Franciszek Smuda był czterdziestym czwartym selekcjonerem reprezentacji Polski, ale zanim stanął przy linii bocznej na Euro 2012, przebył drogę, która w polskiej piłce wydawała się niemożliwa. Nie miał matury, na emigracji czyścił zbiorniki po ropie i tapetował mieszkania, a jednocześnie jako piłkarz obcował z legendami: rywalizował z Pelém, obstawiał wyścigi konne z George'em Bestem, przyjaźnił się z Kazimierzem Deyną. Jednak dopiero jako trener odmienił piłkarską Polskę - wprowadził Widzew Łódź do Ligi Mistrzów, budował potęgę Wisły Kraków, w Lechu Poznań trenował Roberta Lewandowskiego.
Biografię Franza Jan Mazurek buduje z czterdziestu czterech scen - barwnych, prawdziwych. Tworzy je na podstawie rozmów z rodziną Smudy, jego przyjaciółmi i współpracownikami, a także piłkarzami, działaczami i dziennikarzami.
Nie idealizuje Franza, nie tłumaczy go i nie wybiela. Pokazuje Smudę takiego, jakim był naprawdę. I jakiego pamięta każdy, kto choć raz usłyszał jego krzyk z ławki rezerwowych.
Informacje dodatkowe o Franz. 44 sceny z życia Franciszka Smudy:
Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 2025-10-15
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 352
Kup książkę Franz. 44 sceny z życia Franciszka Smudy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Przeczytane:2025-10-23, Ocena: 5, Przeczytałem,
Franciszek Smuda postać niezwykle polaryzująca, ale tak to chyba bywa z postaciami barwnymi, bezkompromisowymi, a już zwłaszcza wtedy gdy do głosu dochodzi ego, upartość i impulsywność. Właśnie taka jest ta książka pełna anegdot i wspomnień, dzięki czemu pokazuje autentyczny obraz tytułowego bohatera.
Jak nietrudno się domyślić książka przedstawia 44 sceny z życia popularnego Franza, każda przedstawiona historia jest inna, przedstawia inny fragment z życia, kariery czy wspomnień. Za sprawą tego kolarzu historii udało się Mazurkowi uniknąć monotonni i znużenia.
Co dla mnie jest niezwykle cenne w tego typu książkach, to gdy autor nie wygładza na siłę obrazu bohatera i tak właśnie jest w tej biografii ukazującego oblicze Smudy, które dla wielu może być nieznane, bo często to typowa wiedza insiderska. Smudzie można wiele zarzucić i za wiele rzeczy krytykować, jednak zasługuje na szacunek, chociażby za to, że udało mu się zrobić karierę wbrew wszystkiemu, począwszy od wykształcenia przez wiele innych cech, a jednak to się udało, a Franz pozostał sobą.
Książka ma też nieco bardziej humorystyczne oblicze, ponieważ znajdziemy tez anegdoty, które pokazują nieco spontaniczne partyzanckie oblicze piłki nożnej przeszłości, gdy marketing był tylko dziwnie brzmiącym słowem. Są też momenty nieco bardziej refleksyjne i melancholijne, bo absolutnie nie ma ani jednej kariery bez porażek, bez upadków i momentów zwątpienia, bo utrzymanie się na szczycie jest znacznie trudniejsze niż wdrapanie się na niego.
Pomimo tego, że książka dotyczy Smudy, to ona niejako definiuje piłkę nożną lat 1980-2000 świata gdzie pasja wygrywała z biznesem, a emocje były znacznie autentyczniejsze niż te kreowane dziś przez specjalistów od PR. W książce próżno szukać patosu, bo obraz jest prawdziwy i wierny bohaterowi zupełnie tak samo jak on swojej wizji.