Empuzjon

Ocena: 5.12 (17 głosów)
Inne wydania:

Najnowsza powieść Olgi Tokarczuk przenosi czytelników do 1913 roku. To właśnie wówczas do sanatorium na Dolnym Śląsku przyjeżdża młody student ze Lwowa. Mężczyzna pragnie wyleczyć się z dolegliwości oddechowej, jednak wkrótce okazuje się, że cierpi na gruźlicę.

Zaprzyjaźniając się z kuracjuszami swojego pensjonatu, dyskutuje nie tylko na tematy polityczne i społeczne, zastanawiając się nad tym, czy dojdzie do wojny, ale także zaczyna fascynować się lokalnymi legendami na temat niepokojących górskich wypadków.

Informacje dodatkowe o Empuzjon:

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 2022-06-01
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788308075777
Liczba stron: 400

Tagi: Olga Tokarczuk nobel Nagroda Nobla historia

więcej

Kup książkę Empuzjon

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Ludzie powinni się przyzwyczaić, że są obserwowani


Więcej

Ludzie powinni się przyzwyczaić, że są obserwowani


Więcej
Więcej cytatów z tej książki
REKLAMA

Zobacz także

Empuzjon - opinie o książce

Avatar użytkownika - MagdaKa
MagdaKa
Przeczytane:2022-11-07, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2022,

“Empuzjon” Olgi Tokarczuk to moja ostatnia lektura, która doskonale wpisała się w melancholijny, jesienny nastrój. Bo właśnie taka,  klimatyczna, niespieszna  i tajemnicza, jak jej tytuł, jest ta książka. 

Tokarczuk zabiera nas jesienną porą 1913 roku do Sokołowska (Gorbersdorf) do Pensjonatu dla Panów, w którym to leczą się chorzy na “choroby piersiowo- gardlane”, jak to eufemistycznie określano powszechną w tych czasach gruźlicę. Bohaterowie, sami panowie, spędzają więc czas w pięknych okolicznościach przyrody, wśród górskiego klimatu pozwalającego ponoć chorym szybciej wydobrzeć, na zabiegach, leżakowaniu,  spacerach, a przede wszystkim na rozmowach, a właściwie filozoficznych dysputach o istocie wszechrzeczy.  W rozważania prowadzonych głównie podczas smakowitych posiłków   dominują   mizoginistyczne wstawki (niestety!), jakby to oni tzn. mężczyźni byli najdoskonalszymi istotami na świecie: “W sensie filozoficznym nie możemy traktować kobiety jako podmiotu całościowego, skończonego, jakim jest mężczyzna sam z siebie.”

Gdzieś w tle dochodzą do bohaterów niepokojące informacje o młodzieńcach zaginionych w niewyjaśnionych okolicznościach, o tajemniczych “empuzach”, stworach pałających chęcią zemsty na mężczyznach za doznane wcześniej krzywdy.  Mamy więc i klimat przedwojennego uzdrowiska, doskonale zresztą oddany, i  kryminał z siłami nieczystymi w tle, i trochę horroru, a to wszystko połączone w mistrzowski sposób, napisane przepiękną polszczyzną: barwnym, plastycznym językiem,  precyzyjnym,  wycyzelowanym, z niesłychaną dbałością o każde słowo. A te fenomenalne opisy, zarówno górskiej przyrody, uzdrowiska,  jak i te niezwykle sugestywne, smakowite opisy potraw, nalewek, oddające smaki,  kolory, zapachy,  którymi to książka jest przesiąknięta.  Aż chciałoby się pojechać do Sokołowska, zasiąść wraz z Mieczysławem Wojniczem w którejś kawiarni, zasmakować wyśmienitej kawy, a może  Schwarmerei i poczęstować się pysznymi makaronikami…

Myślę, żę nie mnie oceniać powieść Noblistki, ale na pewno  jest to książka warta zainteresowania,   niespiesznego  smakowania się jej treścią, powtórnego wczytywania się w nią,  doszukiwania się nowych znaczeń i wartości. To lektura w sam raz na jesienną aurę, refleksyjna, przenikliwa, intelektualna, zdumiewająca erudycją autorki, zachwycająca pięknem słowa. Polecam. 

 

 

Link do opinii
Avatar użytkownika - buchalka
buchalka
Przeczytane:2023-11-17, Ocena: 4, Przeczytałam, 26 książek 2023, Mam,

Czy można krytykować twórczość laureatki Nagrody Nobla? - Cóż, najwyżej wyjdę na ignorantkę, ale czytałam lepsze książki autorstwa Olgi Tokarczuk. Na pewno pomysł i umiejscowienie akcji są nietuzinkowe. Książka była dla mnie jednak dość nudna.

Link do opinii
Avatar użytkownika - Faustyna
Faustyna
Przeczytane:2023-03-29, Ocena: 6, Przeczytałam, 52 książki 2023, powieści,

Cudowna powieśc dla mnie chyba jedna z najlepszych Tokarczuk. Specyficzna polemika z Czarodziejską Górą Manna. Jest tu wszystko co wydaje się być palącą kwestią współczesnego świata: ekologia, feminizm, tożsamość płciowa i seksualna. A wszystkow otoczce tajemnicy i magii. Senne sanatorium w górach, kuracjusze znudzeni zabiegami spotykają się by wspólnie spędzać czas, dyskutować, spacerować, poznawać okolice. Mistrzowskim jest dla mnie - myślę świadomy -  zabieg braku postaci kobiecych w powieści. Jeszcze bardziej wyostrza to poruszane tematy. Polecam bardzo!

Link do opinii

Przeczytałam kiedyś w poście jednej instagramowej znajomej, że ma pewne obawy sięgając po tytuły nagradzane, czy po powieści napisane przez wyjątkowych autorów (a tu noblistka!), że nie zrozumie geniuszu danej pozycji, że ją nie zachwyci. No i ja tak się teraz czuję. Czy Empuzjon nie jest taki dobry, czy to ja czegoś w nim nie dostrzegłam?

Mam bardzo mieszane uczucia. Powieść klimatyczna, tajemnicza i nieśpieszna. No i nudnawa.

 

Trzeba docenić język, talent pisarski pani Olgi (wspomnę o mistrzowskich opisach pewnych scen, np. mały Mieczyś jedzący czerninę, kiedy razem z chłopcem czułam tak samo wielkie obrzydzenie, czułam się jakbym siedziała przy tym samym stole), jednak w samej powieści zabrakło jakieś iskry. Było za to aż za dużo krytyki kobiet. Nie znajdziemy tu akcji. Czytało się spokojnie, bez emocji.. I tej oceny nie zmieni tych kilka ostatnich stron, gdzie dzieje się coś więcej i szybciej.

Link do opinii

Udrowisko, śmierć, tajemnice, mroczne siły.

Lektura idealna na listopadowe wieczory. 

Mieczysław Wojnicz przybywa do sanatorium walczyć z gruźlicą. Młody student poznaje różnych kuracjuszy, z którymi porusza tematy filozoficzne, historyczne. Nie brakuje rozmów o kobietach i bieżących sprawach. Mężczyzna sam skrywa prawdę o swoim zdrowiu. Jego myśli zaczynają pochłaniać makabryczne wydarzenia, które regularnie mają miejsce nieopodal uzdrowiska.

Polecam.

Link do opinii
Avatar użytkownika - Maryjusz70
Maryjusz70
Przeczytane:2022-10-18, Ocena: 5, Przeczytałem,

Hmmm... Pierwszą niewątpliwą zaletą książki jest to, że z powodu mojego "przednoblowskiego" zachwytu pisarką (nie za "Biegunów", ale za "Dom dzienny, dom nocny" i "Prawiek i inne czasy") zdecydowałem o przeczytaniu "Czarodziejskiej góry". W powieści Pani Olgi jest mnóstwo odniesień do Manna, ale jest tez sporo bardzo "współczesnych" tematów. Przede wszystkim stosunek do kobiet i ich marginalna rola w społeczeństwach na początku XX wieku. Lekkie rozczarowanie po lekturze "Czarodziejskiej góry", ale bardzo przyjemnie się czyta,  zaliczając się do wielbicieli Pani Olgi i mając jakże miłe, ale dosyć próżne poczucie, że nie jest się idiotą ;). 

Link do opinii
Inne książki autora
Bieguni
Olga Tokarczuk0
Okładka ksiązki - Bieguni

Nowa, bardzo oczekiwana powieść, której pisarka poświęciła ostatnie trzy lata pracy. Bieguni to książka odważna, w której Olga Tokarczuk...

Prowadź swój pług przez kości umarłych
Olga Tokarczuk0
Okładka ksiązki - Prowadź swój pług przez kości umarłych

Thriller moralny, który do ostatniej strony trzyma w napięciu. Akcja rozgrywa się w Kotlinie Kłodzkiej. Główną bohaterką jest Janina Duszejko - kiedyś...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Virion. Legenda miecza. Krew
Andrzej Ziemiański ;
Virion. Legenda miecza. Krew
Kołatanie
Artur Żak
Kołatanie
W rytmie serca
Aleksandra Struska-Musiał ;
W rytmie serca
Mapa poziomów świadomości
David R. Hawkins ;
Mapa poziomów świadomości
Ostatnia tajemnica
Anna Ziobro
Ostatnia tajemnica
Hania Baletnica na scenie
Jolanta Symonowicz, Lila Symonowicz
Hania Baletnica na scenie
Lew
Conn Iggulden
Lew
Jesteś jak kwiat
Beata Bartczak
Jesteś jak kwiat
Niegasnący żar
Hannah Fielding
Niegasnący żar
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy