Depozyt

Okładka książki standardowo pasuje do całej serii, jest to mniejszy format, kieszonkowy. Dominuje w kolorach biel, pismo jakby wycięte z gazety. 

Moje już, nie wiem które spotkanie z piórem autorki. Nadrabiam książki z kolekcji i staram się przeczytać chociaż jedną miesięcznie. Czasem uda się, że zapoznam się z dwoma, w zależności od mojego humoru i czasu. [Recenzja pisana w październiku] Myślę, że w październiku zostanie na jednej, ponieważ są również targi książki, a ja w tym właśnie miesiącu kończę Akademię Korekty Tekstu 2.0, mam kilka współprac z wydawnictwami, ale i autorami jako redakcję lub korektę, a i już, w dniu kiedy pisałam tę opinię, miałam kupione trzy książki, a na targach planuję kupić jedną, plus lekturę o przecinku, więc ją nie zaliczam, bo powiedzmy, że to inny typ. ;) 

Ten egzemplarz, o dziwo czytało mi się naprawdę dobrze. Nie sądziłam, że "Depozyt" tak mi przypadnie do gustu. Stronice uciekały mi jedna za drugą, a sama fabuła była na tyle ciekawa, że wkręciłam się i byłam ogromnie ciekawa tego, co w końcu się wydarzy. Jest to drugi tom z serii o przygodach Joanny, którą, jeśli czytacie moje wpisy, powinniście już znać. Jest tu wiele zabawnych scen, które zdecydowanie poprawiają humor. 

Co prawda uparcie twierdzę, że nie są to stricte mocne kryminały, a powieści przygodowe, detektywistyczne. Albo to ja, przejadłam już tak bardzo mocniejsze kryminały, że te wydają mi się baaaardzo lekkie, albo coś jest nie tak ze mną. ;) 
Bohaterów częściowo znamy, więc nie będę ich kolejny raz przytaczać. Uważam, że są realni i mają prawdziwe problemy, niemalże z rodu Norka i Krawczyka. Jak tak czytałam to właśnie Karol i Tadzik nasunęli mi się na myśl. ;) 

Chciałabym polecić Wam też książkę. Jest jedną z dłuższych autorki, ale jest dopracowana, niczego jej nie brakuje. Jest akcja, są barwni bohaterowie, jest zagadka do rozwiązania. Przeszpiegi i inne problemy matury obyczajowej - czyli nic nam obcego. Polecam, bo ja bawiłam się na prawdę dobrze tym razem. 

Znacie Depozyt? Lubicie? 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To jest sposób na czytanie książek w samochodzie. Audiobook.Przyjemna lektura. Malo skomplikowana. Dla oderwania się od rzeczywistości irelaksu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trochę za długa, niby dobrze się czyta, ale za dużo w niej różnych komplikacji na drodze do odzyskania tytułowego depozytu. W końcu staje się to nudne. Zdecydowanie wolę książki Chmielewskiej w których bohaterką jest Joanna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Główny bohater Henio zrobił doskonały zyskowny interes. Przed wścibskim krewniakiem ukrył depozyt u przyjaciela niejasno wspominając rodzinie o zdobytym bogactwie. Przyjaciel z kolei ukrył depozyt przed własną wścibską i skąpą żoną. Niestety Henio traci pamięć, a przyjaciel ginie w wyniku nieszczęśliwego wypadku. No i zaczęła się polka z przytupem bo jak niby bohaterowie mają wydostać nieznany skarb ukryty gdzieś w domu skąpej wdowy? Jak zwykle u Chmielewskiej roi się od zabawnych zbiegów okoliczności, niedomówień natury romantycznej. Oczywiście najzabawniejsze są sceny wizyt bohaterów u wdowy, gdy goście, nie mając pojęcia czego właściwie szukać, udają że wcale niczego nie szukają, gospodyni udaje, że im wierzy, do tego pląta się wścibski krewniak, którego też należy kantować, a wdowa ma dwoje bystrych dzieci, które wcale nie dają się robić w konia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak zwykle fabuła zaskakuje zmiennością, bawi i sprawia, że trudno się oderwać od lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsza książka Chmielewskiej, która mi się spodobała. W przeszłości czytywałam od czasu do czasu jej książki, ale jakoś nie bardzo mi się podobały. W tej bardzo spodobał mi się motyw szukania teczki w domu zmarłego przyjaciela.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)