Kto sieje wiatr

Wspaniała, wciągająca opowieść. Jedna z tych, od których ciężko się oderwać. Pochłania w swój świat jak zaczarowane lustro, angażuje emocje, całkowicie odrywa od rzeczywistości... a po przeczytaniu długo jeszcze trzyma czytelnika pomiędzy światami - i to lubię najbardziej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Saga obejmuje dzieje czterech pokoleń rodziny francuskiego osadnika, Jacquesa Bouvilliers, rodziny, która przez kilkadziesiąt lat toczyła walkę o przetrwanie na afrykańskiej ziemi, uprawiając winorośl, borykając się z przesądami i uprzedzeniami, walcząc z bronią w ręku o swój naród, religię i ideały. Luanshya Greer ukazała dziewiętnastowieczny Kraj Przylądkowy poprzez losy ludzi związanych ze sobą więzami rodzinnymi, przez sąsiedztwo czy rasę. Surowa kraina, tętniąca życiem, dopiero czeka na odkrywców złota i diamentów, a przecież już ścierają się tu interesy angielskich kolonizatorów, Burów i rdzennych mieszkańców Afryki - i każda z tych grup uważa tę ziemię za swoją i gotowa jest walczyć w jej obronie do końca. Ludzie uwikłani w środowiskowe i rasowe uprzedzenia nie potrafią pogodzić się z rzeczywistością, w której przyszło im żyć. Miłość białego mężczyzny do kolorowej kobiety jawi im się jako coś obrzydliwego, a śniady owoc takiego związku jest plamą na honorze całej rodziny. Robią więc wszystko, by się tej skazy pozbyć, bez wahania płacą nawet najwyższą cenę. Trwają w kłamstwie, które usidla ich i ich rodziny, a odkrywane jest zbyt późno, by zmienić coś trwale i dać prawdziwe szczęście. Czas i miejsce akcji powieści Greer znane mi są z licznych powieści Wilbura Smitha (część z nich opisałam wcześniej), ale, mimo że ukazują podobne warunki i takie same konflikty, różnią się tempem i intensywnością przeżywania lektury. W pisarstwie Luanshyi Greer znać kobiecą rękę, cechuje je delikatność i wyczucie, dla autorki ważniejsze są uczucia i tajemnice skrywane w duszach wrażliwych bohaterów. Nie ma tu, jak u Smitha, krwawych polowań, setkami ubijanych zwierząt, bitew spływających hektolitrami posoki - wszystko jest bardziej stonowane, rozmyte, a przez to nawet jakby mniej realistyczne. Nie jest to złe pisarstwo, chociaż chwilami ociera się o gatunek zwany pogardliwie romansidłem, ale wolę jednak bardziej ,,męskie" wydanie południowoafrykańskiej kolonizacji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dzięki wyzwaniu sagi rodzinne,nie sądziłam że tak polubię ten gatunek.Sagi zawsze kojarzyły mi się z nudnymi,opasłymi tomiskami.Saga kto sieje wiatr to ,piękna opowieść,której akcja rozgrywa się w Południowej Afryce w połowie XIX wieku.Te czasy to jeszcze okres niewolnictwa.I właśnie z niewolnicą ma dziecko,Jacques Bouvilliers.Zdradził żoną z niewolnicą ,a jego 3 białe córki od początku nienawidzą małego syna niewolnicy.Trzy małe dziewczynki składają,dziecięcą przysięgę że pozbędą się niewolnicy,i jej syna.To przysięga odmieni losy całej rodziny na zawsze.Piękna,wielobarwna opowieść,pokazuje jak nienawiść może przenosić się z pokolenia na pokolenie.Z ojca ,na syna .Saga przedstawia też losy,Anglików,Brytyjczyków, Burów, potomków osadników holenderskich-czyli genezę i przebieg wojen burskich.Na tle wojen,kwitnie też miłość,walka o przetrwanie i byt,i wiele negatywnych uczuć których przyczyną,jest nie tylko kolor skóry.Książka pięknie ukazuje piękno i gorycz życia,na afrykańskiej ziemi.Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Odnajdziemy tutaj ukazane skomplikowane losy ludzkie; zakazaną miłość, miłość do czerwonej ziemi, bolesne rozstania. Wina pożera duszę bohaterów, czasem przychodzi gorzkie przebaczenie po świadomej zdradzie. Pewne sekrety rodzinne położą się cieniem na życiu kolejnych pokoleń, tym, którzy będą musieli ukrywać swoje pochodzenie, czy prawda o przeszłości wyjdzie na jaw? Nietolerancja stanie się murem nie do przebicia, a publiczna egzekucja ukaże, że ,,bez wątpienia wszyscy zapłacimy". Pisarka poświęca też miejsce opisom sytuacji niewolników- w tym ich wyzwoleniu, zarysowany jest temat praw człowieka. Ważnym tematem są relacje Anglików i ,,kolorowych"- pełne napięcia i też nienawiści, bo nie zawsze chodzi o to, że ktoś jest niewolnikiem. ,,Chodzi o coś, co w żaden sposób nie potrafił zmienić: o kolor jego skóry." A nienawiść i sidła przesądów okażą się mieć niszczycielski wpływ na życie niejednego człowieka, podzielą rodziny. Zarysowane wojny burskie, polityczne manewry- bardzo przekrojowa ta saga. Może chyba miejscami zbyt wiele tematów podejmuje, za dużo lat obejmuje (około 60)- to aż trzy, cztery pokolenia. Jean, Emily, Suzanne wzbudzają sympatię; natomiast Clara to bezsprzecznie negatywna postać, zaślepiona nienawiścią, prowodyrka nagonki na przyrodniego brata. Jest całkiem sporo bohaterów, szkoda, że nie ma drzewa genealogicznego, bo czasem trudno spamiętać kto jest kim. Myślę, że prezentowana powieść przypadnie do gustu fanom wielowątkowych sag rodzinnych oraz klimatu Afryki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)