Miejsca, których jeszcze nie znamy

„Miejsca, których jeszcze nie znamy” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Kasie West. Skusiła mnie okładka i nadal trwająca we mnie ochota na czytanie lżejszych powieści, które sprawią mi przyjemność i pozwolą nieco zniwelować bolesność i bezsens okoliczności, jakie mnie otaczają, moją wobec nich bezradność. Zupełnie nie przypuszczałam, że Kasie West jest autorką powieści dla młodzieży. Kiedy jednak po kilku stronach zorientowałam się, że czytam tzw. „młodzieżówkę” postanowiłam nie rezygnować, ale dać jej szansę. I nie żałuję, bo „Miejsca, których jeszcze nie znamy” to powieść drogi dla młodzieży. Powieść pozbawiona jest krzykliwości, wulgaryzmów, seksu i niedorzecznych sytuacji na rzecz swego rodzaju spokoju, rozsądnego, co nie znaczy, że pozbawionego błędów podejścia do pojawiających się wyzwań i przede wszystkim wielu rozmów. To właśnie dialog pomiędzy młodymi bohaterami zdaje się dominować – na początku jakby badają się wzajemnie, by z czasem, im dłużej ze sobą przebywają w podróży, otwierają się coraz bardziej. Mniejsze i większe tajemnice zostają wyjaśnione, przedyskutowane, czasem z elementami kłótni, ale ostatecznie rozwiązane, co nie pierwszy raz uczy nas, jak ważna jest rozmowa, wyklarowanie niedopowiedzeń i ostatecznie wzajemne zrozumienie, a nawet wybaczenie. „Miejsca, których jeszcze nie znamy” poruszają wiele problemów, m. in. są to przyjaźń, pierwsza miłość, związek na odległość, choroba rodzica, szukanie swojego miejsca u progu dorosłego życia, otwieranie się na drugiego człowieka, relacje pomiędzy rodzeństwem, a więc wiele z tego, co jest codziennością młodych ludzi. W powieści postawiono wiele pytań, dano niemało impulsów do przemyśleń, pokazano, jak można w sposób prosty (bez zbędnych dramatów) rozwiązać dręczące nas dylematy.

Nie żałuję tej lektury, głównie dlatego, że autorka nie sili się w niej na „niesamowitości i wymyślne sytuacje”, ale opisuje rzeczywistość, która jest światem większości młodych ludzi – nastolatków oraz tych, którzy dopiero co osiągnęli pełnoletność. Napisana w sposób bardzo przyjazny, uderzająca w wrażliwość czytelnika, pozbawiona agresywności, zmuszająca do przemyśleń powieść Kasie West uważam za bardzo wartościową młodzieżówkę.