieszczęściem. Pirandello odsłania też mechanizmy rządzące ludzką psychiką i tworzące iluzje rzeczywistości - trudne do rozbicia, twarde niczym skorupa żółwia. Ciekawe, czasem wzruszające opowiadania (moim ulubionym jest "Epistoła"), jednak zbyt mało w tym zbiorze "perełek", by wystawić mu ocenę wyższą niż średnią.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)