Droga do piekła

Mroczny thriller "Droga do piekła" Przemysława Piotrowskiego po raz pierwszy ukazał się w 2016 roku, a obecnie został przeredagowany i wznowiony.
  Weteran wojenny John Pilar zostaje niesłusznie oskarżony o okrutną zbrodnię. Jego brat Lukas, były policjant, wraz z dziennikarką Rose Parker prowadzi prywatne śledztwo, by odkryć prawdę. Trop prowadzi ich do spisku pełnego przemocy. Stawka jest wysoka, nie tylko chodzi o oczyszczenie Johna z zarzutów, ale i zmierzenie się z machiną śmierci.
  Historia pozbawiona nadziei, osadzona w świecie zdominowanym przez pieniądze, przesyconym złowrogimi tajemnicami, których macki sięgają do najbardziej niewinnych. Opowieść o złu przybierającym postać bezlitosnych drapieżników, gdzie na każdej stronie czai się zagłada, okrutne tortury i skrajna presja psychiczna. To wciągająca, niemal duszna wizja, niczym bluszcz oplatająca umysł czytelnika. Pokazuje, jak nie zatracić człowieczeństwa, nawet gdy człowiek staje się największym zagrożeniem. Postaci są dobrze zarysowane, „myślą na głos”, dzięki czemu odczuwamy ciężar ich rozterek i rozumiemy motywacje stojące za podejmowanymi decyzjami. Powieść zanurzona w brutalną walkę z własnymi demonami zarówno wewnętrznymi, jak i całkiem realnymi. Przedstawiony został powolny proces  dehumanizacji człowieka w rzeczywistości pogrążonej w przemocy. Narracja jest prowadzona ciekawie, a wątki rozwijają się zręcznie. Choć niektóre motywy, jak zmuszanie niewinnych ludzi do walki na śmierć i życie, mogą wydać się znajome z innych dzieł popkultury, zwłaszcza filmowej, to jednak zostają tu przedstawione w sposób świeży i poruszający.
  Polecam powieść, która prowadzi czytelnika przez labirynt wydarzeń, gdzie wulkaniczna siarka staje się symbolem piekieł.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

Bramy piekieł otwarły się a demony rozpierzchły się po ziemskim padole.

 

John Pilar wpada spóźniony do domu. To co odkrywa jest gorsze niż samo piekło. Ktoś podciął gardła jego dzieciom a żonę zasztyletował. To on jednak zostaje oskarżony o ten bestialski mord. Trafia do więzienia i zostaje skazany na karę śmierci. Jego brat Lucas oraz reporterka Rose Parker są przekonani, że prawdziwy morderca pozostaje na wolności. Nie wiedzą, że starając się udowodnić niewinność Lucasa rzucają wyzwanie samemu diabłu.

 

Bardzo brutalna i makiaweliczna jest ta powieść. Okrucieństwo i wynaturzenie skapują z każdej strony. Wiele obrazów przypomina koszmarne halucynacje. Bezduszność i bestialstwo aż odbierają oddech. Przyznam szczerze, że przez niektóre sceny nie potrafiłam przebrnąć.

 

Bohaterowie są twardzi, szorstcy, ogorzali piekielnym ogniem, który wyrwał się spod kontroli. Im bardziej zagłębiają się w śledztwo tym bardziej są nim przytłoczeni. Powoli odkrywają spiski i układy na najwyższych szczeblach władzy. Czy dwie ludzkie jednostki są w stanie stawić czoło potężnej i bezdusznej maszynie?

 

Czytając tą książkę zastanawiałam się wiele razy co przyświecało Autorowi gdy kreślił tak brutalne obrazy. To prawda, że niektóre z nich mnie przerosły, ale też nasunęły sporo refleksji dotyczących kondycji moralnej współczesnego świata. Zdarza się, że zapominamy, że to co widzimy to nie tylko poruszające obrazy, ale też czyjś ból, tragedia, nieszczęście. Człowiek staje coraz mniej empatyczny i z większą łatwością przechodzi obojętnie koło bestialstwa.

 

Podsumowując, „Droga do piekła” nie należy do najłatwiejszych lektury.  Gdy się jednak głębiej przyjrzymy tej drastycznej historii odkryjemy jej drugie, głębokie dno.

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przemysław Piotrowski od dawna należy do grona autorów, których twórczość szczególnie cenię. Z niezwykłą konsekwencją buduje swoją pozycję jako jeden z najważniejszych współczesnych polskich twórców literatury sensacyjnej i thrillera. Każda jego książka to nie tylko pełna napięcia opowieść, ale także świadectwo umiejętności łączenia wartkiej akcji z wnikliwą analizą ludzkiej natury. Sięgając po „Drogę do piekła”, spodziewałam się mocnej, mrocznej historii, pełnej napięcia i tajemnic. Otrzymałam jednak coś więcej – powieść, która nie tylko wciąga od pierwszych stron, ale także skłania do refleksji nad kruchością ludzkiego życia, ceną prawdy i granicami lojalności.

 

Nowy Jork tonie w upale, gdy weteran wojenny John Pilar stara się przedostać przez sparaliżowane korkami miasto, aby zdążyć na urodziny córki. Powrót do domu, który miał być chwilą szczęścia i rodzinnego spokoju, staje się początkiem tragedii. Zamiast świętować, John zostaje oskarżony o brutalne morderstwo, którego miał się dopuścić we własnych czterech ścianach. Całe jego dotychczasowe życie rozpada się w jednej chwili.

Jedynym, kto nie wierzy w jego winę, jest młodszy brat Lukas – były nowojorski policjant, który sam zmaga się z demonami przeszłości. Przekonany, że John został wrobiony, rozpoczyna prywatne śledztwo. Dołącza do niego Rose Parker, ambitna dziennikarka śledcza, pragnąca udowodnić, że prawda może być silniejsza niż manipulacja i kłamstwo.

Podążając śladem ukrytych dowodów, świadków i fałszywych tropów, Lukas i Rose wkraczają w mroczny świat spisków, bezwzględnej przemocy i nielegalnych układów, które sięgają znacznie wyżej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Odkrywają, że sprawa Johna to jedynie wierzchołek góry lodowej, a prawdziwi winni są gotowi posunąć się do wszystkiego, by chronić swoje sekrety.

W miarę jak śledztwo nabiera tempa, bohaterowie stają przed pytaniem, czy oczyszczenie imienia Johna jest w ogóle możliwe – i czy prawda, którą odkryją, nie okaże się jeszcze bardziej przerażająca niż sama zbrodnia.

 

CZĘŚĆ 1 – „Droga do piekła” autorstwa Przemysława Piotrowskiego to thriller, którego jedną z największych zalet jest umiejętność kreowania atmosfery. Autor z niezwykłą precyzją buduje napięcie, które od pierwszych stron nieustannie towarzyszy czytelnikowi. Każdy kolejny rozdział przypomina otwieranie kolejnych drzwi w mrocznym labiryncie – zamiast wyzwolenia odkrywamy nowe pułapki, tajemnice i niebezpieczeństwa. Przemysław Piotrowski sprawnie operuje językiem – dynamiczne opisy akcji przeplatają się z chwilami refleksji, a dialogi brzmią autentycznie i naturalnie.

To, co szczególnie doceniam w tej książce, to emocjonalny rollercoaster, w który autor wciąga czytelnika. Były momenty, gdy czułam gniew na bezsilność bohaterów, chwile ulgi, gdy odkrywali tropy, oraz autentyczny niepokój, gdy kolejne wydarzenia zbliżały ich do mrocznego finału. Nie raz łapałam się na tym, że czytam coraz szybciej, pragnąc dowiedzieć się, co wydarzy się dalej, a jednocześnie nie chciałam, aby ta historia się kończyła.

Książka, mimo osadzenia w amerykańskich realiach, porusza uniwersalne pytania dotyczące natury winy i odpowiedzialności. Autor zgłębia problem manipulacji i korupcji, ukazując, jak łatwo można zniszczyć człowieka, odbierając mu reputację i godność. „Droga do piekła” to także obraz społeczeństwa pełnego podziałów, brutalności i pozornej sprawiedliwości, w którym prawda staje się najniebezpieczniejszą bronią.

 

CZĘŚĆ 2 – Fabuła rozwija się niczym misternie skonstruowany thriller filmowy: szybkie tempo, nagłe zwroty akcji i poczucie, że za każdym rogiem czai się kolejne zagrożenie. Co istotne, Piotrowski nie poprzestaje na prostym schemacie sensacyjnej intrygi. Każda postać ma swoje motywacje i własne demony, które czynią ją wiarygodną i wielowymiarową. John nie jest jedynie ofiarą, Lukas – jedynie detektywem, a Rose – wyłącznie ciekawą świata dziennikarką. Wszyscy oni muszą zmierzyć się z własnymi lękami, a walka o prawdę staje się równocześnie walką o zachowanie człowieczeństwa.

Zakończenie pozostawiło we mnie uczucie pustki, ale i refleksji. Uświadomiłam sobie, że piekło, przez które przechodzą bohaterowie, nie jest jedynie literacką metaforą – to także echo współczesnego świata, w którym manipulacja, brutalność i niesprawiedliwość są na wyciągnięcie ręki. To właśnie zdolność Przemysława Piotrowskiego do łączenia fabularnej fikcji z uniwersalnym przesłaniem sprawia, że jego książki tak głęboko do mnie trafiają.

Podsumowując, „Droga do piekła” to thriller, który potwierdza mistrzostwo Przemysława Piotrowskiego w tworzeniu literatury sensacyjnej z najwyższej półki. To powieść mocna, emocjonująca i głęboko poruszająca, idealna zarówno dla miłośników wartkiej akcji, jak i dla tych, którzy w thrillerze poszukują czegoś więcej niż tylko rozrywki. To lektura, która ukazuje, że najtrudniejsza droga często prowadzi przez piekło – w poszukiwaniu prawdy, sprawiedliwości i samego siebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mam problem z oceną tej książki. Czyta się ją błyskawicznie, historia wciąga od pierwszych stron, ale – no właśnie – mam ‘ale’. Jest zbyt drastycznie, zbyt brutalnie, nie jestem przekonana, że to wszystko było potrzebne w takiej ilości.

Sama historia bardzo ciekawa, wizja piekła – przerażająca i dająca do myślenia. I choć zorientowałam się dość szybko, co jest grane, czytałam z ciekawością i zainteresowaniem. Tylko te opisy tortur i gwałtów – dla mnie za dużo, za bardzo i niepotrzebnie. Niepotrzebne też ciągłe ‘omiatanie wzrokiem’ wszystkiego przez bohaterów – co najmniej jedno na stronie 😉 Za dużo dla mnie!

To jedna z pierwszych książek Autora i da się to odczuć (zwłaszcza, jeśli czytało się serię z Igorem Brudnym), ale, moim zdaniem, historia jest warta poznania. To przerażająca wizja świata, która, kto wie, czy w jakimś stopniu nie jest prawdziwa…

Nie polecam wrażliwym, bo będą czytać co drugą stronę 😉

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Były amerykański żołnierz John Pilar po powrocie z pracy do domu, zastaje makabryczny widok. Ktoś brutalnie zamordował jego dzieci oraz ciężko ranił żonę, której mimo prób nie udaje się mężczyźnie uratować. Na domiar złego to właśnie on zostaje o ten bestialski czyn oskarżony i skazany na karę śmierci. Ale to nie koniec jego udręki. Kiedy po egzekucji budzi się, czuje woń siarki i ciężar łańcucha...
Lukas, młodszy brat Johna, nie wierzy w jego winę. Kiedy dowiaduje się, że zwłoki starszego Pilara zostały skremowane, co nie było zgodne z wolą zmarłego, zaczyna własne dochodzenie. Wplątana w nie zostaje również młoda dziennikarka – Rosa Parker – która właśnie poszukuje materiału na artykuł życia. Ich prywatne śledztwo wprowadza ich do świata brutalnego i przepełnionego złem, a oni natrafiają na ślad spisku, który może wstrząsnąć nie tylko nimi, ale i całym światem.

„[…] człowiek od początku istnienia był najgroźniejszym drapieżcą na całej planecie. W przeciwieństwie do zwierząt, które zabijały tylko dlatego, aby przetrwać, człowiek zaczął mordować dla przyjemności, wykształcił w sobie popędy, które obudzone rosły i zatruwały jego duszę po dziś dzień.”

W posłowiu autor napisał, że podczas tworzenia tej książki zależało mu w dużej mierze na realizmie. Kiedy opisywał jakieś miejsca w powieści, miał w głowie prawdziwe zakątki, w których bywał lub o których bardzo dokładnie czytał. Kreując postacie, częściowo dawał im cechy ludzi, których znał, przez co wydawały się być stworzone z krwi i kości. To bardzo urzeczywistniło całą książkę. Mało tego nie ma tutaj nużących czy przydługich opisów. Wszystko nakreślone jest bardzo dokładnie, ale w ciekawy i niemęczący czytelnika sposób. To bardzo duży plus, szczególnie dla osób, które wolą wciągającą akcję niż rozbudowany świat przedstawiony.

Cała recenzja: http://biblioteka-feniksa.blogspot.com/2018/01/39-droga-do-pieka-przemysaw-piotrowski.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nigdy nie czytałam żadnej książki z gatunku "horror". Chociaż może to jest thriller albo połączenie jednego i drugiego?  Stwierdziłam, że w końcu czas to zmienić. Nadarzyła się do tego świetna okazja i mój wybór padł na "Drogę do piekła". Opis intrygował, recenzje w sumie też, a więc nastawiłam się pozytywnie.
Od horrów wymagam jednego: aby paraliżowały mnie ze strachu. Od thrillerów, aby były krwawe i zaszokowały mnie.
Jednak czy dobrze zrobiłam, że swoją przygodę zaczęłam z nieco drastycznym, ale odrażającym horroro-thrillerem?
Zdecydowanie nie wiem co mam myśleć.

John Pilar jest byłym żołnierzem, który trafia do piekła, bo o to poprosił, po tym, jak niesprawiedliwie skazano go. Pewnego dnia, w dzień urodzin jego córeczki, gdy wrócił do domu zastał wstrząsający widok. Ktoś zabił jego rodzinę. Stracił wszystkich, których kochał, żonę i dzieci. Nie zależało mu już na życiu i chciał trafić na dół, aby odnaleźć sprawców, którzy wymordowali jego skarby.

Lucas, brat Johna, który nie wierzy w winę brata i za wszelką cenę pragnie udowodnić, że to nie była jego wina. Jako były policjant, który popadł w alkoholizm, postanawia odnaleźć sprawców tragedii, bo wie, że jego brat kochał rodzinę i to z pewnością nie on ją zabił. Razem z pomocą Rose Parker, dziennikarki, która dla zdobycia genialnego materiału, który wzbogaci karierę jest w stanie zrobić bardzo wiele, podejmują wszelkie działania, aby poznać prawdę.

„[…] człowiek od początku istnienia był najgroźniejszym drapieżcą na całej planecie. W przeciwieństwie do zwierząt, które zabijały tylko dlatego, aby przetrwać, człowiek zaczął mordować dla przyjemności, wykształcił w sobie popędy, które obudzone rosły i zatruwały jego duszę po dziś dzień."

Piekło, które przedstawił autor jest ciekawe, wstrząsające, ale na mnie mimo wszystko nie wywarło jakiegoś ogromnego lęku. Jest krwawo, są tortury i zło. Niby jest to miejsce, do którego nie chciałabym trafić, a z drugiej strony podobała się mi jego wizja. Nie wywarło na mnie ono jakichś tam mocno wstrząsających emocji, po których bałabym się gdziekolwiek ruszyć bez zapalonego światła. Tak nie było, ale za to spodobało mi się odniesienie do teraźniejszości, do świata, który powoli zmienia się w takie piekło, gdzie ludzie nie zważają na szczegółu, są zapatrzeni w siebie. Świat okrutny, ale prawdziwy, w którym są tortury, seks, cierpienie.
I jeśli już jesteśmy przy seksie, to bardzo zawiodłam się. Z ciekawej książki zrobił się niesmaczny kąsek, którego nie chciało się mi czytać, gdy nadchodził opis scen erotycznych. Były niesmaczne, zahaczały nawet o porno. Nie wiem, może autor chciał tym wywrzeć silne emocje? Jak dla mnie wzbudziło to tylko obrzydzenie.
Do tego doszła jeszcze wulgarność, której było dużo za dużo. Może miały podkreślić odczucia wobec książki? Tego nie wiem, ale mnie to skutecznie zniechęciło. Nie mówię wulgaryzmom NIE, jeśli występują one z umiarem, a tutaj tego zabrakło.

"Droga do piekła" to książka, która zawiera w sobie wiele przemocy wywołującej wiele emocji. Czytanie jest wyjątkowo ciekawe, dzięki całokształtowi. Styl autora zasługuje na uznanie, bowiem nie jest męczący. Rzekłabym, że jest lekki i przyjemny, a więc dzięki niemu z przyjemnością czytało się. I chociaż sceny seksu oraz wulgarność nieco zniechęciły mnie do niej, to i tak czytałam z ciekawością. Z przyjemnością odkrywałam tajemnice z bohaterami książki oraz poznawałam wizję innego świata. Bardzo lubię, gdy w książkach występuje zło. Jest niewiele takich książek, które są aż tak prawdziwe jak ta. Autor zdecydowanie zasługuje na uznanie, a jego książka powinna trafić do wielu czytelników. Z pewnością otworzy oczy nie jednej osobie.
Zróżnicowani charakterem bohaterowie są niewątpliwie atutem tej książki, a fabuła jest godna uznania.
Zachęcam was zatem do zapoznania się z książką Przemysława Piotrowskiego, bo jest to coś, co z pewnością wam spodoba się.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autor zadebiutował zaledwie trochę ponad rok temu. Jego książka "Kod Himmlera" została przyjęta na prawdę dobrze. Ja nie miałam okazji jej czytać. Chociaż po tej pozycji mam ochotę to wydaje mi się, że tematyka nie będzie moja. A co dostałam tutaj? John Pilar jest z pochodzenia polakiem. Aktualnie mieszka w Nowym Jorku i wiedzie dość szczęśliwe życie. Ma trójkę dzieci i żonę, rzucił wojsko by być z rodziną, a zaczął prowadzić siłownie. Niestety nie cieszy się tym wszystkim zbyt długo. Pewnego dnia wracając z pracy zastaje w domu zamordowane dzieci i ledwo żywą żonę, która również umiera. John zostaje oskarżony za morderstwo bliskich i skazany na karę śmierci mimo, że nie wiele rzeczy wskazuje na winę Pilara. Gdy dochodzi do egzekucji i kat wstrzykuje mu śmiertelną truciznę okazuje się, że to nie koniec jego podróży. John budzi się w innym miejscu, a to co go otacza prócz gęstej mgły to ohydny zapach siarki... "Kiedyś piekłem nazywał Afganistan, Irak czy Syrię, ale tak na prawdę nie zdawał sobie sprawy z potęgi tego słowa. Ale jeśli od tysięcy lat ludzie wierzą w Boga, to muszą także w Szatana"* Lucas Pilar jest młodszym bratem Johna i byłym policjantem. Od początku nie wierzy w jego winę. Kiedy zaś przygotowując pogrzeb okazuje się, że zamiast trumny z ciałem dostaje urnę z prochami jest już praktycznie pewien, że coś jest nie tak. W końcu John od początku mówił, że chce być pochowany w wojskowym mundurze i z flagą. Mimo problemów z alkoholem Lucas w dalszym ciągu ufa swojej intuicji, więc zaczyna grzebać. Wciąga w to wszystko młodą dziennikarkę Rose Parker, która rządna jest sukcesów zawodowych. Dla ciekawego i mocnego tematu zrobi wszystko, a udowodnienie, że naczelnik więzienia nie jest krystalicznie czysty może być właśnie tego typu tematem. Okazuje się jednak, że cała sprawa nie jest taka prosta, a z każdym dniem Lucas i Rose zagłębiają się w świat niewyobrażalnej przemocy, brutalności, okrucieństwa i pierwotnego zła... Sam naczelnik zaś jest jednym z wielu pionków w całej grze. Czy uda im się oczyścić Johna z zarzutów? Do czego dokopią się poszukując prawdy? Kto w to wszystko jest wplątany i czy piekło istnieje naprawdę? Musze przyznać, że książka mnie zaskoczyła mimo, że po pewnym czasie zaczęłam podejrzewać o co może chodzić. Bardzo spodobało mi się zakończenie. Mimo, że momentami pozycja była wulgarna i na prawdę mocna - szczególnie jeśli chodzi o przedstawienie piekła. Ale powiedzmy sobie szczerze... Jeśli autor chciał pokazać nam piekło to nie bardzo miał wybór by pokazać nam je inaczej. W końcu jeśli ono istnieje to jest karą za grzechy, a to nie może być ani miłe, ani łatwe ani tym bardziej przyjemne... Dynamika oraz ciekawa fabuła robią wrażenie jednak książka na pewno nie jest dla ludzi o słabych nerwach i żołądkach oraz tych, którzy nie tolerują przemocy. Dla mnie pozycja warta uwagi i nie żałuję, że po nią sięgnęłam. * - Cytat z "Droga do piekła" Przemysław Piotrowski, str. 186 Więcej na: www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak wyobrażacie sobie piekło? Diabły z widłami, rozgrzane kotły, czerwone płomienie ogni? A może zgoła coś odmiennego? Niewątpliwe jest jedno: chyba każdy z nas zastanawia się czy po drugiej stronie rzeczywiście coś się znajduje?

Lektura "Drogi do piekła" sądząc z opisu miała być wyprawą w zaświaty, ale ja powiedziałabym, że była to podróż w głąb ludz­kiej psy­chiki oraz spo­łe­czeń­stwa nowo­cze­snego. Bowiem akcja osadzona jest w 2021 roku, niby nie tak odlegle, ale to wystarczy, aby przez te 5 lat zmieniło się wszystko. Bo któż z nas te kilka lat temu mógłby przypuszczać, że wirtualny świat tak zdominuje nasze życie? A jednak. Ta cała technologia jest bardzo istotna w tej powieści. Pojawiają się hakerzy, którzy odgrywają tu znaczącą rolę. 

John Pilar zostaje skazany na karę śmierci za zamordowanie żony i dzieci. Na krześle wyraża chęć zejścia do piekieł, gdzie ma nadzieję, że odnajdzie prawdziwego zabójcę i się z nim rozprawi. Jego życzenie zostaje spełnione. Egzekucję obserwuje jego brat Lukas, policjant i alkoholik. Kiedy otrzymuje urnę zamiast trumny z ciałem brata, odkrywa że doszło do sfałszowania podpisu. Nie wierzy w winę brata. W dojściu do prawdy pomaga mu młoda i ambitna dziennikarka kryminalna, Rose Parker. Dzięki spiskowi określenie "trafić do piekła" zyskuje w tej powieści zupełnie nowe znaczenie. Postaci niejednokrotnie potrafili mnie zaskoczyć swoim działaniem. Są wyraziści i w zasadzie nic nie można im zarzucić.

Sięgając po tę książkę trzeba być gotowym na wulgarność, sceny seksu, które momentami są aż nadto ostre. Zaś sama wizja piekła przedstawiona została w sposób niezwykle wyrazisty, sugestywny i wstrząsający. Nie brak drastycznych, dosadnych opisów i gwałtownych zwrotów akcji. To co najbardziej mną wstrząsnęło, to przeżycia Johna i opisy jego tortur. Były tak realistyczne, że niemal czułam je na swoim ciele... Deprawacja, upodlenie człowieka, konsumpcjonizm, bestialska natura, ból i cierpienie - to wszystko przyprawia o strach i niepewność podczas przewracania kolejnych kartek. A mimo to wielowątkowość i każdy kolejny rozdział sprawia, że chce się poznawać jeszcze i jeszcze więcej świata widzianego oczami Przemysława Piotrowskiego. Chociaż nawet w najgorszych koszmarach sennych nie chciałabym znaleźć się w takim miejscu. 

"Siedział nago, przywiązany do fotela, wpatrując się w telewizor oczyma wielkimi niemal jak piłeczki tenisowe. Ich rozmiar zaskoczył Parker, bo nawet ona nie zdawała sobie sprawy, że gałki oczne są aż tak duże. Zazwyczaj jednak zdecydowaną większość przykrywają powieki, których (...) był pozbawiony. Zresztą nie tylko ich mu brakowało. Denat nie miał uszu i nosa, w miejscu których zionęły krwawe dziury. Z głowy ktoś zerwał skalp, który leżał teraz na stole, niczym zakrwawiona peruka na jednym z planów filmowych horrorów klasy B. Usta, a raczej ociekający posoką otwór, były wypchane szmatami, które zwisały trupowi (...) aż do pasa. Najgorsze było jednak to, co trzymał w przybitych gwoździami do oparć dłoniach. W jednej leżało jego własne, wciąż owłosione przyrodzenie, a w drugiej wyrwany, nienaturalnie długi język."

"Droga do piekła" nie jest wcale taką prostą historią poszukiwania prawdy. Autor zmusił mnie do refleksji na temat tego, dokąd zmierza świat oraz tego, jak zmieniają się nasze wzorce postępowania i naśladowania. Tu trzeba zastanowić się nad tym, jaki wpływ na nas ma siła pieniądza i jego żądza oraz jaka jest odpowiedzialność mediów, ich uczciwość w kreowaniu rzeczywistości. Powieść jest więc swego rodzaju dla nas przestrogą. Czy to męska książka? Niekoniecznie. Kobiety, jeśli nie boicie się lub szukacie mocnych wrażeń - ta lektura z pewnością Wam ich dostarczy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mroczny thriller, gdzie piekło nie jest czymś wydumanym i nierzeczywistym. Były wojskowy zostaje niesłusznie oskarżony o mord na swojej rodzinie i zostaje skazany na śmierć. Po zastrzyku odzyskuje świadomość w przerażającym miejscu, a chęć ukarania prawdziwego mordercy jest jedynym, co dodaje mu sił. Równolegle jego brat wraz z dziennikarką próbują dotrzeć do jądra ogromnego spisku, na którego trop naprowadza ich przeczucie, ale i pewne niepokojące wydarzenia. Zgodnie z okładką jest to thriller, choć nie zabraknie tu makabrycznych, szczegółowych opisów wplecionych w wartką akcję. Bohaterowie ciekawie skontrastowani - detektyw niczym wyjęty z powieści noir, ciągle walczący z bałaganem i alkoholizmem i dziennikarka bardzo świadoma swoich pragnień i seksualności. Czy dane im będzie przeżyć i rozwikłać zagadkę? Odpowiedź możecie poznać sami, bo pomysł jest ciekawy, a fabuła dobrze poprowadzona i pełna zwrotów. Bardzo dobrze oddany jest też rozkład Nowego Jorku, czuć fizyczną znajomość tego miasta. Jest jednak parę szczegółów, do których musiałem przywyknąć. Wspomniany alkoholizm byłego gliniarza nie musiał być chyba podkreślany co półtorej strony, bo budziło to we mnie początkowo reakcję "tak, wiem, lećmy dalej!", ale może to po prostu kwestia stylu - bogatego w opisy, porównania. Nieco zbyt bogatego jak na mój gust - lekkie odchudzenie treści z przymiotników mogłoby dodać i tak już sporej dynamiki. Nie czytam wielu thrillerów, ale ten przypadł mi do gustu i pewnie sięgnę kiedyś po "Kod Himmlera" - a Autorowi pozostaje życzyć kolejnych równie dobrych pomysłów!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Czasem czuł, jakby żył w jakimś matriksie. Patrzył na ludzi jak na masę bezmózgich zombie, karmionych medialną papką, którymi można kierować jak zaprogramowanymi robotami." Wizja piekła przedstawiona wyraziście, sugestywnie i wstrząsająco. Mroczny i krwawy widok czarcich czeluści, tortury, upokarzanie, wszechobecny ból i cierpienie. Absolutnie nie chcemy trafić do tego miejsca, nawet podczas koszmarów sennych, jednak odbieranie jego ponurego obrazu podczas czytania książki ma swoje uzasadnienie. Autorowi udaje się wstrząsnąć czytelnikiem, wywołać silne emocje, nastraszyć z dobrym dreszczykiem, zmusić do refleksji na temat tego, dokąd zmierza świat, jakie wzorce stają się pożądane i nośne w społeczeństwie, a które wartości umykają bronione przez niewielki procent ludzi. Powieść napisana w bardzo dobrym, wciągającym i ciekawym stylu. Śmiertelne niebezpieczeństwo czyhające na głównych bohaterów, narastające napięcie, czasem tonujące, a za chwilę powracające ze zdwojoną mocą. Przeczytałam w jedno popołudnie, właściwie bez odrywania się. Warta polecenia, pozostawia czytelnika z poczuciem dużej satysfakcji. W thrillerze sporo się dzieje, sensacyjne zdarzenia, kryminalne wątki, psychologiczna zabawa. Odsłania najbardziej dziką naturę człowieka, kwintesencję zła, niewyobrażalnego bestialstwa, zatrważającej zdolności do przemocy, wymyślnych morderstw. Pokazuje dewastację sumienia, ekstremalne zboczenia i zawirowania psychiczne. Zwraca uwagę na upiorny wpływ miałkich i nijakich programów telewizyjnych, nastawionych wyłącznie na zaspokojenie potrzeb najsłabiej wykształconej części społeczeństwa, na kierowanie masą ludzi akceptujących to, co otrzymują, bez chwili zastanowienia. Dokąd zmierza społeczeństwo? Dlaczego nie potrafi poradzić sobie z narzuconą miernością i bezwartościowością? Czy faktycznie właśnie tego ludzie dziś oczekują i potrzebują? Jak będą prezentować się kolejne pokolenia przy tak zastraszająco niskim poziomie mediów? Czemu zgadzamy się na bierność w tej sprawie, dajemy opanować zniechęceniu, bezsilności i rezygnacji? A może to już ostatni moment na podjęcie działań, walkę z miernością, wszechobecną przemocą, konsumpcją tandetności, pożeraczami czasu, zapychaczami nudy, usypiaczami zainteresowań, zamulaniem osobowości, stagnacją umysłową i porażką intelektu? W więzieniu Huntsville wykonano wyrok śmierci na Johnie Pilarze, amerykańskim żołnierzu, mordercy żony i trójki dzieci. Lucas, posterunkowy nowojorskiej policji, prywatny detektyw, od początku przekonany jest o niewinności brata, jednak pomimo podejmowanych działań nie jest w stanie jej udowodnić. Przysięga, że za wszelką cenę dowie się, kto jest prawdziwym sprawcą zbrodni. Podczas przygotowań do pogrzebu Johna, zaczynają pojawiać się pewne nieścisłości, fałszywe dokumenty, które wymagają natychmiastowego wyjaśnienia, bliższego przyjrzenia się. Okazuje się jednak, że nie będzie to łatwe, gdyż w centrum wydarzeń za liczne sznurki pociągają potężne siły, zdające się ogarniać każdą sferę życia społeczeństwa. W śledztwie Lucasowi pomaga bardzo znana, ambitna i dociekliwa dziennikarka Rose Parker. W miarę rozwoju akcji, wkraczają kolejne intrygujące postaci, odsłaniają się sieci wzajemnych zależności, tajemniczych układów i tajnych informacji. Czym tak naprawdę jest tytułowa droga do piekła? bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

https://kingaczyta.blogspot.com Pewnego dnia, gdy były amerykański żołnierz, John Pilar, wraca do domu, znajduje zwłoki swojej żony i dzieci. Zostaje niesłusznie oskarżony o ich zamordowanie i skazany na śmierć. Wkrótce wyrok zostaje wykonany. Lukas, młodszy brat Johna, jest byłym policjantem, a obecnie detektywem z problemem alkoholowym. Mężczyzna nie wierzy w winę swojego brata i przy organizowaniu jego pogrzebu zauważa, że coś jest nie tak. Ciało Johna zostało skremowane, a ten przed śmiercią życzył sobie tradycyjnego pogrzebu w mundurze i z polską flagą położoną na sercu. Lukas postanawia wyjaśnić tę sprawę i razem z młodą i uzdolnioną dziennikarką, Rose Parker, rozpoczynają prywatne śledztwo, które doprowadzi ich do śmiertelnego niebezpieczeństwa. Co odkryją? "Droga do piekła" to mocna książka, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że męska. Autor bez skrupułów serwuje swoim czytelnikom straszne i brutalne opisy, które niejednego mogą przyprawić o dreszcze. Takie książki to ja lubię, ale wrażliwców przestrzegam, bo momentami jest naprawdę wulgarnie, przemocy też nie brakuje. Także czytacie na własną odpowiedzialność.:) "Droga do piekła" to dobrze napisany thriller z elementami horroru, który ma wszystko to, czego książce z tego gatunku potrzeba; jest świetnie odczuwalny nastrój grozy, pędząca akcja i dosyć oryginalny pomysł, co tym bardziej zasługuje na pochwałę. Wizja piekła Piotrowskiego jest przerażająca, a samo to miejsce świetnie zostało opisane. Aż człowiek zaczyna martwić się o swoje życie w zaświatach, naprawdę. Tę książkę czyta się błyskawicznie. Nie ma tu miejsca na nudę, a wszystkie te brutalne opisy, mimo że przerażają, to nie pozwalają na przerwanie lektury. Autor ciągle mącił mi w głowie z tym piekłem, w pewnym momencie już sama nie wiedziałam do czego zmierza ta historia. Jednak traktuję to moje zdezorientowanie jako plus.Co do finału to bardzo mnie zaskoczył; przyznaję, że nigdy bym tego nie przewidziała, nie ma najmniejszych szans. Jeżeli jeszcze jakimś cudem nie jesteście przekonani do tej książki, a kręci Was ten gatunek, to może ten nieprzewidywalny i przerażający finał was zachęci. Bo ja osobiście jestem nim zachwycona. Było to moje pierwsze spotkanie z panem Piotrowskim i przyznać muszę, że to świetnie zapowiadający się polski autor, po którego następne książki również mam ochotę sięgnąć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Jeśli zatem nie boicie się mocniejszych wrażeń, nie przeraża was to, iż będzie krwawo (i to bardzo!), pragniecie przeczytać historię, która nie tylko porządnie wami wstrząśnie, ale też da mocno do myślenia, sięgnijcie po najnowsze dzieło Piotrowskiego i wkroczcie na drogę ku zatraceniu, drogę do piekła..." Cała recenzja na moim blogu: http://magicznyswiatksiazki.pl/droga-do-piekla-przemyslaw-piotrowski/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Droga do piekła" to ekstremalnie wciągający i mocny thriller psychologiczny, a John Pilar to bohater, który prowadzi nas przez koszmar.

Piotrowski utrzymuje poziom mistrzowski. Książka wciąga od pierwszych stron i nie pozwala na przerwę. Akcja nie zwalnia tempa, a skomplikowana intryga, działa jak magnes. Autor buduje napięcie warstwa po warstwie, serwując dynamiczne zwroty akcji, które zadowolą nawet najbardziej wymagających fanów gatunku.

To, co wymaga ostrzeżenia, to bezkompromisowość w prezentacji zła. Sceny w tzw. "piekle" - miejscu niewyobrażalnych zbrodni - są drastyczne, brutalne, a momentami wręcz obrzydliwe. To jedyny minus, który należy mieć na uwadze. Choć te opisy są niezbędne do zbudowania mrocznego, realistycznego klimatu i pokazania skali dewiacji, z pewnością nie są dla wrażliwych czytelników.

Tak więc, jeśli szukacie mocnego, mrocznego thrillera, który zmusza do szybkiego przewracania stron ,i który ma wprowadzić Cię w sam środek koszmaru, to "Droga do piekła" z Johnem Pilarem jest strzałem w dziesiątkę. To intensywna i niezapomniana lektura!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

John Parker to weteran wojenny. Po powrocie z pracy zastaje zamordowaną swoją rodzinę, żonę i troje dzieci. Jakby tego nieszczęścia było mało, to właśnie on zostaje oskarżony i skazany za to morderstwo. To co przeżywa potem w głowie się nie mieści. To najbardziej mroczny i brutalny thriller z jakim się spotkałam. Opisy są tak drastyczne, że musiałam robić sobie przerwy w czytaniu. ,,Na skórzanym narożniku jakiś mężczyzna oddawał mocz na klęczące u jego stóp kobiety, niewiele dalej przy pozłacanym jacuzzi postawny facet biczował spętaną i nagą nastolatkę, a na podłodze przy ścianie klęczała wypięta czarnoskóra piękność, wyjąc przez knebel z bólu, gdyż jeden z mężczyzn wciskał jej w odbyt rękę aż po łokieć, a drugi przyduszał ją foliowym workiem." Tak zabawiali się miliarderzy i politycy, którzy mając za dużo pieniędzy i nie mając marzeń do spełnienia, realizowali swoje fantazje, a inni płacili miliony za oglądanie wymyślnych katuszy. Czyżby ludzkość zmierzała w tym kierunku? Ci, co mają pieniądze żądzą światem, wywołują wojny, doprowadzają do upadku rządu, mordują bo mogą itp. ,,Bo ludzie nigdy nie odejdą od swojej dzikiej natury. Kierują nami pierwotne żądze, czy tego chcemy, czy nie. Tak było, jest i będzie. Świat jest zepsuty do szpiku kości, żądny zła, pragnący krwi." Warto przeczytać, choćby dla przestrogi i zastanowienia się dokąd zmierzamy. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wierzycie w piekło i niebo? Jakie jest Wasze wyobrażenie o tym pierwszym?

John Pilar jest weteranem amerykańskie armii, obecnie prowadzącym sieć siłowni. Pewnego dnia w drodze do domu na urodziny córki, utyka w korku. Gdy dociera do domu, zastaje makabryczny widok. Jego rodzina została brutalnie zamordowana. On sam zaś zostaje oskarżony o tę zbrodnię i skazany na karę śmierci. Nie wie jednak, że to dopiero początek.

W winę brata nie wierzy Lucas. Prowadzi własne śledztwo, w które angażuje się dziennikarka śledcza Rose Parker. Trafiają na trop spisku, który sięga bardzo wysoko. Odkrywają mroczne, brudne sekrety ludzi władzy i pieniędzy. Jednak czy tym samym nie wydają wyroku śmierci na siebie?

"Droga do piekła" to jedna z pierwszych książek Przemysłowa Piotrowskiego, która swoją premierę miała w 2016 roku. Teraz wraz z Wydawnictwem Czarna Owca autor przygotował wznowienie, które zostało przez niego przeredagowane i jak sam autor powiedział, skrócone o 30 procent. Nie czytałam pierwszej wersji, ale ta obecna bardzo przypadła mi do gustu.

"Droga do piekła" to mroczny, bardzo brutalny thriller. Przemoc, okrucieństwo, zwyrodnienie przebijają niemal z każdej strony.
Po raz kolejny możemy się przekonać, że człowiek jest największą bestią, najbardziej okrutnym potworem. Wielkie pieniądze i władza budzą najgorsze instynkty i dają poczucie bezkarności. To, co stworzył jeden milioner dla swoich bogatych, znudzonych kolegów jest makabryczne. Jeszcze bardziej straszne jest, że nikt się temu nie sprzeciwił. Nie uważał, że jest w tym coś złego. Przecież bogaty może więcej. Autor pokazuje, do czego może posunąć się człowiek, do jak okrutnych rzeczy jest zdolny.

Z całą pewnością nie jest to lektura dla wrażliwych. Fabuła przesiąknięta jest krwią i bólem. Brutalnych opisów nie brakuje. Ale w piekle nie może być różowo. Piekło jest cierpieniem.
Jak wygląda piekło na ziemi i droga do niego? Czy znajdzie się ktoś, kto powie "dość" i przeżyje?

Odpowiedzi znajdziecie w książce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Droga do piekła" Przemysław Piotrowski

Już na początku miałam wrażenie, że znalazłam się wewnątrz świetnego amerykańskiego filmu sensacyjnego. Przeniosłam się do upalnego Nowego Jorku, sparaliżowanego przez korki, gdzie były specjals, John Pilar, chce zdążyć na urodziny córki. Niby nic dziwnego, ale widać że coś złego wisi w powietrzu. I faktycznie, zamiast rodzinnego świętowania, John trafia w sam środek koszmaru. Oskarżenie, kara śmierci i... jego droga do piekła.

To, co mnie szczególnie wciągnęło, to postać Lukasa (młodszego brata Johna), który wspólnie z dociekliwą dziennikarką, Rose Parker, chciał oczyścić brata z zarzutów. Oboje zanurzyli się w mroczny świat, coraz bardziej odsłaniając jego drugie, przerażające dno. To naprawdę gruby spisek, w który zamieszani byli ludzie z wielką władzą i pieniędzmi. Spiski, manipulacje, polityka, brutalność - to wszystko znajdziecie w tej książce.

Tempo, klimat, kolejne tajemnice, a nawet ten motyw piekła, w którym znalazł się John po egzekucji, tworzyły klimat. Lubię takie wstawki, bo daje to fajny kontrast.

Ale... bo jest tu jakieś "ale". Rozdział 46... to było dla mnie za dużo. Brutalne, obrzydliwe sceny, tortury, opisane w najmniejszych szczegółach, sprawiły, że miałam ochotę odłożyć książkę na bok. Lubię mocne thrillery, ale takie epatowanie przemocą i okrucieństwem nie było mi teraz potrzebne.

Na szczęście potem akcja znów wróciła na właściwe tory. Lukas i Rose brnęli coraz głębiej w śledztwo, a finał okazał się satysfakcjonujący - wszystkie wątki złożyły się w całość, a odpowiedzi na pytania przyszły w odpowiednim momencie.

To z pewnością thriller dla ludzi o mocnych nerwach. Wciąga, szokuje, trzyma w napięciu, ale też momentami obrzydza. Ja doceniam pomysł, konstrukcję fabuły i klimat, jednak niektóre sceny były dla mnie zbyt drastyczne. Jeśli lubicie brutalne, bezkompromisowe historie, znajdziecie tu wszystko, czego szukacie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

" [...] Korzenie zła sięgają głębiej, niż dociera wzrok. [...]"

 

Czy lubicie otrzymywać prezenty? Od Wydawnictwa Czarna Owca otrzymałam świetny i momentami wstrząsający kryminał "Ofiary władzy" autorstwa Ingi Ergen i Bartosza Kurka. Biorąc tę książkę do ręki, myślałam, że to będzie reportaż, a otrzymałam zupełnie coś innego, chociaż podobne wydarzenia mogłyby mieć miejsce. Poruszamy się w wielkim świecie polityki. Tutaj nie brakuje przekrętów, interesów pod stołem i zaniedbań oraz śmierci i porwań. Każdy tutaj zbiera na każdego haki. Nie brakuje ogromnych życiowych tragedii i porażek. Już sam początek tej książki jest wstrząsający. A to dopiero początek. 

Po swoim przyjęciu urodzinowym znika bez śladu dziewięcioletni syn wiceministra zdrowia Jana Blotta i znanej aktorki Victorii Szaflarskiej-Blott - Max. Co się z nim stało? Dlaczego rodzice dopiero rano odkryli zaginięcie swojego jedynego dziecka? Czy Max był z nimi szczęśliwy? Ta sprawa mną mocno wstrząsnęła, ponieważ mam syna w tym samym wieku. Nie wierzyłam w to, co czytam. Koniecznie przeczytajcie tę historię.

Do akcji wkroczą między innymi:

 - podkomisarz Lena Korcz, która jest profilerką i psychologiem policyjnym. Dziewczyna przeżyła własne życiowe tragedie, mimo tego spróbuje zrobić wszystko, żeby rozwiązać sprawę zaginięcia Maxa.

 - komisarz Jarosław Grzmiński -- podobały mi się jego metody działania

 - podkomisarz Krzysztof Cichy 

 - dziennikarka Justyna Dzikowska, od pięciu lat prowadzi dział polityczny w gazecie "Star Expressu". Bardzo mądra dziewczyna, która wie, gdzie trzeba uderzyć, żeby otrzymać kluczowe informacje. Ma dobry dziennikarski instynkt. 

Fabuła jest mocna i bardzo polityczna. Zaglądamy za kulisy polityki i przyglądamy się jej z dużymi oczami. Akcja jest bardzo dobra, jak na rasowy kryminał przystało. Zakończenie jest moim zdaniem nieprzewidywalne. 

Jeżeli naprawdę kochacie wasze dzieci, to nie bierzcie przykładu z celebrytów i polityków tutaj występujących. Pamiętajcie, dobro dzieci jest najważniejsze, kariera i dziwne układy mogą zejść na dalszy plan. 

Tak jak w wymienionym przeze mnie na samym początku cytacie, tutaj korzenie zła sięgają głębiej, niż dociera nasz wzrok. Nie bądźmy ślepi na krzywdę innych. Interweniujmy, a nie opłakujmy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)