Inne wydania:
Cieniutka książka będąca szkolną lekturą, ale za to jaką interesującą i wartościową. Wstrząsający opis wydarzeń II wojny światowej. Pozycja warta uwagi i niedająca zapomnieć o sobie nawet po latach.
Informacje dodatkowe o Medaliony:
Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2005 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 55
Język oryginału: polski
Kup książkę Medaliony
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Medaliony - opinie o książce
Klasyczna pozycja, po którą mało kto chyba sięga w wieku licealnym, do pewnych rzeczy trzeba dojrzeć i sięgnąć bez przymusu wtedy się doceni. tak było, Nałkowska opisała świadectwa prawdziwych ludzi - przejmujące i tak powinno być
Okrucieństwo wojny przedstawione na niecałych 50 stronach. Ilekroć czytam tę książkę, zawsze mnie porusza.
Zbiór wstrząsających opowiadań, ukazujący horror II wojny światowej.
Okrucieństwo, strach, terror - trzy mocne słowa, które w pełni potrafią określić to, co przeżywały ofiary Holocaustu.
I aż trudno pomyśleć, że ""to ludzie ludziom zgotowali ten los".
Święto zmarłych nastroiło mnie do sięgnięcia po "Medaliony", które jakoś w czasach licealnych ominęłam (niestety) szerokim łukiem. Relacje zbrodni hitlerowskich w opowiadaniach ludzi, którzy je przeżyli są tak koszmarne, że wyprzedzają większość współczesnych horrorów.
,,Ludzie ludziom zgotowali ten los". Właściwie tyle by dzisiaj wystarczyło.
Zupełnie nie wiedziałam co to za książka. Pani kazała przeczytać kolejną lekturę. Nie pomyślałam co to za epoka. Zaczęłam czytać i z obrzydzenia rzuciłam ją w kąt.
Poczytałam i stwierdziłam, że to jedna z najbardziej wartościowych lektur w liceum. Jest to zbiór 8 opowiadań opowiadających o II wojnie światowej, zagładzie Żydów. Miałam trochę wiedzy na temat tego co tam się działo, orientowałam się, ale i tak ciężko mi było uwierzyć w to co czytam.
Chyba najstraszniejsze opowiadanie to ,,Doktor Spanner". Opowiada o utracie przez ludzi ich człowieczeństwa. Wszędzie są tam trupy, poćwiartowane, w całości, a z nich wytwarza się mydło. Kolejne opowiadania też takie są. Niezwykle ciężkie psychicznie, trudne, wstrząsające. Krótkie, ale taka forma jest w tym wypadku chyba najwłaściwszym wyjściem. Chyba nie przecierpiałabym dłuższej książki czytając takie makabryczne rzeczy.
Jak można zrobić coś takiego drugiemu człowiekowi? Zawsze zadaję sobie to pytanie czytając takie książki. Zupełnie tego nie rozumiem, nie znajduję żadnej odpowiedzi. Naprawdę, jest to godna polecenia lektura.
Ksiązka warta przeczytania.Jest to mądra książka opowiadająca o tragedii ludzi podczas Wojny,o okropnościach jakie ich spotkały.Warto ją przeczytać,chociażby dlatego,żeby mieć jakiekolwiek informacje co się działo podczas Wojny,bo" Naród nieznający historii swego kraju,skazany jest na jej powtórne przeżycie"
"Medaliony" to króciutka, a jednocześnie do bólu prawdziwa książka. Zamieszczone w niej zostały opowiadania oparte na dochodzeniach Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskiej, do której należała Zofia Nałkowska. Autorka w "Medalionach" zamieściła relacje osób, które przetrwały II wojnę światową. Ich wspomnienia są przerażające. Niektórzy opowiadali o fabrykach produkujących mydło z ludzkiego tłuszczu. Inni mówili o sposobie selekcji ludzi zdolnych do pracy w obozach zagłady. Nałkowska przytacza również między innymi historię kobiety, której udało się uciec z transportu prowadzącego na szybszą bądź późniejszą śmierć. Autorka w tej książce poświęca miejsce jednostkom, zwykłym ludziom, którzy przeżyli niezwykłe - najgorsze z najgorszych - chwile. Te wszystkie opowieści są inne, ale razem tworzą przerażającą księgę i opisują losy nie poszczególnych istnień, ale dają świadectwo cierpień wszystkich, którzy żyli w tamtych czasach.
Wielką zaletą "Medalionów" jest fakt, że przedstawiają prawdę. Z drugiej strony właśnie ta spisana prawda jest najbardziej bolesna, oburzająca, ponieważ możemy sobie po raz kolejny uświadomić, przypomnieć, że to właśnie, powtarzając za Nałkowską: ,,Ludzie ludziom zgotowali ten los".
I tu właśnie pojawia się pytanie dotyczące człowieczeństwa. Gdzie jest jego granica? Czy w ogóle ona istnieje? Do czego są zdolni ludzie? I nie myślę tu jedynie o tych, którzy tworzyli obozy zagłady, którzy bez wątpienia odarci są ze wszystkich cech ludzkich i warci są jedynie potępienia. Myślę również o wstrząsających historiach osób które np. zmagały się z głodem, w wyniku którego posunęły się do kanibalizmu. Ponawiam więc pytanie: Do czego jesteśmy zdolni? Czy w najtrudniejszych momentach nie istnieją wartości? Czy jesteśmy w stanie zrezygnować z własnej godności, by przeżyć? Pragnę zaznaczyć, że nie oceniam tych ludzi. Nie mam do tego prawa.
Z książki Nałkowskiej wyłania się dość charakterystyczna cecha. Jest nią zobojętnienie, przyzwyczajenie się do danych warunków. Już na samym początku "Medalionów" autorka opisuje rozległe piwnice, w których leży mnóstwo zwłok. To nie wywołuje szoku. Początkowo więźniom trudno było korzystać z mydła, ponieważ znali produkt wykorzystywany do jego wytworzenia. Jednak dobrze się pieniło, więc z czasem przyzwyczaili się.
Zobojętnienia natomiast nie odczuwa odbiorca czytając "Medaliony". Nie mogę znaleźć odpowiednich słów, by określić jakie emocje mną szargały podczas lektury. Bo choć z tej książki nie dowiedziałam się niczego nowego, to po raz kolejny otworzyłam jeszcze szerzej oczy ze zdziwienia. A w głowie cały czas miałam cytat, który już przytaczałam. Zamieniałam go chwilami na pytanie, ciągle nie dowierzając: ,,To ludzie ludziom zgotowali ten los, naprawdę?". I choć wiem, że tak było, wciąż nie mogę uwierzyć. Do opisania treści tej książki nie pasuje mi żaden epitet - to była ,,trudna sytuacja", ,,czarna historia"? One wszystkie nie oddają prawdy. Są tylko namiastką bólu, cierpienia.
"Medaliony" są napisane prostym językiem. To siła tej pozycji. Niepotrzebne są wymyślne zabiegi literackie. Dodatkowo Nałkowska nie komentuje, nie interpretuje. Prosty przekaz trafia do czytelnika, który sam niejako zostaje wywołany do zajęcia stanowiska, do refleksji nad tamtymi, w gruncie rzeczy wcale nie tak odległymi, czasami. O tej książce można by było pisać wiele, ale ją po prostu trzeba przeczytać!
Dużym plusem "Medalionów" jest brak inferencji pisarki. Rzetelnie i wstrząsające opowiadania
Książka zdecydowanie utrzyma w klimatach nie tyle, co mrocznych, a obrzydliwych i degustujących, jednym słowem- koszmar. Dokument w formie... Hmm, po kolei rozwiązywanego śledztwa? Przebiegu jak w CSI? Nie dla mnie. Dużo opisów, np. robienie mydła, osobno głowy i ciała, zwłok.. Przeczytałam tylko ze względu na to, iż lektury z II wojny światowej są dosyć ciekawe i myślałam, iż ta będzie podobna- ogólnie II WŚ, lecz ja bym co nieco pominęła...
"Ludzie ludziom zgotowali ten los"- takim krótkim stwierdzeniem rozpoczyna się lektura dla klas 3 liceum. Krótkie stwierdzenie zawierające bolesną prawdę o losach ludzi drugiej wojny światowej. Ta książka zawiera krótkie opowiadania dotyczące przeżyć niewinnych ludzi:
Profesor Spanner
Dno
Kobieta cmentarna
Przy torze kolejowym
Dwojra Zielona
Wiza
Człowiek jest mocny
Dorośli i dzieci w Oświęcimiu.
Trudno ocenić tę książkę, bowiem jest to nie na miejscu stwierdzać "fajna" albo "niefajna". Na pewno robi wrażenie i uważam, że powinna to być lektura każdego Polaka. Cieszę się, że ją przeczytałam, ponieważ dało mi to wiele do myślenia.
Moim zdaniem książka którą powinien przeczytać każdy. Chciałabym napisać że jest to książka rewelacyjna ale czy o książce opisującej takie tragiczne wydarzenia można powiedzieć "rewelacyjna". Medaliony są książką do której chętnie powracam(czytałam ją już chyba z 10 razy), treść książki jest bardzo krótka gdyż ma zaledwie kilka stron i składa się z kilku opowiadań. Każda historia jest inna lecz tak samo szokująca i dotycząca tak strasznych wydarzeń.
Mną jednak chyba najbardziej wstrząsnoł opis produkcji mydła i za każdym razem gdy widze szare mydło przypomina mi sie ta historia.
Bardzo mocna książka. I choć zawiera jedynie relacje naocznych świadków i uczestników, jest jednym z najlepszych dzieł autorki. Prawda, historia i ludzie. To główni bohaterowie. Jak sama autorka pisze: "to ludzie ludziom zgotowali ten los". Pytanie: Jak można być aż tak okrutnym?
Niestety wojna nie zna pardonu. Jest tak wiele dotąd nieopowiedzianych strasznych historii z ludzkiego życia, za czasów wojny, że aż strach pomyśleć, co byłoby gdyby w czasach obecnych wybuchła wojna.
Takie książki jak ta powinny być nauką dla ludzi u władzy, przestrogą dla każdego i jednocześnie odrobiną nadziei, że jednak czasem zdarzają się ludzie, którzy, wbrew wszystkiemu, pomagają sobie, choć obcy.
Medaliony to zbiór wstrząsających opowiadań. Są one oparte na faktach. W niektórych momentach aż mnie mdliło. Nie mogę uwierzyć, że takie rzeczy robiono z ludźmi. Szczególnie wstrząsające jest opowiadanie pt.: "Profesor Spanner", jest ono też początkiem tej książki. Każdy Polak powinien ją przeczytać.Wstrząsająca książka. Pełna okrucieństwa. A najgorsze, że pełna prawdy... Warto przeczytać tę cieniutką książkę, żeby choć w minimalnym stopniu uświadomić siebie w okrucieństwie II wojny światowej.
Medaliony to wstrząsająca literatura faktu. Uważam, że każdy człowiek powinien przeczytać te opowiadania, gdyż dzięki nim poznajemy okrucieństwa II wojny światowej. Najbardziej wstrząsnęło mną opowiadanie drugie pt."Dno" w którym poruszony jest problem kanibalizmu. Odradzam czytania tej książki wieczorem.
Książka wybitna. Myślę nawet, że dużo lepsza niż wszystkie fabularne / obyczajowe publikacje o tematyce zbrodni z okresu II Wojny Światowej. "Ludzie ludziom..." to poruszający wstęp do obrazu niemocy, rezygnacji, bólu i upadku. Upadku człowieczeństwa. Bo gdzie byliśmy my ludzie, kiedy to wszystko się działo? Czytając te zebrane relacje w głowie cały czas rozbrzmiewał mi wiersz Pastora Martina Niemöller'a " Kiedy przyszli po mnie, nikt nie protestował. Nikogo już nie było."
Osiem krótkich opowiadań, a tak wiele treści. "Ludzie ludziom zgotowali ten los."
Bardzo drastyczna książka. Ukazanie rzeczy które obecnie nie mieszczą nam się w głowach a wydarzyły się naprawdę. Nie możemy dopuścić do tego żeby się to powtórzyło .
Ciężko się wypowiadać o tak minimalistycznym, a zarazem treściwym zbiorze. Nałkowska dała popis literacki, który nie wymagał od niej wiele, poza byciem rzetelnym dziennikarzem. Historie opisane w tym krótkim tomie poruszają człowieka właśnie dlatego, że są takie proste. Świat, w którym tysiące ludzkich zwłok to widok normalny wydaje dla współczesnego czytelnika makabryczny, choć nie są to wydarzenia bardzo odległe. Na pewno lektura jest też niezapomnianą lekcją na temat wartości życia ludzkiego. Polecam serdecznie.
To moje drugie spotkanie z tą książką Zofii Nałkowskiej. Pierwszy raz czytałam ją pół wieku temu, w liceum, i już nie pamiętam jakie wrażenie na mnie zrobiła, ale muszę przyznać, że w trakcie tego czytania czułam ból serca....chyba głównie dlatego, że sprawcy tego potwornego zła już dawno się wybielili, nawet w oczach narodu żydowskiego. Na tle literatury, którą się teraz czyta "Medaliony" może nawet nie wywołują takich emocji jak książki, które te emocje mają za zadanie wywoływać, ale wstrząsają do głębi tragizmem nie jednego, nie dwu, ale milionów istnień poddanych zagładzie i ukazując, bez politycznej poprawności, kto jest za to okrucieństwo odpowiedzialny. To ważne, bo dzisiaj ta odpowiedzialność się rozmywa...
Inne książki autora
Mały zając
0
Jak się po jedzeniu oblizywał, to mu się wtedy nos najbardziej ruszał - i co gorsze, że każda część osobno. I żeby się nie wiem ile razy oblizywał, to...
Kobiety
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Nałkowska zdobyła się na rzecz niezwykłą: pokazała światu swoją biografię in statu nascendi, swoją niedojrzałość, naiwność, narcyzm. Napisała o tym, o...
Przeczytane:2017-05-10,