Dzielnica czerwonych jabłek
Julia Hoffmann

Miłość nie jest zarezerwowana wyłącznie dla pięknych i młodych. (s. 15) Bo to prawda, którą w swej powieści ,,Dzielnica czerwonych jabłek" udowadnia Julia Hoffmann. Główna bohaterka to samotna 43-letnia urzędniczka Joanna Maler, właścicielka kota i małego mieszkanka w poznańskim bloku oraz wielu kompleksów. Rzadko wychodzi z domu (nieudane randki to jak ciężka praca w kamieniołomie), jeszcze rzadziej spotyka się ze znajomymi, za to bardzo dużo czyta i często zamartwia się swoim wyglądem. Życie od małego jej nie rozpieszczało, o czym uświadamiają czytelnika wspomnienia bohaterki. Monopol na urodę w rodzinie zgarnęła jej starsza siostra. Podobno osobniki przekraczające czterdziesty rok życia nie są już przeznaczone do reprodukcji i dlatego naturze nie zależy na utrzymaniu ich w dobrej formie. Po czterdziestce ludzkie ciało zaczyna chylić się ku upadkowi coraz częściej się psuje i rozłazi na boki, i jest to zgodne z planem biologicznym. (s. 85) Asia pomaga wszystkim wkoło, opiekuje się schorowaną matką. Pewnego dnia w sklepie rehabilitacyjnym w trakcie poszukiwania specjalistycznego łóżka zawisa nad nią obcy mężczyzna i udziela cennej informacji. Kobieta jest zafascynowana jego nosem i od tej pory jego właściciela nazywa w myślach Czaplą. Życie nie szczędzi kobiecie trosk, śmierć matki, utrata pracy, problemy w małżeństwie jej siostry oraz wujka Tadzia, samotność siostrzenicy i pogubienie się ojca po stracie żony, choroba przyjaciółki - to wszystko spada na barki kobiety. Ale w pobliżu niej coraz częściej krąży Czapla. Okazuje się, że to 48-letni Marek Stoiński. Ci dojrzali i doświadczeni przez los ludzie stają się sobie coraz bliżsi. Miłość połączyła ich, a oni się jej poddali zgłodniali uczuć, bliskości, ciepła drugiej osoby. Przeżywają miłość tak samo pięknie jak młodzi ludzie. Tylko idąc za rączkę chodnikiem, zdaniem bohaterki, wyglądali jak... przeterminowane przedszkolaki! Ważna jest przyjaźń z Anką i Bubą. Każda z tych przyjaźni jest nieco inna. Z Anną oko w oko, z Bubą raczej przez e-maile. Wiadomości wysyłane przez siebie przez bohaterki to główne źródło humoru w tej powieści. W jednym e-mailu jest przepis na żeberka, w innym zaś instrukcja obsługi mężczyzn, która zaczyna się tymi słowy: Pamiętaj, mężczyźni mają budowę uproszczoną. Punktem centralnym jest penis, od którego rurko-kabelki prowadzą do serca, żołądka i mózgu. To ostatnie połączenie jest najmniej dopracowane, gdyż kabelek często się zatyka i zawiesza, w związku z czym ciało męskie posiada dwa odrębne, autonomiczne ośrodki decyzyjne, walczące ze sobą o władzę... (s. 21) Powieść ,,Dzielnica czerwonych jabłek" miesza w sobie słodycz dojrzałej miłości i gorycz dnia codziennego, niekoniecznie w równych proporcjach. Momenty smutku przetykane są fragmentami zabawnymi i komicznymi - kilka razy wybuchałam śmiechem w głos. Książkę czytało się naprawdę przyjemnie, ale nie do końca lekko i łatwo, bo wątek choroby i śmierci zdecydowanie oraz kilka innych dramatycznych ową przyjemność tłumiło i zapewniało zmianę nastrojów jak na zawołanie. Jednakże trzeba pamiętać, że we dwoje zawsze raźniej. Zakończenie niejako zawisło w próżni, ale łatwo można się domyśleć dalszego ciągu, optymistycznego i szczęśliwego zakończenia. Na pewno jest to książka życiowa z prawdziwymi bohaterami, którzy nie są pozbawieni kompleksów i wad. Problemy egzystencjalne bohaterów z 3-pokoleniowej rodziny są mocno osadzone we współczesnej Polsce: nastolatka z różnymi problemami, bogate i spełnione zawodowo małżeństwo, niezamężna i bezrobotna kobieta po 40-stce i samotność starszych ludzi. A w tej prozie życia każdy czytelnik znajdzie przekaz dla siebie: miłość nie zważa na metrykę, praca nie jest najważniejsza, przeszłość wpływa na naszą teraźniejszość i przyszłość, a rodzina i przyjaciele powinni być w systemie wartości zaraz za zdrowiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Słodko-gorzka opowieść z przesłaniem, że na miłość nigdy nie jest za późno, można ją spotkać nawet w tak smutnych okolicznościach jak choroba czy śmierć najbliższych, wtedy kiedy najmniej się jej spodziewamy, bo świat osobisty i zawodowy wali nam się na głowę, ale to od nas zależy, czy tą miłość zauważymy i pozwolimy jej rozkwitnąć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka napisana pięknym językiem, czyta się naprawdę przyjemnie. Akurat trafiłam na tę książkę w odpowiednim momencie, bo tego mój nastrój czytelniczy potrzebował. Jeśli miałabym sięgnąć po inną książkę tej samej autorki, to zdecydowanie bym to zrobiła

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Julia Hoffmann, w swojej powieści, pragnie udowodnić, że zakochać się można w każdym wieku. Bohaterami "Dzielnicy czerwonych jabłek" uczyniła ludzi dojrzałych, po czterdziestce. Joanna i Marek po raz pierwszy spotykają się w przykrych okolicznościach. Oboje robią zakupy dla swoich bliskich, którzy umierają na raka. Joanna od małego żyła w cieniu swojej pięknej siostry Beaty. Uważała i uważa się za mało atrakcyjną. Na domiar złego zostaje zwolniona z firmy, w której pracuje. Kolejne spotkanie z Markiem uzmysławia Joannie, że może szczęśliwie się zakochać. Jednak powieść ta to nie tylko historia miłosna. Na jej kartach odnajdziemy bogate, spełnione zawodowo małżeństwo, które chyli się ku rozpadowi. Dopiero próba samobójcza nastoletniej córki działa jak terapia wstrząsowa. Elementów humorystycznych dostarcza zaprzyjaźnione z Joanną małżeństwo, które przeprowadziło się z miasta na wieś. "Dzielnica czerwonych jabłek" należy do lektur łatwych i przyjemnych, jednak nie odpychających. Poza walorami rozrywkowymi niesie ze sobą przekaz dla osób, które całkowicie poświęcają się pracy. Na przykładzie dramatu rodzinnego uzmysławia czytelnikom, jak łatwo można stracić to, co powinno być najcenniejsze w życiu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)