Głębia 2. Powrót

Marcina Podlewskiego znam przede wszystkim z opowiadań, które były zamieszczane na łamach czasopisma „Nowa fantastyka”. Już wtedy jego styl pisania przypadł mi do gustu, ale nie podejrzewałam, że napisze takie cacuszko jak postapokaliptyczna kosmiczna Głębia tak szybko. Jestem bardzo zadowolona z tego, że się myliłam. Poproszę o więcej takiej space opery, najlepiej w ilościach hurtowych.
Cytatów nie przytaczam. Byłoby tego po prostu za dużo. To, samo w sobie jest już ogromną rekomendacją.

Więcej na zukoteka.blox.pl

To już kolejna odsłona fantastycznej serii Podlewskiego, która wciąga czytelnika niczym czarna dziura. Historia jest skomplikowana, wielowątkowa i poznajemy ją z różnych perspektyw.

Na słynnym statku Wstążka wciąż po staremu - nikt nikomu nie ufa, wzajemne animozje narastają, a problemy piętrzą się jeden na drugim. Kiedy wydaje się, że bohaterowie uporali się z jedną sprawą, zza rogu wyłania się kolejna. Nie mają nawet chwili na oddech.

Otrzymujemy także ciekawą perspektywę wojny, obserwując ją oczami przywódców rywalizujących stron. Dzięki temu zabiegowi mamy wyjątkowo obiektywny wgląd w całą historię i możemy wyrobić sobie własną opinię. Dowiadujemy się też wiele o przeszłości Wypalonej Galaktyki - przekazywane informacje wyjaśniają liczne zagadki, które wcześniej pozostawały nierozwiązane.

Intrygujący bohaterowie, rozbudowany świat i fascynująca fabuła gwarantują rozrywkę na wiele godzin. Choć seria Podlewskiego jest długa i monumentalna, z pewnością usatysfakcjonuje wszystkich miłośników space opery. Znajdziemy tu wiele interesujących postaci o skomplikowanych historiach, a także szeroko nakreśloną galaktyczną scenę polityczną i szczegółowy opis zawiłych machinacji wojennych. Autor stawia także ważne pytania: czy naprawdę warto podbijać kosmos? Czy znalezienie czegoś jest warte ryzyka, że sami zostaniemy znalezieni?