Leśniczówka cudów

Książka jest wydana w klimacie świątecznym, ale najbardziej przypomina o nim piękna chatka, wykonana calutka z drewna. Ona skrywa w sobie wiele tajemnic i klimatów w których wierzy się w cuda, oraz taką wsiąkającą w człowieka otoczkę wybaczania, pomimo tego, że każda z postaci ma na swoim nie sumieniu, ale wnętrzu, cały ogrom traum i nienawiści. Tutaj postacie wyobrażają sobie jak mogłyby wyglądać ich święta, gdyby kogoś wokół siebie mieli. Jak by to było, gdyby biały puch otulił świat i drzewa, rośliny, a nawet ubrania. To nie opisy Mikołaja czy bombek, ale nastrój i przepyszne jedzenie zdobią klimat oczekiwania na święta. I nigdy nie wiadomo co tutaj przyniesie dzień następny. Piękne było to, że postacie potrafiły docenić piękno chwili, choć musiało utrwać nieco gorzkiego życia, żeby do takich wniosków mogli dojść. Oboje musieli dorosnąć, przeżyć piekło, zakopać je głęboko i odosobnić się od wszystkich, by samemu pozostać ze swoimi urazami i niesprawiedliwościami, które ich spotkały. To typowy motyw drugiej szansy, ale w innym wydaniu niż myślicie. Przez całą treść się przepływa. Każde zdanie jest zastanawiające i jednocześnie płynie spokojnym strumyczkiem, gdzie zakłopotanie rośnie wraz z każdą następną stroną. Początek książki nie jest przyjemny, gdyż ukazana została śmierć matki młodej dziewczyny i walka o prawdę jej ojca. Życie w domu dziecka i obmyślanie zemsty na człowieku, który odebrał jej wszystko. Odszukanie go i wymierzenie surowej kary, takiej samej i tak mocno bolesnej, dotykającej jego największego skarbu, tak samo wielkiej kary jaką on przed laty wymierzył jej rodzinie. Pomimo całej wściekłości jaka tutaj jest, to najdelikatniejsza wersja jej wydania. To taka złość od strony bezmocy, oczekiwania, że gdy wyrówna się rachunki wszystko wróci do normy, a napady paniki odejdą w zapomnienie. W momencie, kiedy staje oko w oko ze swoim wrogiem, niemoc jako małej dziewczynki dotyka ją z każdej strony. Z biegiem czasu zaczyna dostrzegać inne cechy człowieka, który zabrał jej tatę. To trudne do przetrawienia, dlatego tak wiele jest tutaj zakłopotania i niepewności. Tutaj jedynie czas może pokazać jak to wszystko się potoczyło. Niestety już nic więcej nie mogę wam zdradzić. Uwierzcie jednak na słowo, że to przepiękna opowieść o ludziach skrzywdzonych w innym wymiarze. Tutaj czas biegnie od obecnego do dziesięciu lat wstecz, kiedy rozgrywał się cały koszmar. Myślenie obecne tłumaczą dawne zdarzenia i było to wspaniałe uzupełnienie. Ta opowieść ma moc, ale sami zobaczcie czego. Jestem przekonana, że warto ją przeczytać, bo to wiem i czuję. Wy też to poczujecie:-)
Najdziwniejsze w tym wszystko było to, że czułam jakbym już tą opowieść znała. I nie wiem dlaczego;-)

Lilka kiedyś miała szczęśliwą rodzinę, wspaniałe dzieciństwo, jednak później wszystko się posypało. Najpierw choroba i śmierć mamy, później niesłuszne oskarżenia taty, jego walka w sądzie, którą przegrał i jego praca ponad siły, aby poradzić sobie finansowo. Jego również straciła, została sama na świecie, trafiła do domu dziecka, gdzie nie miała łatwo. W jej sercu zrodziła się wtedy nienawiść do człowieka, który odpowiada za skazanie taty, któremu zaufała, a on wykorzystał jej dziecięcą naiwność.
Mijają lata, a nienawiść Lidki wcale nie słabnie. Postanawia wynająć detektywa, żeby odnalazł Gabriela, mężczyzny, którego tam mocno nienawidzi. Udaje się, a ona wyrusza w podróż. Zamierza się do niego zbliżyć i uderzyć w najczulszy punkt. Pragnie zemsty, jednak wtedy jeszcze nie wie, jak bardzo on się zmienił. Nie spotyka tego samego człowieka, którym był, kiedy ona była małą dziewczynką. Im bardziej zaczyna go poznawać, tym bardziej zaczyna mieć mieszane uczucia. Jak potoczy się ta historia? Co stało się w życiu Gabriela, że tak bardzo się zmienił? Co ich połączy? Czy Lidka będzie umieć wybaczyć?

Nienawiść potrafi tkwić w nas wiele lat, niszczyć od środka, sprawiać ból. Tak właśnie było w przypadku naszej bohaterki, nie potrafiła zapomnieć o mężczyźnie, który przyczynił się do jej straty. To historia o ból, błędnych decyzjach, tragediach, które zmieniają życie, ale również nowemu początkowi, magii świąt, przebaczeniu, miłości. Mnie zdecydowanie się podobała.
Akcja sprawnie poprowadzona, z ciekawymi zwrotami. Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji. Była bardzo wciągająca, na tyle, że przeczytałam ją w jeden wieczór.

Bohaterowie ciekawi, dość dobrze wykreowani, dający się lubić.
Lidka to kobieta, która nosi w sobie ból. Przeszła w życiu wiele i nie potrafi o tym zapomnieć. Zemsta jest jej celem w życiu. Z drugiej strony jest dobra i wrażliwa. Osobiście ją polubiłam.
Gabriel to mężczyzna, który w życiu zrobił wiele złego, jednak w pewnym momencie zrozumiał, co jest złe i się zmienił. Nie potrafi zapomnieć o tym, co zrobił, nie potrafi sobie przebaczyć. Jest zamknięty w sobie, uważa, że nie zasługuje na szczęście, na miłość.

„Leśniczówka cudów” to książka ze świetną historią o zemście, która była początkiem czegoś zupełnie innego. Mnie się bardzo podobała i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA