Hektor
Steve Barnes

Steve Barnes jest nie tylko autorem tekstu tej bajki, ale również pięknych, kolorowych ilustracji. Dzięki wierszowanej formie, tę opowieść czyta się lekko i łatwo wpada ona w ucho. Jest to ładna i bardzo wartościowa książka. Jak na dobrą bajkę przystało, nie brakuje tu oczywiście morału. Samo wydanie jest piękne. Okładka jest twarda i bardzo kolorowa, a wnętrze zachwyca młodego i tego nieco starszego czytelnika.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hektor to opowieść o hipopotamie, który różnił się od innych. To bajka dla dzieci w wieku 3-5 lat. Dzieci, które jeszcze nie do końca rozumieją, że ktoś ,,inny" musi być postrzegany, jako ktoś ,,niepasujący do reszty". (...) ,,W dalekiej dżungli, dzikiej, zielonej, gdzie różnych zwierząt mieszka gromada, żył hipopotam, imieniem Hektor, co nie pasował do swego stada"(...) Hipopotam nazywał się Hektor, był miłym, pogodnym zwierzęciem, ale jego ciało było pokryte paskami jak u zebry. Z tego powodu reszta stada nie chciała, aby taki dziwak, zebropotam przebywał razem z nimi. Którejś nocy hipopotamy postanowiły pozbyć się Hektora ze swojego grona i nie bacząc na konsekwencje swego czynu wrzuciły go do wody. Kiedy wypłynął na brzeg, zobaczył wokół siebie inne zwierzęta, może trochę "inne", ale wyglądem bardzo do niego podobne. Były to oczywiście zebry, które mimo odmienności gabarytowej przyjęły go do siebie ofiarowując mu przyjaźń. Pewnego dnia zwierzęta usłyszały rozpaczliwe wołanie o pomoc. Małe hipopotamki, znajdujące się na skale pośrodku rzeki osaczone były przez drapieżne krokodyle. Ich dorośli opiekunowie, bali się pójść im z pomocą, ponieważ strach przed krokodylimi zębami był ogromny. Znalazł się jednak jeden ochotnik, który nie bacząc na nic, wskoczył do wody i... uratował maleństwa. Był to oczywiście Hektor. Jak każda bajka i ta musiała skończyć się szczęśliwie, Hektor wrócił do swojego stada w bohaterskiej glorii, ale musiał podjąć trudną decyzję i wybrać między przyjaciółmi jakimi były dla niego zebry, a hipopotamami którym musiał wybaczyć to, jak go wcześniej potraktowały. Książeczka ma niewiele stron, ale jest bardzo ładnie wydana. Krótkie, rymowane teksty ozdobione są ślicznymi rysunkami, które z pewnością łatwo pozwolą małemu czytelnikowi na wyobrażenie sobie tego, co przekazuje treść. Fabuła tej bajki jest piękna, a zarazem trudna do zaakceptowania przez niejednego dorosłego człowieka. Przedstawia między innymi problem nietolerancji, dyskryminację, która bardzo często występuje wśród dzieci, może nie takich malutkich do jakich adresowana jest książeczka, ale tych w wielu szkolnym dosyć często. Autor w empatyczny sposób przedstawił smutek dotykający każdego, kto bywa odrzucony, kto nie jest taki jak wszyscy. Podkreślił jednocześnie, że ,,inność" to nie jest wada, bo za wyglądem zewnętrznym może się kryć piękne, dobre i odważne serce. Jest to opowieść, której głównym wątkiem jest odbieranie tego, co widzimy nie jako inność, ale jako coś naturalnego. To bajka z morałem, który powinien zrozumieć każdy młody człowiek, aby w dorosłym życiu akceptować wszystkich, a zwłaszcza tych, którzy nie są tacy jak on. Dyskryminacja to nie jest pozytywna forma odbioru, bo ktoś kto jest ,,inny", może okazać się bardziej wartościowy niż ten, który wydaje się ,,normalnym". Polecam tę książeczkę wszystkim rodzicom, którzy mają dzieci w wieku od 4 lat, uważam, że dopiero czterolatek, jest w stanie zrozumieć treść tej książeczki. To mądra, wartościowa i ważna dla przyszłego zachowania i odbioru świata treść, której jeżeli nie zrozumie dziecko, to jako dorosły człowiek nie wykorzysta prawidłowo. Gdyby w mojej rodzinie były małe dzieci, to byłabym pierwszą osobą, która zakupiłaby im tę książeczkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hektor - bohater historii Steva Barnesa - nie jest zwykłym hipopotamem. Na tle swoich kolegów wyróżnia się biało-czarnymi pasami, jak wypisz wymaluj u... zebry. Wydawać by się mogło, że Hektor będzie zachwycony, że jest aż tak wyjątkowy i nosi modne paseczki. Niestety, życie sympatycznego hipopotama nie jest łatwe, ponieważ inne hipcie odrzucają go z powodu jego inności. Zwierzaka spotyka wiele nieprzyjemnych szykan, aż w końcu zostaje podstępnie wypędzony ze stada! I wtedy na drodze Hektora staje sympatyczna zebra Marmolada, która proponuje, by Hektor przyłączył się do jej stada. Przecież ma paski, czyż nie? A zebrom wcale nie przeszkadza, że Hektor jest hipopotamem! To jednak wcale nie koniec przygód pasiastego Hektora. Co go jeszcze czeka? Opowieść stworzona przez Steva Barnesa wydaje się być zaczerpnięta z samego życia. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że ludzie są odrzucani i źle traktowani tylko dlatego, iż są inni bądź wyróżniają się z tłumu. A przecież inny nie znaczy gorszy, mądry człowiek powinien to pojąć. Historia Hektora, który nosi na grzbiecie biało-czarne paski jest idealnym sposobem, by uświadomić to również dzieciom. Hektor wszak nie przestaje być hipopotamem tylko dlatego, że nosi na sobie "ubranie" zebry? Nie jest przez to ani mniej sympatyczny, odważny czy mądry. To wciąż ten sam Hektor, choć w wyróżniających go kolorach! Steve Barnes stworzył inteligentną, pełną empatii historię dla dzieci i ich rodziców. Losy Hektora zostały przedstawione przy pomocy sympatycznych, wpadających w ucho wierszyków. Treść uzupełniają wyraziste, pełne soczystych kolorów ilustracje również stworzone przez autora. Całość została pięknie wydana, w twardej solidnej oprawie, której nie powinny dać rady niecierpliwe dziecięce rączki. Hektor jest doskonałą propozycją dla rodziców, którzy chcą przekazać swoim pociechom dobre wartości i pokazać, że inny nie znaczy gorszy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka (nie książeczka-ze względu na format) jest w sztywnej okładce, ma niesamowitą szatę graficzną, przyciągająca wzrok nawet dorosłego, oraz bardzo pouczającą treść pisaną wierszem. Widząc zdjęcie okładki pomyślałam, że to coś ciekawego, ładne wydanie akurat dla dzieci. Co do treści, nie spodziewałam się, że będzie aż tak "wciągająca", że wystarczy nam jedno "posiedzenie" żeby przeczytać i obejrzeć całą książkę. Wszystko przez to, że Matka sama była bardzo zainteresowana zakończeniem historii hipopotama o jakże zacnym imieniu Hektor. Laura, jako prawie półtoraroczna już dziewczynka, swoją uwagę skupiła przede wszystkim na obrazkach, które są naprawdę bajkowe. Jest ich dużo, mają piękne nasycone barwy. Zanim zaczęłam o cokolwiek pytać Laura sama zabrała się za wskazywaniem paluszkiem zwierząt na obrazkach, nie pozostało mi nic innego jak podawać jej nazwy i oglądać razem z nią. Opowiadanie pisana jest wierszem, dzięki czemu ilość tekstu na stronie nie jet duża, i u nas akurat Matka zdążyła z czytaniem, zanim Laura nie zechciała przerzucić strony, aby podziwiać kolejne ilustracje. Co do samej treści, autor książki porusza ważny temat odmienności, na przykładzie hipopotama, który różnił się od reszty swojego stada, co sprawiło mu wiele problemów i był przyczyną wielu przykrości, które go spotkały. Na szczęście, cała historia kończy się dobrze, Hektor odnajduje przyjaciół, na dodatek pokazuje wszystkim jaki jest wartościowy mimo tej swojej "odmienności". Morał płynący z opowiadania powinno poznać każde dziecko, bo im szybciej nauczymy dzieci tolerancji tym lepiej i dla nich, i dla nas :) Książka mądra, momentami wzruszająca, na pewno ucząca. Serdecznie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)