Nawiedzony dom na wzgórzu (barwione brzegi)
Shirley Jackson

Totalnie nie rozumiem tak niskich ocen książki "Nawiedzony dom na wzgórzu" Shirley Jackson. Mnie osobiście ta książka naprawdę wciągnęła.
Wydarzenia związane z Domem na Wzgórzu sprawiają, że doktor Montague postanawia wprowadzić się do niego na czas wakacji wraz z zatrudnionymi asystentami, którzy mają mu pomóc w obserwacji zjawisk paranormalnych. Na jego zaproszenie do posiadłości przyjeżdża więc Theodora, Eleanor oraz spadkobierca mrocznego domu Luke. Już sama atmosfera panująca w domu oraz jego historia budzą dreszczyk emocji. Co jest nienazwanym powodem, dla którego wszyscy opuszczają posiadłość po raptem kilku dniach? I ile czasu w Domu na Wzgórzu wytrwają bohaterowie opowieści Shirley Jackson?
Na pierwszy plan z pośród całej czwórki wyłania się Eleanor. To jej najbardziej się przyglądamy i to ją mamy okazję baczniej obserwować. Zadaniem asystentów jest jedynie zapisywanie swoich obserwacji. Jednak już wchodząc do Domu na Wzgórzu czujemy zmianę w ich zachowaniu. Świeżo poznane sobie osoby wydają zachowywać się jak dzieci pod czujnym okiem profesora. Ich myśli uciekają w dziwnym kierunku, a Dom bawi się z nimi w najlepsze, przez ciągłe zamykanie drzwi, przerażające odgłosy dobijające się do sypialni. Próby rozdzielenia uczestników eksperymentu. Jest dosyć przerażająco ale co należy tu zauważyć, całość według mnie składa się na taką grę psychologiczną, którą fani z wyczulonym okiem napewno podejmą. Nawiedzony dom, w którym dzieją się rzeczy, ciężkie do nazwania a jednak czuć je przelane w słowach składających się na to opowiadanie grozy.
W moim odczuciu bardzo dobra książka i zdecydowanie polecam fanom gatunku!

Po książkę sięgnęłam z kilku powodów. Po pierwsze, jest bajecznie wyda! Barwione brzegi układają się w kształt dawnej szkatułki, która ukrywa w sobie wszystko, co zakazane. Miałam wrażenie, że sięgam po czyjąś rzecz, a jej właściciel pozwalał na jej poznanie tylko wybranym osobom. Po drugie uwielbiam literaturę grozy, a zwłaszcza jeśli jest w niej obecny dom. Mam bzika na punkcie nawiedzonych domów z tego względu, że domy pochłaniają energię zamieszkałych tam domowników. Ich krzyki rozpaczy czy też radość wsiąkają do ich ścian przenikając nawet do obrazów. W zależności od tego co w danym miejscu się wydarzyło, nawet kupiony nowy obraz nie zawsze będzie chciał, a według nas, pasował, do danej powierzchni. Już nie wspominając nawet o tych używanych.
Ten, kto jest spostrzegawczy już od początku zauważy, że z tą historią jest coś nie tak. Sam pomysł zbadania energii domu był zwyczajnym pomysłem, jednak rozesłano listy z zaproszeniem do tej rezydencji tylko starannie dobranym osobom. Celu tej intencji nie zdradzę, jednak zwróćcie uwagę na detale, choćby powtarzalność wypowiadanych słów oraz odruchów ciała, które nie zawsze intuicja, bo czasami były to niesforne myśli, negowały te zachowania. Jesteśmy stworzeni, by nasz instynkt nas ochraniał przed niebezpieczeństwem, a ignorowanie go zawsze prowadzi nas w kłopoty. W ten sposób dom zaczyna zyskiwać żywych lokatorów, których gości według własnego uznania. W tej historii doświadczycie wielu przygód po których włos zjeży wam się na głowie. Będą to doświadczenia nie tylko cielesne ale i duchowe, które sprawią, że inaczej będziecie patrzyli na starocie. Pamiętajcie tylko, że każdy właściciel nie lubi, kiedy się coś w jego mieniu zmienia. Czasami może zbyt dobitnie dać o tym znać:-)
To pozycja z kategorii czytaj i myśl lub myśl co czytasz. Wszystko zależy od punktu nauki naszych przodków. Obecne zjawiska paranormalne będą poprzedzone gęstniejącą atmosferą, cichymi szmerami oraz mocno nerwową atmosferą od strony czytelnika. Jeśli więc nawiedzony dom na wzgórzu uzna, że jesteście dla niego idealni, to zafunduje wam prawdziwą jazdę bez trzymanki graniczącą z paranoją i przerażeniem. Jeśli jednak będziecie dla niego nie odpowiedni, uznacie, że dzieło nie spełniło waszych oczekiwań. To się nazywa patrzenie przez zaparowaną szybę bądź zjawisko zaparowanego lustra. Więcej wam nie zdradzę:-)
Jestem oczarowana pomysłowością oraz oryginalnością książki. Postacie nie są zbyt wylewnie opisane, gdyż nie one grają tu pierwsze skrzypce. Dialogów jest średnia ilość i to one wywołują określone emocje. Uważam, że pomimo upływu czasu, odkąd wydano ją po raz pierwszy, wciąż zachwyca i straszy. Jeśli jeszcze nie czytaliście tej historii, to uprzedzam, że was pochłonie:-) Szczerze polecam!

Każdy szuka w książkach czegoś innego. Ja szukam emocji i obrazów, które wyryją się w moim sercu i głowie na tyle mocno, że przy każdej okazji będę wspominała fabułę książki. Uwielbiam, kiedy autor ma plastyczne pióro i potrafi tworzyć słowem obrazy, które podczas czytania ukazują nam się przed oczami. Uważam, że Shirley Jackson jest właśnie taką autorką, która bardzo dokładnie, wręcz szczegółowo tworzy wizję w głowie i potem przelewa ją na papier, stwarzając klimat, który czuje się od pierwszej strony i oddziaływuje na nas przez całą książkę. Było tak przy pierwszej książce, którą czytałam i było tak też przy tej.,,Nawiedzony dom na wzgórzu" przyciąga swoją tajemniczą, a zarazem straszną aurą. Niektóre domy mają to do siebie, że już na sam widok mamy gęsią skórkę i przychodzą nam na myśl paranormalne sytuacje.Dom na wzgórzu owiany jest legendą. Mówi się o nim, że jest nawiedzony i dzieją się w nim różne rzeczy. Czy rzeczywiście tak jest? Czy znajdziemy tam duchy, a może coś zupełnie innego? Może to dom sam w sobie wywołuje w bohaterach paranoję i dziwne zachowania?Cztery osoby, w tym spadkobierca rezydencji, chcą poznać straszne sekrety tego domu. Nie sądzili jednak, że doprowadzi ich do obłędu.Tematyka grozy pełną parą. Właśnie takie książki kiedyś czytałam. Bez krwi, bez straszydeł, duchów tylko takie, które oddziaływają na wyobraźnię i wpijają się jak pijawka w psychikę. Wywołują dreszcze samym klimatem. Strach miesza się tutaj z ekscytacją. Coś niesamowitego.Książka skupia się też na emocjach i odczuciach bohaterów. Pokazuje nam, jak psychika potrafi płatać figle, jak ludzie sami nakręcają się i tworzą straszne wizje, jak klimat może wpłynąć na człowieka i wywołać w nim obłęd. Autorka doskonale manewruje na granicy zdrowego rozsądku a obłędu. Doskonała pozycja.