Melodia na życie

Lubicie historie, które biegną swoim niespiesznym tempem? Czy jednak wolicie szybką akcję? Ja lubię czasami odpocząć przy takich spokojniejszych książkach. I o jednej z takich chcę Wam dzisiaj opowiedzieć. Jest nią "Melodia na życie" Elżbiety Pytlarz. Główna bohaterka Ewa Chmarzewska to córka wicedyrektora kopalni oraz szanowanej nauczycielki. Jej status majątkowy w związku z tym jest dużo lepszy niż większości nastolatków wychowujących się w Polsce XX wieku. Jednak to wcale nie rozwiązywało wszystkich problemów. Pomagało owszem ale ona też zmagała się z trudną codziennością. Z główną bohaterką wspominamy czasy jej młodości, dojrzewania, pierwszej miłości oraz czasy prl-u, w których przyszło jej żyć. Autorka w bardzo realistyczny sposób opisała realia tamtych lat. Te trudności ze zdobywaniem produktów, walkę o wolność czy emigrację w celu lepszych perspektyw. Ewę los też nie oszczędzał. Samotna macierzyństwo, życie na emigracji, zdrady oraz niespełnione uczucie sprawiły, że stała się mocno stąpającą po ziemi kobietą. Jest to historia o dojrzewaniu, walce o siebie, swoje życie i o podnoszeniu się po rozmaitych porażkach. Pełna nostalgii i odniesień do muzyki tamtych lat.

„Melodia na życie” Elżbiety Pytlarz to powieść pełna emocji, w której autorka snuje opowieść o losach bohaterów szukających swojego miejsca w świecie i próbujących zrozumieć, co naprawdę nadaje sens życiu. W centrum historii znajdują się ludzie zmagający się z codziennością, trudnymi doświadczeniami i własnymi ograniczeniami, a jednocześnie odkrywający siłę miłości, przyjaźni i rodzinnych więzi. Bohaterowie książki muszą zmierzyć się z bolesnymi rozstaniami, niespełnionymi nadziejami, ale i z chwilami, które pokazują, że zawsze warto walczyć o siebie i swoje szczęście. Autorka z niezwykłą czułością kreśli relacje międzyludzkie – od subtelnych, pełnych wsparcia gestów, po głębokie konflikty, które stają się punktem zwrotnym w życiu postaci.

„Melodia na życie” Elżbiety Pytlarz to powieść, w której czytelnik poznaje bohaterów, których losy splatają się w opowieść o poszukiwaniu szczęścia i spełnienia. Główna bohaterka  zmaga się z trudną przeszłością i próbą odnalezienia na nowo radości życia. Jej historia pokazuje, że nawet po najboleśniejszych doświadczeniach można odnaleźć w sobie siłę, by zacząć od nowa. W tle pojawiają się postacie bliskich – rodziny i przyjaciół – którzy wspierają, ale czasami także ranią swoimi decyzjami. Autorka prowadzi czytelnika przez kolejne etapy życia bohaterki: od chwil rozpaczy i zwątpienia, przez odkrywanie wewnętrznej odwagi, aż po momenty, w których miłość i zaufanie stają się fundamentem nowego początku.

Istotnym elementem fabuły jest również muzyka – zarówno w sensie symbolicznym, jak i dosłownym. To ona towarzyszy bohaterce, staje się dla niej drogowskazem i sposobem na wyrażenie emocji, których nie da się ująć w słowa. Każdy dźwięk, każda melodia odzwierciedla przeżycia wewnętrzne i wprowadza czytelnika w intymny świat emocji.

Treść powieści przypomina czytelnikowi, że życie to nieustanna gra dźwięków – raz radosnych, innym razem pełnych melancholii – a to od nas zależy, jaką melodię stworzymy ze swoich doświadczeń. Elżbieta Pytlarz pokazuje, że nawet w chwilach cierpienia można odnaleźć harmonię i nadzieję, jeśli tylko nauczymy się wsłuchiwać w swoje serce i otworzymy się na drugiego człowieka.

„Melodia na życie” to książka pełna refleksji i emocji, która jednocześnie porusza i koi. Jej przesłanie jest uniwersalne – każdy z nas może odnaleźć w niej fragment własnych przeżyć. To lektura idealna dla osób, które cenią literaturę obyczajową skłaniającą do zatrzymania się na chwilę i zadania pytań o to, co naprawdę ważne. Z całego serca polecam tę powieść – to nie tylko piękna historia, ale także inspiracja, by dostrzegać w codzienności melodie, które czynią życie pełniejszym i bardziej wartościowym.

🎼 „𝓜𝓮𝓵𝓸𝓭𝓲𝓪 𝓷𝓪 ż𝔂𝓬𝓲𝓮” 𝓔𝓵ż𝓫𝓲𝓮𝓽𝓪 𝓟𝔂𝓽𝓵𝓪𝓻𝔃 🎼

 Czy marzenia z młodości mogą przetrwać próbę czasu? 

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

„Melodia na życie” to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i muszę przyznać, że bardzo udane. Autorka w subtelny sposób oddała klimat drugiej połowy XX wieku i pozwoliła mi przenieść się do tamtego okresu, który okazał się być bardzo klimatyczny, pełen surowości i tęsknota za domem rodzinnym. ✨

🎼 Poznajemy Ewę, która powraca do lat swojej młodości, wspominając pierwsze miłości, bunty i nadzieję na lepsze jutro. Czas w jakim przyszło jej żyć, przypadł na okres, gdy społeczeństwo naznaczone było tradycją i określonymi poglądami, a ograniczana wolność przez wyższe władze stawał się dodatkową przeszkodą w próbie życia pełnią marzeń. Mimo iż kobieta pochodzi z zamożnej rodziny i wydawać, by się mogło, że to gwarantuje jej lepszy start, to i tak życie doświadczyło ją na własny sposób. Samotne macierzyństwo, emigracja i osobiste dramaty przekładają się na jej hart ducha i potrzebę wolności.

Autorka bardzo dotkliwie porusza temat emigracji. Nie tylko bazując na przeżyciach głównej bohaterki, ale i tysiącach ludzi, którzy zmuszeni byli opuścić swoje rodzinne pielesze na rzecz lepszego życia i lepszych zarobków. Rozkłada na czynniki pierwsze etapy emigracji, pokazując jak wpływa ona na człowieka, zmuszonego wyjechać z ojczystego kraju. Z niezwykłą wrażliwością opisuje tęsknotę za krajem, za językiem i kulturą.

Podążanie za tradycją często nijak ma się do obecnych realiów. Dobitnie przekonała się o tym Ewa, gdy została panną z dzieckiem, co w tamtych czasach ludzie postrzegali, jako coś haniebnego. Wzorzec kobiety został z góry określony i każde uchybienie od tradycji skutkowało pewnym wykluczeniem ze społeczności. Historia Ewy to swego rodzaju pamiętnik, który na kartach tej powieści zapisuje historię lat XX, czasy emigracji, wykluczeń społecznych i czasów, gdzie wolność była mocno ograniczana.

Dodatkowym urozmaiceniem są cytaty z dobrze nam znanych piosenek popkulturowych, które przypominają czytelnikowi o kulturowym dorobku muzycznym. 🎼

Do mnie morał tej powieści naprawdę mocno trafił i pozwolił mi nawet na chwilę zastanowić  się nad własnym życiem i własnymi wyborami, które niekiedy okazują się być złym posunięciem. Jednak takie jest życie, nigdy nie wiemy co czeka nas za zakrętem. „Melodia na życie” to bardzo poruszająca  opowieść o trudach życia, o dojrzewaniu, o zdradzie, o miłości i niezwykle trudnych wyborach. ❤🌿 Mocno wam ją polecam! Myślę, że wielu czytelników sięgając po tę książkę odnajdzie cząstkę siebie, szczególnie nasi rodzice czy dziadkowie. Wspomnienia to ważna rzecz i trzeba się nimi dzielić z bliskimi, by utrwalać ulotne chwile.

Czy macie tak, że okładka wpadnie wam w oko, opis na okładce również, ale jak czytacie to... jakoś ciężko wam to idzie? Ja miałam tak właśnie z tą książka... Naprawdę byłam do niej bardzo pozytywnie nastawiona, ale... zaczęłam czytać i... szło mi to bardzo ciężko. Czytałam ją przez kilka dni, co nigdy mi się to nie zdarza, bo zawsze książki staram się przeczytać w jeden dzień. Oczywiście chcę podkreślić, że nie uważam, że książka jest zła, ale... widocznie nie trafiła w mój gust przez to nie mogę jej ocenić tak jak bym chciała.

Ewa to główna bohaterka książki. To kobieta, która w życiu miała wszystko to co chciała. Rodzice, zamożni rodzice spełniali jej każdą zachciankę, ale czy... na dłuższą metę da się tak żyć? Ewa w końcu postanawia wziąć się za siebie a dokładniej wziąć swój los w swoje ręce.

Jej życie mimo wszystko nie było usłane różami, to znaczy... było może bardziej usłane kolcami niżeli płatkami. Samotne macierzyństwo, problemy z miłością, zdrady, emigracja... to wszystko sprawiło, że bohaterka musiała zmienić się... z rozpieszczonej aż do twardo stąpającej po ziemii.

My, czytelnicy mamy okazję widzieć tą przemianę, a może zmieniać się razem z nią?

I wiecie co... teraz tak się zastanawiam, to wydaje mi się, że ta książka nie przypadła mi do gustu ponieważ było opisane zbyt wiele wydarzeń politycznych, a ja zwyczajnie tego nie lubię. W sumie śmiało mogę stwierdzić, że polityka jest głównym tematem a życie bohaterki jest gdzieś obok.

I wiecie co... nie wiem czy to jest recenzja czy opinia, ale nie lubię pisać właśnie takich krótkich, ale w tym przypadku zupełnie nie wiem jak rozgryźć "Melodię na życie". Wydaje mi się, że to nie ja powinnam być jej odbiorcą. Nie chcę przeciągać, przedłużać i bezmyślnie wypisywać... w sumie nie wiadomo co... Jedynie w skrócie mogę powiedzieć, że... jeżeli lubicie wątki polityczne, wątki związane z czasami PRL, historie o przemianie bohaterów... jeżeli lubicie książki w stylu pamiętników - to właśnie ta będzie dla was idealna!

Każde wydarzenie z życia Ewy jest opisane jakimś utworem muzycznym. Kobieta podczas lotu samolotem wraca myślami do swojej młodości, do czasów pierwszej miłości, do buntów i nadziei. Dowiadujemy się o wydarzeniach z jej szkoły, o spotkaniach z chłopakami, później też o jej ciąży i samotnym macierzyństwie. Związek z Wojtkiem jej mężem, później jego zdrada i rozwód. Wszystko to wpisuje się w historię jej życia.

Dużo też przeczytamy o jej innych poglądach politycznych, które nie każdemu były na rękę. Osobiste dramaty, emigracja i społeczne napięcie zmieniają ją w niezależną kobietę. Pytanie tylko czy szczęśliwą? Czy uda się jej w końcu znaleźć swoje miejsce na ziemi?

Ewa podczas podróży samolotem do Ameryki wspomina przeszłość, począwszy od dzieciństwa aż do chwili obecnej. Jako,że jest już dojrzałą kobietą ma co opowiadać i swoje przeżyła. 

Czy jakichkolwiek podjętych przez siebie decyzji żałuje? 

Czy odnalazła już swoje szczęście, a może nadal go szuka? 

Czy każde z marzeń udało się jej spełnić? 

Jak ona wspomina lata, które jak to mówią "słusznie minęły"? 

Świetna książka, która niewątpliwie spodoba się osobom pamiętającym lata 1960-2000. To sentymentalna, słodko gorzka podróż w przeszłość. Opowiadająca o dopasowywaniu się do coraz to nowszych sytuacji politycznych, gospodarczych i społecznych. Przedstawiająca absurdy życia codziennego, które notabene powracają, a może ciągle były obecne...

To historia kobiety doświadczonej, samotnej pomimo posiadanej rodziny i zdeterminowanej by w końcu coś zmienić, coś jeszcze przeżyć. 

Znajdziecie tu mnóstwo cytatów z piosenek, co sprawia,że czyta się jeszcze lepiej, a mnie zaskakuje,że praktycznie wszystkie z nich znam i większość do tej pory nucę. 

Na plus jest także znajdująca się na końcu lista utworów przytaczanych w powieści. 

Dla niektórych będzie to nostalgiczny powrót do przeszłości, a dla innych poznanie świata w jakim przyszło żyć naszym rodzicom, dziadkom...

Polecam każdemu, czytajcie, słuchajcie i śpiewajcie, byleby sąsiedzi nie zadzwonili w wiadome miejsce?.