Karuzela pomyłek

(...) W Vigacie dochodzi do serii porwań kobiet w podobnym wieku. W tym samym czasie zostaje wzniesiony pożar, a właściciel podpalonego sklepu wraz z narzeczoną znikają w niewyjaśnionych okolicznościach. Sprawą zajmuje się niezastąpiony komisarz Montalbano...

"Karuzela pomyłek" to jedna z opowieści o komisarzu Montalbano. Samoczytająca się fabuła, nie pozbawiona ironicznego humoru, owiana aurą tajemniczości, wciąga od pierwszych stron. Fani włoskiego, czarnego kryminału będą w pełni usatysfakcjonowani. Ja książki nie odłożyłam, póki nie padło ostatnie zdanie. Autor karmi czytelnika solidną, ale w pełni wyważoną dawką budowanego napięcia. Skupia naszą uwagę bardziej na stronie psychologicznej, emocjach, udowadniając, że dobry kryminał nie potrzebuje rozlewu krwi. Przemierzając labirynt błędnych tropów wraz z komisarzem Montalbano, śledząc jego czujny umysł, odkrywamy rozwiązanie zagadki, delektując się po drodze sycilijskimi smakami, zapachami, klimatem.
Książka z gatunku tych, które nie dają długo o sobie zapomnieć, z genialną, błyskotliwą kreacją postaci i przemyślanymi dialogami. Polecam !!!

Hej hej ?

Najciemniej pod latarnią, jak to mówią i w tej pozycji mamy tego przykład. Ale wrócimy do początku. Kolejna część z serii o komisarzu Montalbano wpadła w moje ręce. Tym razem dzieje się w niej więcej niż zwykle. A to sprawia, że zagadka do rozwiązania staje się bardziej zawiła, jednak nie na tyle trudna, aby mój ulubiony bohater sobie z nią nie poradził. Komisarz zawsze szuka drugiego dna i zaczyna tam, gdzie trop wcale nie prowadzi. Z początkiem wydaje się nawet maloprawdopodobny. Czy tym razem też tak będzie, że śledztwo zacznie podążać w zupełnie innym kierunku? 

,,Karuzela pomyłek" to doskonały, klimatyczny czarny kryminał z nutą mroku, ironii, żartu, sycylijskiego powiewu wiatru, smakowitego jedzenia, które jak uważam, bardzo pomaga w rozwiązywaniu spraw dla Montalbano. ?( to prawdziwy łasuch, ale z pustym brzuchem wiadomo, że źle się myśli). Dlaczego napisałam, że w tej części dzieje się więcej niż zwykle? Mamy do czynienia ze zbrodnią nieoczywistą, taką która zbrodnią jakby nie chce być. Bardziej wygląda na manifestację bólu, która przeistacza się później w gorsze czyny. Mamy kobiety w podobnym wieku, które zostają porwane, odurzone i porzucone, ale wychodzą z tego bez szwanku przynajmniej na początku. Kolejna kobieta ma już mniej szczęścia, gdyż dochodzą do tego wszystkiego płytkie rany na ciele. Co chce zakomunikować sprawca? Do tego dochodzi pożar części sklepu oraz zniknięcie ich właścicieli. Czy ta sytuacja ma związek z dziwnymi porwaniami kobiet? Czy to mafia, a jak nie ona to kto? 

Nasz komisarz mimo swojego wieku nigdy nie da się zwieść. Nieoczywistość sytuacji to dla niego jasny sygnał, że trzeba szukać tam, gdzie ślady nie prowadzą. Kocham jego śledztwa i jego podejście do spraw. Uwielbiam tę atmosferę, oryginalną i zupełnie inną niż w polskich kryminałach. Nie musi być makabry, aby fabuła wciągnęła. Tutaj nakręca czytelnika sam klimat, który działa na wyobraźnię. Dialogi między bohaterami często zwalają z nóg. 

Ta część serii ukazuje w ogóle bardzo psychologiczny zarys każdego wątku i bohaterów. Autor nie skupia się jedynie na śledztwie i sprawach. Dołącza do tego uroki sycylijskiego miasta i zwykłą codzienność, która idealnie przplata się z mrokiem i powagą sytuacji. Całość kusi oryginalnością i wyjątkowością pióra Camillieriego. 

Zatraciłam się w książkach Wydawnictwa Noir sur Blanc i zawsze czekam na kolejne z wielką ekscytacją. Kto jeszcze nie czytał, musi koniecznie zasmakować podróży z tymi pozycjami. 

W roku 2025, gdyby twórca sycylijskiego komisarza Montalbana - Andrea Camilleri - jeszcze żył, świętowałby swoje setne urodziny. Ale mimo tego, że od jego śmierci upłynęło już sześciu lat, to nadal jest obecny duchem, a dzięki uniwersalności swoich powieści nie umrze tak naprawdę nigdy! Od początków lipca 2025 polski czytelnik może się cieszyć serią z Montalbanem rozszerzoną o dwudziesty trzeci tom pt. "Karuzela pomyłek", choć wcale nie trzeba znać wcześniejszych, by czerpać przyjemność z tego. Bo właśnie taka to jest powieść - bardzo przyjemna, momentami wręcz kojąca, ale też wcale nie uciekająca od trudnym emocji i bolączek sycylijskiego świata. Tu jest miejsce na wszystko - na spacer brzegiem morza, na przepyszne jedzenie, ale i na namiętne kłótnie i oczywiście zbrodnie. Zbrodnie dziwne, bo jakby przypadkowe? To właśnie na przypadkowości zbudowana jest intryga tego tomu, tu nic wydaje się do siebie nie pasować, a do tego pewność Montalbana zostaje powoli podkopywana - coraz więcej ludzi wypomina mu, że jest stary... A przecież właśnie rzucił się dobrowolnie w powstrzymanie dwóch bijących się ze sobą mężczyzn na plaży! No dobrze, może to zły przykład, bo nie skończyło się to dla niego najlepiej... Autor doskonale oddaje ten sycylijski klimat, w lekkim humorze i dialogach, które zachwycają świetną wymianą słów, zabawą językiem. Kiedy jednak trzeba, nie boi się też pójść w drugą stronę, bywa i dosadny, i nawet brutalny, choć oczywiście nie jest to jego cel, a środek przekazu. Intryga oparta na dedukcji i bystrych, charakternych bohaterach, a przede wszystko po prostu na zwyczajnych ludziach - to coś, co w kryminałach mocno sobie cenię. Wystarczyła mi dosłownie jedna styczność z powieścią tej serii, bym mogła wpisać ją na półkę swoich ulubionych, do nadrobienia w jak najszybszym czasie!