Los powtórzony

hm czekałam z opinią bo miałam zamiar coś więcej napisać o tej książce właśnie dlatego że nie bardzo przypadła mi do gustu, ale jakoś tak nie mogę się za to zabrać. dlatego przytoczę to co już napisałam na Lubimy czytać bardzo skrócona wersja tego co kłębiło się w mojej głowie tuż po przeczytaniu kolejnej pozycji Wiśniewskiego: "los powtórzony iście trafny tytuł, spodziewałam się czegoś zupełnie innego, choć da się wyczytać ciekawe rzeczy, które potrafią intrygować. im dalej w las tym książka traci na wartości. ciekawiej by było z pisać z perspektywy dziewczyny. a mamy tu sporo rzeczy które były w książkach. połączone innym bohaterem" http://lubimyczytac.pl/ksiazka/196612/los-powtorzony/opinia/25682480#opinia25682480

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam czytać powieści tego autora. Losy ludzi, okoliczności i wydarzenia, to nie tylko lekcja życia i historii ale magia wzruszeń podczas czytania. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta książka ma w sobie coś wyjątkowego, coś co sprawiło, że zanim dokończyłam ją czytać, kilkakrotnie wzruszyłam się do łez. Zachęciła mnie do poznania innych powieści autora, które planuję w jeszcze dość odległej przyszłości :-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czekałam na to, aby kolejna powieść Janusza L. Wiśniewskiego po "Samotności w sieci" poruszyła mnie równie mocno. Jednak pomimo tego, że fabuła jest ciekawa, to czytając "Los powtórzony" miałam wrażenie, że autor na siłę chce powtórzyć formułę "Samotności..." i to niosło za sobą negatywny odbiór całej powieści. Również tutaj jest zastosowana wielowątkowość w formie dygresji będących odrębnymi opowiadaniami, jednak w mniejszej ilości, poza tym sposób rozwiajania akcji znany z poprzedniej powieści powodował, że kierunek rozwoju sytuacji był bardzo przewidywalny. Po tak fantastycznym pisarzu (jakim jawił mi się napisawszy swą pierwszą powieść) spodziewałabym się czegoś lepszego, nowych pomysłów, a nie opieranie się na sprawdzonych, które jako "los powtórzony" już nie fascynują.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mała góralska miejscowość. Głównym bohaterem jest Marcin, dyrektor miejscowego muzeum. Po śmierci matki zostaje sam. Bracia już nie zaglądają do domu rodzinnego jak za życia matki.

Marcin wspomina swoje pierwsze rozczarowanie miłosne, przyjaźnie studenckie, swoją pasję jaką były zawody hippiczne. 

Pragnie zmiany w życiu i zaczyna od założenia internetu w muzeum. Małymi kroczkami poznaje zalety świata wirtualnego. Tak poznaje Emilię.

Powieść charakterystyczna dla autora. Tu również nie brakuje odwołań do nauki.

Poznajemy historię braci bohatera, ich wzajemne relacje. Ciekawą postacią jest stara sąsiadka, która nadaje koloru powieści. 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)