Między burzami

„Między burzami”, piąty tom epickiej sagi powieściowej Elżbiety Pytlarz, przenosi nas w emocjonalnie i historycznie intensywny czas odbudowy II Rzeczypospolitej – lata dwudzieste i trzydzieste XX wieku. To okres przewrotu majowego, wielkiego kryzysu gospodarczego, napięć narodowościowych oraz obozu w Berezie Kartuskiej. Autorka umiejętnie wplata te wydarzenia w losy licznej rodziny Długopolskich oraz Gołąbiowskich, Brzeskich i Szablickich, stanowiąc emocjonalną oś opowieści.

Fabuła zaczyna się tuż po zakończeniu I wojny światowej, kiedy odradzająca się Ojczyzna staje przed wieloma wyzwaniami. Narracja skupia się na młodym pokoleniu – Adama Długopolskiego, Marianny i Tolka Gołąbiowskiego – którzy próbują odnaleźć sens życia w nowych realiach kraju. Autorka dała im wiele przestrzeni – ich marzenia, emocje, miłosne zawirowania i dylematy moralne tworzą dramatyczną mozaikę, pełną czułości i konfliktów.

Pytlarz mistrzowsko prowadzi wątki emocjonalne, gdzie zaborcza presja społeczna i bankowe ambicje rzutują na relacje rodzinne i miłosne. Emilia i Henryk Długopolscy mierzą się z kryzysem wieku średniego, decyzji o przyszłości rodu i trudnymi wyborami. Ich dzieci – Adam i Marianna – wplątani w sieć uczuć i presji, prowadzą czytelnika przez osobiste burze, które odbijają się echem w historii całej rodziny.

Autorka nie oszczędza swoich bohaterów – stawiając ich w obliczu skomplikowanych wydarzeń społecznych, kryzysów małżeńskich i intryg osobistych. Dzięki temu tom jest pełen napięcia i dramaturgii, ale też siły delikatnych więzi – miłości, przyjaźni, lojalności. Autorka nie boi się trudnych tematów: polityka, bankowość, normy społeczne, aspiracje kobiet w epoce patriarchatu. Wszystko to tworzy dramaturgię życia i tło historyczne na miarę wielkiego romansu.

Styl autorki pozwala wniknąć w umysły bohaterów i poznać ich emocje z perspektywy wewnętrznej narracji. Znakomite drzewo genealogiczne na końcu książki ułatwia orientację w skomplikowanej sieci powiązań rodzinnych.

„Między burzami” to opowieść o ludziach uwikłanych w historię – miłość, ambicje, zdradę i próbę odbudowy nie tylko państwa, ale sensu życia. Emocje są tu bohaterami samymi w sobie.

Emilia i Henryk Długopolscy przetrwali zawieruchę pierwszej wojny światowej. Teraz starają się ze wszystkich sił utrzymać swój bank na powierzchni, ale w czasie gdy inflacja rośnie na łeb na szyję nie jest to łatwe. Czy uda się im ocalić dziedzictwo swoich poprzedników?

Adam i Marianna dorastają, jedno naznaczone doświadczeniem wojny, drugie próbujące znaleźć miłość jak z książek. Młodość rządzi się własnymi prawami, a serce, jak to mówią nie sługa. Młodzi uczą się na błędach bo za nic mają dobre rady starszych. Bardzo nieśmiało pojawiają się także objawy ksenofobii w narodzie, które nie pomagają w i tak trudnej sytuacji polskiego społeczeństwa. 

Bardzo miło było wrócić do doskonale mi już znanych postaci. Z biegiem lat pojawiają się nowi bohaterowie wiążą się ze sobą, rodzą dzieci, wychowują, walczą, próbują znaleźć swoje miejsce w świecie. Autorka ponownie przeniosła mnie w przeszłość, dokładnie obrazując ówczesne realia, doskonale wplatając postacie fikcyjne w prawdziwe wydarzenia i sytuacje. 

Poznajemy perspektywę kilku osób, ich bolączki, przemyślenia, wybory i codzienność w jakiej przyszło im żyć. Miłość, intrygi, zakochanie czy zauroczenie, strata, małżeńskie utarczki i powolne wychodzenie naprzeciw nowomodnym zwyczajom. Czytanie takich powieści to czysta przyjemność.

Ucieszyła mnie informacja o kontynuacji serii i oczywiście chętnie dowiem się co dalej. 

" [...] Wrogowie naszego wroga są naszymi sojusznikami. [...]"

Nie wiem, jak to robi Elżbieta Pytlarz, ale z tomu na tom przyciąga mnie bardziej, do stworzonej przez siebie historii. Ostatnio przeczytałam piąty tom sagi "Intrygi i namiętności" pod tytułem "Między burzami". Powiem wam szczerze, że już się nie mogę doczekać kolejnej części. Najlepiej od razu poznałabym dalszą historię, między innymi Adama, Wandzi, Marianny i Emilii.

W piątym tomie poruszamy się w latach: 1918-1926. Jest to bardzo trudny okres w historii Polski. Dzięki autorce dowiecie się między innymi: jak po wojnie wyglądała odbudowa naszego kraju, jak radziły sobie banki i ogólnie jakie były nastroje społeczne. Ktoś tutaj rozdaje nieczyste karty, działa na dwa fronty. Czy sami odkryjecie, kim jest ta osoba? Powiem wam tylko tyle, że najciemniej jest pod latarnią. Spiskowcy nie śpią, licho zresztą też.

Czy jesteście ciekawi, jak ułożyły sobie życie Wanda, Marianna, Krysia i Basia? Nie popierałam, ani nie pochwalałam tego, co zrobiła Wanda. Wpakowała się w totalne bagno. Czy dla niej będzie jeszcze nadzieja? Marianna -- jej mocno kibicuję. Ona również o mały włos nie zrobiła głupoty. Tylko czy to, co zrobiła, było słuszne? Czy znalazła swoje miejsce na ziemi? Czy lepiej słuchać serca, czy rozumu? Krysia, cicha woda brzegi rwie. Tyle mogę o niej powiedzieć. Bolało mnie, zachowanie pewnych kobiet w stosunku do niej. Czy każdy ma prawo do miłości? Basia, jak to Basia. Ona również jest tutaj dobrze przedstawiona. Życie niestety jej nie rozpieszcza. Na waszą uwagę zasługują również Adam, Henryk i moja ulubienica Emilia. Nad ich domem zawiśnie niejedna burza. Czy wyjdą z tego w całości?

Ten tom jest bardzo emocjonujący, dlatego nie zapomnijcie o chusteczkach. Przydadzą się wam, oczywiście o ile wczujecie się w tę historię. Tutaj naprawdę dużo się dzieje. Stare odchodzi, a nowe przychodzi.

W "Między burzami" kobiety pierwszy raz otrzymały prawo głosu w wyborach do Sejmu i Senatu. Czy każda z pań skorzystała z tego prawa? Jak wiecie, każdy głos ma znaczenie i jest na wagę złota. Dlatego warto oddawać ważne głosy.

Jestem wdzięczna Elżbiecie Pytlarz, że tak bardzo szczegółowo przedstawiła tło historyczne swojej historii. Dosłownie miałam wrażenie, że cofnęłam się w czasie. Oczami wyobraźni widziałam każdą z opisanych tutaj postaci. Mimo że to już jest piąty tom -- cały czas mam ochotę na więcej.

Pisałam w poprzednich recenzjach, że z przyjemnością widziałabym tę sagę na dużym lub mały ekranie i to zdanie podtrzymuję.

Jestem zauroczona cudowną okładką. Po prostu nie mogę oderwać od niej wzroku. Skromna, a taka wymowna.

Jeżeli jeszcze nie czytaliście tej sagi, to radzę wam zacząć od początku. Przeczytajcie najpierw: "Mezalians", "Pojedynek", "Zdradę", "Zmianę warty", a dopiero później sięgnijcie po "Między burzami". Ta saga jest warta poznania.

,,Między burzami" to już 5 tom mojej ukochanej serii ,,Intrygi i namiętności". Od pierwszego tomu śledzę z zapartym tchem los rodziny Długopolskich.

Tym razem bohaterowie muszą zmierzyć się z nowymi i wcale nie tak łatwymi warunkami w odzyskanej Polsce. Autorka wspaniale oddała tutaj klimat lat dwudziestych trzydziestych ubiegłego wieku. Był to okres napięć społecznych, rasowych i narodowościowych. Czas wielkiego kryzysu ekonomicznego. Czas niepokoju. Ale również czas rodzących się uczuć pomiędzy potomków rodzin Długopolskich, Gołąbiowskich, Brzeskich i Szablickich.

Jak każdy poprzedni tom, tak i ten czytało mi się bardzo dobrze. Z zapartym tchem czytałam o nowej rzeczywistości, w jakiej przyszło żyć bohaterom. Ich emocje i rozterki udzieliły się również mi.

Jestem zachwycona językiem jakim posługuje się pani Elżbieta. Posiada ona na pewno lekkie pióro, a zarazem dba o szczegóły. Zarówno opisy Polski po rozbiorach, jak również emocje bohaterów zostały tutaj wspaniale ukazane. Autorka nadal opisuje życie mieszkańców, pochodzących z różnych sfer, dzięki czemu ukazuje jak świat zmienił się po I Wojnie Światowej.

Książkę polecam szczególne tym, którzy lubią odbywać literackie podróże do XIX i początków XX wieku. Polecam również każdemu fanowi sag rodzinnych, zwłaszcza tym, którzy lubią czytać o bohaterach pochodzących z różnych warstw społecznych.