Kocie worki

Książka należy do kolejnego tomu z kolekcji kryminałów, jest to dziewiąty tom. Osiem przeczytanych w tym roku jak do tej pory brzmi na dobry wynik. Oczywiście okładka utrzymana w stylu poprzednich, dominuje biel, formatem jest mniejsza od standardowych wydań. Nie ma skrzydełek, więc nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniem mechanicznym. Kartki mam mocno zżółknięte, ale nie ma co się dziwić, skoro tyle lat przeleżały na półce i nikt nie wyciągnął do nich ręki. Tekst jest drobny i zbity. 

Moje ósme spotkanie w tym roku z piórem autorki! I odnoszę wrażenie, że nigdy nie mogę się spodziewać i zakładać, co dostanę! Były lektury, które mi się podobały i miło je wspominam, ale ta... To chyba najsłabsza ze wszystkich. Może moje odczucia spowodowane są przez stan, w jakim się znajduję, wiele rzeczy się nawarstwiło w moim życiu, ale dzielnie z tym wszystkim walczę. Przeważnie czyta się te kryminały szybko i bez przeszkód. Było tak, jak najbardziej. Ale niestety nie ściągnęłam się kompletnie w tą powieść. Szkoda, ale nie wszystko zawsze każdemu musi pasować... 

Było jak zwykle mnóstwo bohaterów, zawirowania, wciąż pojawiające się nowe osoby, ale jednak stare, bo znamy je z innych książek autorki. Nie zapałałam w tej konkretnej pozycji do nikogo sympatią. Po prostu byli sobie bohaterowie i tyle... 

Wprowadzają tyle zamętu, że głowa mała. Ciekawe, czy jeszcze w jakimś domu na świecie odbywa się taka komedia, jak w recenzowanym dziś tytule. Sporo się dzieje, mamy trupa, nawet nie jednego. Jest zagadka, tajemnice, dziwne worki z jeszcze bardziej zaskakującą zawartością. Może i był pomysł na tę pozycję, ale ja jej nie kupiłam. Ani mnie zbytnio nie wciągnęła, bym nie mogła się oderwać, ani też nie zachwyciła... Zastanawiam się w tym momencie czy była gorsza od Lesia? Którego też, swoją drogą niezbyt lubię... 

Czasami czytając opowieści od autorki odnoszę wrażenie, że niektóre rzeczy były napisane na siłę, żeby tylko się pojawiły. Uważam, że powinna istnieć w każdym z autorów taka granica smaku, by dać sobie chwilę czas, a nie trzaskać książkę za książką, każda niby o tym samym, a jednak troche się różnią, jednak finalnie chodzi prawie dokładnie o to samo. 

Niestety, tym razem nie polecam. Nie kupili mnie bohaterowie, fabuła, tru*y, zagadki... Nic, niestety. Ale widocznie musiałaby taka słabsza pozycja, by następna była lepsza, a przynajmniej taką mam nadzieję. :) 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Joanna odwiedzająca Alicję to gwarancja świetnej zabawy. Uwielbiam je i mogłabym czytać na okrągło.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na początku nie umiałam się połapać, bo to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i jej bohaterką Joanną. Bałam się, że źle zrobiłam biorąc w ciemno książkę z biblioteki, nie zwracając uwagi czy to nie któraś z rzędu część. Jednak postanowiłam zacząć czytać. W miarę rozwoju sytuacji, znajdowanych "kocich worków" w domu pełnym pudeł i kartonów, otoczonym bujnym ogrodem i pod strażą trzech czarnych kotów, zaczęłam wsiąkać w zawikłaną opowieść.Dziwne zjawiska, niewyjaśnione włamania, poszukiwanie skarbów... Ta zagadka jest interesująca i chociaż słyszałam opinie, że wcześniejsze książki Chmielewskiej są lepsze to ja na tej się nie zawiodłam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Joanna Chmielewska to znana polska autorka dość specyficznych kryminałów. Napisała ogromną liczbę książek. Ta to moja pierwsza z jej dorobku. Opowiada o Joannie, która przyjeżdża w odwiedziny do swojej przyjaciółki Alicji. Kobieta jest dość specyficzna. Zajmuje się kolekcjonowaniem kocich worków. Są to rzeczy, które ktoś kiedyś zostawił w pociągu, zostały później razem spakowane i nie wiadomo co można ciekawego wylicytować. Niespodziewanie w jej domu dzieją się bardzo dziwne rzeczy. Zupełnie jakby ktoś czegoś u niej szukał. Intrygująca książka. Na początku zupełnie nie mogłam przyzwyczaić się do tego specyficznego stylu autorki, ale dalej było już tylko lepiej. Opowieść to niby kryminał, pełno w nim śmiesznych, absurdalnych sytuacji, które komplikują nieco czytelnikowi sprawę. Przynajmniej mi na początku było ciężko zrozumieć i wczuć się. Chociaż mamy tu zbrodnie, zostały one tak przedstawione, że śmieszą. Później zmieniłam nastawienie i spędziłam wiele miłych chwil wyjaśniając zagadkę wraz z bohaterami. Nie wiem, czy książka zapadnie mi na długo w pamięć, ale sam wątek kocich worków z pewnością tak. Lektura udana, następnym razem będę wiedziała czego się spodziewać Opinia pojawiła się już na moje-ukochane-czytadelka.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak zwykle dobra Chmielewska na ponury dzień. Lekko, z inteligentnym humorem, dla ludzi samokrytycznych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam :-). Joanna spędza wakacje u Alicji. Razem z przyjaciółka Marzeną rozpoczynają porządki w niesmowicie zagraconym domu i znajdują skarb :-) Nie żartuję. Okazuje się, że jeszcze kilka osób próbuje w tajemnicy przeszukiwac domostwo Alicji, ale niefortunni włamywacze w tajemniczych okolicznściach zaczynają padać trupem... Ile skarbów znajdą?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie zawiodlam się, jak zawsze dużo śmiechu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna z moich ulubionych powieści Joanny Chmielewskiej. Joanna i Alicja wymiatają. Dialogi, które prowadzą wywołują niekontrolowane ataki śmiechu, a poszukiwania tytułowych kocich worków i przewijające się przez duński dom tabuny ludzi dopełniają całości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)