Krew, która nas dzieli
Edyta Prusinowska

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam książkę "Opowiem o Tobie gwiazdą", która mi się podobała, dlatego postanowiłam ponownie sięgnę po powieść spod pióra pisarki, a mianowicie po "Krew, która nas dzieli", która totalnie urzekła mnie swoją szatą graficzną. Jest to powieść z gatunku literatury młodzieżowej z elementami fantastyki, w postaci wampiryzmu oraz ciekawostkami medycznymi. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się nadwyraz szybko, ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie zostali w świetny sposób wykreowani. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga postaci co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje od początku bardzo polubiłam - Dakotę za jej determinację w dążeniu do celu, a Henrego za aurę tajemniczości, która wokół niego się roztaczała. Byłam ogromnie ciekawa jak autorka dokładnie poprowadził ich relację i przyznaję, że to co otrzymałam na kartach powieści naprawdę mi się podobało. W książce nie brakuje zagadek, sekretów oraz świetnych plot twistów, których ja osobiście się nie spodziewałam. Ponadto autorka w swojej powieści porusza wiele istotnych i trudnych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas. Mowa między innymi o stracie bliskiej osoby, samoakceptacji czy radzeniu sobie z przeciwnościami losu. Muszę przyznać, że miło spędziłam czas z tą książką i czekam na więcej! Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Na początku chciałem podarować ci róże, ale wydały mi się zbyt pospolite, żeby opisać twój charakter. (...) - Dopiero potem to do mnie trafiło. Piwonie! Są piękne, ale bardzo wrażliwe. Posiadają właściwości lecznicze. Mają silne korzenie. Nie lubią przesadzania i mogą po tym zabiegu przez parę lat nie kwitnąć."

Heej! ? Dziś zabieram was do miasteczka Windermore, które skrywa nie jedną tajemnicę. Miałam już przyjemność czytać dwie poprzednie książki autorki, i zdecydowanie mogę powiedzieć, że to mój ulubiony tytuł. Edyta Prusinowska tym razem przygotowała dla nas historię, w której główną rolę odkrywa niespodziewane morderstwo oraz istoty nadnaturalne - wampiry. Naszymi głównymi bohaterami są siedemnastolatkowie - Dakota i Henry. Znają się od najmłodszych lat, jednak dopiero teraz mają możliwość spędzić ze sobą więcej czasu. Dziewczyn, bowiem będzie pomagać mu z biologią, która jest jej konikiem. I tak od spotkania do spotkania znajdą się w centrum wszystkich niewyjaśnionych wydarzeń w miasteczku..

,,Krew, która nas dzieli" to tytuł, który zaskoczył mnie pod wieloma względami. Pierwszą rzeczą, która rzuciła mi się w oczy to kreacja bohaterów. Każda z postaci, która przewija się przez tą historię wytwarza inny klimat wokół siebie. Mam wrażenie, że Dakota, Henry i Erin konsekwentnie przez całą powieść byli charakterystycznymi postaciami, które nie zbaczają z raz obranej drogi. Zdarzyło im się popełnić wiele błędów, ale zawsze robili to w dobrej wierze. Wierzyli, że ich działania są słuszne, nawet jeśli przez moment zranią drugą osobę. Cała trójka miała świetne przyciąganie i bardzo przyjemnie czytało mi się ich historię. Oczywiście to nie jest tytuł trójki bohaterów, mamy również ojca Henry'ego, mamę Dakoty, Paladyna czy Lucy, którzy również wpisują się idealnie w tą historię. Tutaj każda postać miała do odegrania pewną rolę, i ta spójność totalnie mnie ujęła.

Kolejnym elementem, który bardzo dobrze wspominam, z pewnością jest sam wątek wampirów. Uważam, że wiele rzeczy można by było bardziej rozwinąć, jednak finalnie wyszło to w porządku, w dobrym guście. Dostajemy wiele cenny informacji, ale warto pamiętać, że nie wszystkie karty zostały odkryte. Autorka skupiła się na wyjaśnieniu nam podstaw ich funkcjonowania i myślę, że w kontynuacji dostaniemy smaczki, które jeszcze bardziej utkwią nam w pamięci. Podobnie jak w przypadku kreacji bohaterów, tak tutaj fabuła również bardzo przypadła mi do gustu, głównie dlatego, że była spójna, nieszablonowa, dynamiczna i zaskakująca.

W tym miejscu wypada mi również wspomnieć o samym klimacie tej książki. Wszystkie relacje są bardzo ciepłe (a przynajmniej większość z nich), pojawia się troska, wsparcie, miłość, ale i zazdrość czy też niezrozumienie. Jest również humor i nienawiść. Ten tytuł przeplata w sobie wiele emocji i z pewnością, jest książką po którą warto sięgnąć. A sam fakt, że dostajemy dwie perspektywy, sprawia, że idealnie możemy odczuwać emocje i uczucia naszych bohaterów.

Dla mnie ta książka ma taki klimat sagi ,,Zmierzch", choć i fani serialu ,,The Vampire Diares" oraz ,,The Originals" będą mieli nie lada gratkę czytając ten tytuł. Przyznam, że z niecierpliwością czekam na kontynuację, bo to zakończenie.. jest po prostu fenomenalne!      

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)