Marzenia Amelii

Czytanie powieści historycznych daje mi dużo radości i szczęścia. Uwielbiam przenosić się w przeszłość, do czasów krynoliny, wielkich bali i arystokracji.

Flirty, subtelne zaloty, powłóczyste spojrzenia, rodzące się uczucia, czasem walka o miłość. To wszystko w zgodzie z ówczesnymi konwenansami, gdyż nie należy wywoływać towarzyskiego skandalu.

A co, jeśli kobieta, której powinnością jest wyjść za mąż i urodzić dzieci, ma inne plany?

Bohaterka powieści "Marzenia Amelii" dostaje od życia potężny cios. Jej narzeczony umiera, a młoda kobieta pogrąża się w smutku i melancholii. Ogarnia ją poczucie beznadziei i rezygnacja. To inni ludzie decydują za nią, sterują jej życiem i nie pytają o zdanie. Amelia ma marzenia, chce się uczyć. Ma wiele zainteresowań, które niestety nie przystoją "młodej damie".

Czy Amelia odnajdzie w życiu pasję? Czy zbuntuje się i zawalczy o siebie?

Najnowsza powieść Agnieszki Olejnik to wielka gratka dla miłośników historycznych romansów. Akcja dzieje się w XIX-wiecznym Londynie i na wrzosowiskach Szkocji.

Cieszę się, że powstają takie książki, które pokazują, że warto wierzyć w swoje marzenia.  Nie można bać się ich realizować. Trzeba być wytrwałym i nie ulegać presji otoczenia.

"Marzenia Amelii" to trzecia część serii. Idealna powieść na letnie popołudnie na hamaku. Świetnie napisana, lekka, urocza, romantyczna historia, która przeniesie was w czasie.

Bardzo lubię lekkie pióro autorki, a was zachęcam do lektury.

PRZEDPREMIEROWA RECENZJA PATRONACKA

Agnieszka Olejnik zabiera nas po raz trzeci do XIX-wiecznej Anglii, by niespiesznie snuć opowieść o Amelii. Umieszczenie akcji w epoce bali, konwenansów, pięknych sukien, zachwyca i pozwala za sprawą kobiecych bohaterek poczuć niepowtarzalny klimat. Sposób trzech niezależnych tomów tej serii, to właśnie "Marzenia Amelii" wywarły na mnie największe wrażenie i skłoniły do wielu refleksji, przede wszystkim tej największej – o podążaniu za marzeniami bez względu na przeciwności losu. I pamiętaniu o ty, że kiedy zamkną nam przed nosem drzwi, to zawsze spróbować możemy wejść oknem.
Amelia Rushwood po śmierci ukochanego nie przypomina dawnej siebie, a pogrążenie w melancholii po stracie bliskiej osoby, trwa niebezpiecznie długo. Cel i sens dalszego życia, który zostaje odnaleziony zupełnie nieoczekiwanie, będzie przyświecał siostrze Cedrika (znanego czytelniczkom z Sekretów Marianny) i sprawi, że Amelia obierze drogę, jakiej nikt się nie spodziewał.

Autorka tworząc tę fascynującą i pobudzającą wyobraźnię historię, przypomniała mi, że jeszcze dwa stulecia temu, kobiety nie mogły podążać za swoimi największymi marzeniami. Przyzwolenia na wykonywanie „męskich zawodów” nie było, a wszystkie plany i decyzje w pierwszej kolejności konsultowano z mężczyzną (ojcem, mężem, bratem). Brak aprobaty oznaczał brak przyzwolenia na realizację planu. Kobieta miała wyglądać, niekoniecznie musiała mieć coś do powiedzenia. Amelia nie zamierza godzić się zasadami tego świata i postępować według konwenansów, pragnie by jej życie miało głębszy sens, dlatego wymyka się utartym schematom.

W tej książce pojawia się rozbudowany wątek medyczny, wymagający porządnego przygotowania do pisania sen, gdzie tajniki ludzkiego ciała zostają odkryte, a terminologia i sposób leczenia pacjentów w XIX wieku, dalece odmienny od współczesnego. Z tą częścią wiąże się zabawna intryga, a nawet intrygi, wprowadzające do lektury humorystyczne elementy. To nie jest książka z gatunku tych: odłożę na później, ją się po prostu pochłania, bo ciekawość kolejnych decyzji Amelii i wyjaśnienia choroby jednego z bohaterów wygrywa ponad obowiązkami.

Marzenia Amelii to powieść o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi i obraniu drogi podążającej za głosem serca, podążającej za marzeniami. O determinacji i pewności siebie, wyborach oraz decyzjach, które definiują szczęście nadając życiu prawdziwy sens. To historia o tym, że siła jest kobietą, niemożliwe nie istnieje, a wszystko zaczyna się w naszych głowach.