Dzień Kobiet
Gabriela Gargaś

Po tę książkę (audiobook) sięgnęłam 8 marca w tytułowy Dzień Kobiet. 

Nie jest to cukierkowa historyjka przeznaczona jedynie dla płci pięknej, choć oparta na opowieści trzech pokoleń kobiet jednej rodziny.  

Cecylia – matka i babcia, była tancerka największych teatrów Europy. 

Agnieszka - przytłoczona domowymi obowiązkami, rozwodzi się z mężem, aby spełniać marzenia. Do tej pory próbująca naprawić relacje z córką. 

Izabella – kobieta po trzydziestce, na pozór szczęśliwa, ale tak naprawdę pogubiona i samotna. Jej życie zmienia pewien lekarz, ale czy to, co ją spotka, nie przeszkodzi rodzącej się miłości? 

“Dzień kobiet” Gabrieli Gargaś to poruszająca opowieść o życiu, błędach przeszłości, podążaniu do szczęścia, a przede wszystkim o tym czego pragną kobiety oraz próbie wyjaśnienia czym jest kobiecość.  

“Czego pragną kobiety?” to pytanie, które zadaje sobie wielu mężczyzn, ale i my kobiety mamy czasem problem z udzieleniem na nie jednoznacznej odpowiedzi. Perypetie tych trzech kobiet pokazują, że każda z nas jest inna, ma różne oczekiwania i pragnienia. Wiele zależy od naszego charakteru i osobowości. Jest jednak kilka rzeczy, które łączą kobiety, niezależnie od wieku i usposobienia. Kobiecość jest tym, co pozwala nam się dobrze czuć i nie jest to “idealna” figura, seksowna kiecka, biżuteria, perfumy, czy czerwona szminka. Dla mnie jest m.in. świadomością, akceptacją własnego ciała, siły i bezradności, uczuciowością, dbaniem o komfort psychiczny, o siebie i wygląd zewnętrzny, dbaniem o rodzinę i dom. Ta książka pozwoli zastanowić się nad tym, czym kobiecość jest dla Was. Jak czuć się piękną, kochaną, spełnioną i kobiecą przy jednoczesnym byciu sobą. Przede wszystkim polecam ją Panom. Tak, Panom! A dlaczego? Dlatego, że często nie potrafią zrozumieć kobiet i ich potrzeb, zwłaszcza tych, których nie potrafią głośno wyartykułować. 

“Kobieta jest kobieca, gdy kocha siebie, a jest piękna, gdy jest kochana przez kogoś innego.” i ten cytat znaleziony w sieci (choć książka jest ich prawdziwą skarbnicą) jest idealnym podsumowaniem historii o ludzkich relacjach.  

"Ludzie się z natury szarpią z życiem. A powinni jakoś z nim pójść na ugodę, wtedy byłoby im łatwiej."

Czytałam już kilka książek tej autorki. Jedne mi się poodbały, inne nie bardzo przypadły do gustu. Ta niestety należy do tej drugiej grupy. Za dużo ,,dobrych rad'', kompletny brak chronologii, ostatecznie wszystko się tu miesza i nie wiadomo dana scena kiedy miałam miejsce i kto jest bohaterem. Nie, to coś nie da mnie.