Lekarstwo dla duszy
Justyna Kopińska

Dziś recenzja najnowszego reportażu Justyny Kopińskiej, Lekarstwo dla duszy, która ma wielu zwolenników i przeciwników. Pamiętamy przecież tę doskonałą publicystkę, która zastanawiała się: Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie? Ostrzegała przed znieczulicą i obojętnością: Polska odwraca oczy. Przedmiotem jej zainteresowania były rozmaite kwestie, zawarte w pracy Z nienawiści do kobiet.

Najnowsza książka stanowi ukoronowanie dotychczasowej twórczości tej dziennikarki. Tym razem jest to antologia tekstów, publikowanych na łamach Vogue.pl. Dodatkowo, znalazły się te felietony, które dotąd nie zostały opublikowane.

Justyna Kopińska jest wrażliwą reporterką, która porusza tematy bolesne, nie znajdujące zrozumienia u przedstawicieli władz, wymiaru sprawiedliwości. Dotyka przemocy seksualnej, praw płci żeńskiej. Autorka pisze o hejcie, braku  solidarności wśród kobiet (prawda!).

W  Lekarstwie dla duszy odnajdujemy sporo refleksji, podsumowań z poprzednich publikacji, powtórzeń z wcześniejszych rozdziałów.

Przeczytajcie, bo warto. I pamiętajmy o utworze Stanisława Sojki Tolerancja.

Wspaniała książka, warto czytać. 

To jest moje pierwsze zetknięcie z jej twórczością. Jestem pod wrażeniem jej odwagi pisania o trudnych i kontrowersyjnych tematach.

Jest to zbiór felietonów i tekstów publikowanych na łamach Vogue. Są krótkie więc to idealna pozycja dla zabieganych. Czyta się dobrze ale nie lekko, niektóre historie ściskają za serce. Podam kilka tematów jakie są poruszane. Bezkarność przestępców i bezsilność ofiar. Bagatelizowanie przez sędziów molestowania, śmiesznie niskie kary albo uniewinnianie gwałcicieli za zniszczenie życia ofierze. Pedofilia wśród księży. Hejt w mediach społecznościowych, który prowadzi do samobójstwa. Znęcanie się nad pacjentami. I wiele innych, opartych na faktach.

Są to sprawy, które nie powinny mieć miejsca a jednak się dzieją, nie można ich bagatelizować, warto na chwilkę się zatrzymać i pomyśleć co się dzieje, potrzeba zmian.

Ważna i wartościowa książka chociaż jak dla mnie zbyt mało rozudowane historie ale to w końcu zbiór felietonów. Teraz wiem, że muszę koniecznie sięgnąć po pozostałe książki.

O nowej książki Justyny Kopińskiej powiem tylko tyle, że to kawał dobrego reportażu, poruszającego temtykę, która jednych bulwersuje, a u drugich pogłębia jedynie ich stan niezrozumiałej ignorancji w stosunku do innego człowieka. Dyskryminacja, przemoc, nietolerancja, a wszystko to w ochronnej kopule stawianej przez polityków, sądy, instytucje państwowe i kościelne.